Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεΰνση του βιολογικού κύκλου του ισοπόδου παράσιτου Ceratothoaoestroides (Risso, 1836), ο τρόπος εγκατάστασης του στον ξενιστή και η μελέτη της εποχικότητας του σε νεαρά εκτρεφόμενα ιχθύδια τσιπούρας {Sparus aurata) και λαβρακιού (Dicentrarchus labrax) σε πειραματικά ενυδρεία. Κατά τη διάρκεια του πειράματος αρχικά συλλέχθηκαν 10 εκτρεφόμενα λαβράκια εμπορεύσιμου μεγέθους (350-400 gr), μολυσμένα με θαλάσσια ψείρα απότην περιοχή της Χίου και της Επιδαύρου. Τα παράσιτα ήταν γεννητικά ώριμα και έτοιμα να δώσουν νεαρά παράσιτα. Τα ενήλικα παράσιτα μαζί με τους ξενιστές τους φιλοξενήθηκαν σε ενυδρεία των 15 λίτρων, με νερό σταθερής αλατότητας (32-33%<?) και θερμοκρασίας (21-22° C), μέχρι τη στιγμή που θα απελευθέρωναν τα νεαρά παράσιτα. Το χρονικό διάστημα παραμονής τουςστο ενυδρείο ήταν 3 μήνες. Μετά από χρονικό διάστημα 3 μηνών, εμφανίστηκαν οι νεοεκκολαφθήσες προνύμφες των παράσιτων.Το στάδιο pulii Π, το οποίο ήταν υπεύθυνο για τις περισσότερες αλλοιώσεις που παρατηρήθηκαν στα ψάρια και ιδιαίτερα στο λαβράκι, παρατηρήθηκε εφτά ημέρες μετά την εκκόλαψη. Διαπιστώθηκε ότι σε αυτό το στάδιο, τα παράσιτα κολυμπούσαν ελεύθερα στην επιφάνεια του νερού. Στη φάση αυτή, 100 παράσιτα μεταφέρθηκαν σε 2 διαφορετικά ενυδρεία, στα οποία επικρατούσαν οι ίδιες συνθήκες αλατότητας και θερμοκρασίας με το πρώτο ενυδρείο και στα οποία υπήρχαν ήδη υγιή νεαρά άτομα τσιπούρας {Sparus aurata) και λαβρακιού {Dicentrarchus labrax) βάρους 3-5 gr. Ο αριθμός των υγιών ψαριών ήταν 40 άτομα ανά ενυδρείο. Κατά τη διάρκεια του πειράματος πραγματοποιήθηκαν τέσσερις εβδομαδιαίες δειγματοληψίες των πέντε ατόμων ανά δείγμα για μακροσκοπική, παρασιτολογική και ιστοπαθολογική εξέταση, με σκοπό την παρατήρηση των αλλοιώσεων που προκλήθηκαν από τα ισόποδα παράσιτα στους ξενιστές τους. Επιπλέον, καταγράφηκαν οι θνησιμότητες που υπήρχαν και η τελική κατάληξη των παράσιτων μετά το θάνατο των ξενιστών τους. Από τα αποτελέσματα αποδείχθηκε ότι τα νεαρά άτομα του σταδίου pulii II του παράσιτου ήταν αυτά που προκάλεσαν σοβαρές αλλοιώσεις και τελικά το θάνατο των νεαρών ψαριών της τσιπούρας {Sparus aurata) και του λαβρακιού {Dicentrarchus labrax). Η όλη διαδικασία από τη στιγμή της "εισβολής" των νεαρών παράσιτων μέχρι και την εγκατάσταση τους στη στοματική κοιλότητα διήρκεσε περίπου 2 ώρες. Μέσα σε μια εβδομάδα όλα τα ισόποδα είχαν εγκατασταθεί στη στοματική κοιλότητα των προνυμφών της τσιπούρας {Sparus aurata) και του λαβρακιού {Dicentrarchuslabrax). Τη δεύτερη εβδομάδα κιόλας άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα. Τα προσβεβλημένα ψάρια κολυμπούσαν γρήγορα και έτριβαν το σώμα τους στις επιφάνειες των ενυδρείων για να αποβάλλουν τα παράσιτα. Στο λαβράκι {Dicentrarchus labrax) με την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων, ακολούθησε και το μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας(56,25%), ενώ στην τσιπούρα το μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας παρατηρήθηκε την τρίτη εβδομάδα (52%), όπου η θνησιμότητα ήταν μαζική. Στο ενυδρείο με τα λαβράκια μέσα σε τέσσερις εβδομάδες τα παράσιτα είχαν καταφέρει να αφανίσουν όλους τους ξενιστές. Όσον αφορά στην κατάληξη των νεαρών παρασίτων που παρέμειναν χωρίς ξενιστή, κολυμπούσαν για 48 ώρες, στη συνέχεια παρέμεναν στον πυθμένα και μετά από 24 ώρες εμφανίστηκαν οι πρώτες θνησιμότητες. Τα ενήλικα παράσιτα, που έδωσαν τα VEOLoapulli II μετά την απομάκρυνση των ξενιστών ψαριών και μετά από 24 ώρες, βρέθηκαν νεκρά στον πυθμένα.
(EL)
The aim of the present study was the investigation of the biological cycle of the isopod parasite Ceratothoa oestroides (Risso, 1836), the way of installation in the host and the study of its pathology in young individuals of gilthead sea bream {Sparus aurata) and sea bass {Dicentrarchus labrax) raised in experimental aquariums. During the experiment, initially, 10 sea bass of marketable size (300-400gr) were collected infected with lice from the region of Chios and Epidavros. The lice were mature and gravid. The adults and their hosts were kept in 151t aquariums, with constant water of 32-33%c salinity at temperature of 21-22° C, until they would give both to young parasites. The time that parasites stayed in aquarium was three months. After three months, new hatched larvae appeared. The pulii II stage, which was responsible for the most alterations that were observed in the fish and particular in sea bass, were observed in the first week, after the hatching. In this stage, parasites swam freely in the surface of water column. At this phase, 100 parasites were transported in 2 different aquariums with the same conditions of salinity and temperature as in the first aquarium, where young uninfected individuals (3-5 gr) of gilthead sea bream {Sparus aurata) and sea bass {Dicentrarchus labrax) were placed. The number of the uninfected, healthy fish was 40 individuals per aquarium. During the duration of experiment four weekly samplings of five individuals per sample were performed and these underwent a macroscopical, parasitological and histopathological examination. In addition, the mortalities that existed and the final luck of parasites afterwards the death of their hosts were recorded. From the results, we concluded that pulii II stage caused serious lesions and eventually the death of mainly young fish, gilthead sea bream {Sparus aurata) and sea bass {Dicentrarchus labrax). The process from the moment of "invasion" of young parasites until their final installation in the buccal cavity lasted around 2 hours. In one week, all the isopods were installed in the buccal cavity of young gilthead sea bream {Sparus aurata) and sea bass {Dicentrarchus labrax). During the second week, the first symptoms of fish appeared. The infected fish swam fast and rubbed their body against the aquarium surface in order to remove the parasites. In the sea bass {Dicentrarchus labrax), with the appearance of first symptoms, the biggest rate of mortality (56,25%) followed, while in the gilthead sea bream {Sparus aurata), the biggest rate of mortality (52%) was observed in the third week. With regard to the luck of the young parasites that remained without host it was observed that they swam for 48 hours, then fell in the bottom of aquarium and after 24 hours the first mortalities started. The adult parasites, that gave the young pulii II after 24 hours, were dead in the bottom of aquarium.
(EN)
