Η λοίμωξη από τον καλυκοιό της γάτας (Feline Calici Virus, FCV) θεωρείται ως μία από τις πιο συχνές λοιμώξεις της ανώτερης αναπνευστικής οδούστις γάτες, παρά την ευρείας κλίμακας εφαρμογή εμβολιασμών. Τα κλινικά συμπτώματα περιλαμβάνουν πταρμό, οφθαλμική και ρινική καταρροή, δύσπνοια, βήχα, στοματικές εξελκώσεις και προσωρινή χωλότητα. Τα πλήρως αναρρώσαν τα ζώα μπορούν να ζουν ως ασυμπτωματικοί φορείς της νόσου για πολλά χρόνια. Εκτός από την "επίμονη" μόλυνση και την υψηλή ανθεκτικότητα του ιού στο περιβάλλον, ο καλυκοϊός εμφανίζει μεγάλη γενετική παραλλακτικότητα, γεγονός που αποτελεί ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του. Στον καλυκοιό της γάτας, όπως και στους περισσότερους RNA ιούς, οι μεταλλάξεις είναι συχνές κατά την αντιτυπία τους, που ως επακόλουθο μπορεί να έχουν την αντιγονική ανεπάρκεια των εμβολίων. Ο εμβολιασμός είναι ο μοναδικός τρόπος ελέγχου της νόσου και ταυτόχρονα ο πιο αμφισβητούμενος για το κατά πόσο τα εμπορικά διαθέσιμα εμβολιακά σκευάσματα είναι αποτελεσματικά έναντι των στελεχών των καλυκοϊών που κυκλοφορούν στους πληθυσμούς των ζώων. Η παρούσα μελέτη σχεδιάστηκε για να συμβάλει στην εμβάθυνση της γνώσης στην ποικιλομορφία των ευρωπαϊκών στελεχών καλυκοϊού γάτας, που απομονώθηκαν σχετικά πρόσφατα. Συνολικά 83 απομονωθέντα στελέχη του καλυκοϊού επιλέχθηκαν τυχαία από διαγνωστικά δείγματα προερχόμενα από την Αυστρία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιταλία κατά τη χρονική περίοδο 2000 - 2005. Τα στελέχη του ιοΰ που απομονώθηκαν πολλαπλασιάστηκαν σε κύτταρα Crandall-Rees Feline Kidney (CRFK) και εξετάστηκαν για παρουσία ερπητοϊοΰ γάτας (Feline herpesvirus, FHV) με PCR. Από τα 83 αρχικά δείγματα μόνο από τα 49 (ήταν απαλλαγμένα από ερπητοϊό) απομονώθηκαν αμιγή στελέχη καλυκοϊού. Το τμήμα του γονιδίου του καψιδίου του καλυκοϊοΰ με μεγάλη γενετική παραλλακτικότητα επεκτάθηκε με R T - PCR, αναλύθηκε η γονιδιακή αλληλουχία των νουκλεοτιδίων του και απεικονίστηκε σε φυλογενετικό δέντρο μαζί με τις δημοσιευμένες αλληλουχίες νουκλεοτιδίων. Με βάση το αναλυμένο τμήμα αλληλουχίας νουκλεοτιδίων, που δείχνει > 20% ποικιλομορφία σε επίπεδο νουκλεοτιδίων, ταυτοποιήθηκαν 21 (7 απομονωθέντα στελέχη από τη Γερμανία, 6 από το Η. Βασίλειο, 5 από την Αυστρία και 3 από την Ιταλία) διαφορετικά στελέχη καλυκοϊού. Όλα τα Ιταλικά στελέχη προέρχονταν από τη Νότιο Ιταλία, επομένως ήταν πιο "συγγενή" μεταξύ τους σχετικά με εκείνα των άλλων κρατών. Αν και τα περισσότερα από τα στελέχη της Νοτίου Ιταλίας ομαδοποιήθηκαν στο φυλογενετικό δέντρο, δεν παρατηρήθηκε ομαδοποίηση τους με βάση την περιοχή από την οποία προήλθαν. Τα παρατιθέμενα αποτελέσματα δείχνουν ότι η γενετική εξέλιξη των στελεχών του καλυκοϊού της γάτας είναι απολύτως τυχαία και δεν επηρεάζεται από τη γεωγραφική περιοχή.
(EL)
Feline Calicivirus (FCV) infection is considered one of the most common upper respiratory tract infections in cats. In spite of widespread vaccination, FCV-related diseases still occur in the field and in some cases novel and more virulent FCV strains have been identified causing severe systemic diseases and death in cats. Besides persistently infected cats and the high resistance of FCV in the environment, genetic and antigenic variability of FCV is an important feature contributing to the widespread prevalence of these viruses. As in most of RNA viruses, mutations frequently occur during FCV replication, which may result in genetic changes that could allow escape from host immune responses. Therefore, this study was designed to get an insight into the diversity of recently isolated European FCV strains. In total, 83 FCV isolates were randomly selected from diagnostic samples from Austria, Germany, United Kingdom and Italy, from 2000 to 2005. The isolates were propagated in CRFK cells and tested for the presence of feline herpesvirus (FHV) by PCR. Forty-nine (49) out of the 83 tested FCV isolates were viable and free of FHV DNA. The hypervariable region of the FCV capsid gene was amplified by RT-PCR, sequenced and plotted in a phylogenetic tree together with published sequences. Based on the sequenced region showing >20% diversity on the nucleotide level, 21 (5 Austrian, 7 German, 6 British and 3 Italian isolates) different FCV strains were identified. As all Italian strains came from South Italy, it's not surprising that these strains were much closer related than the FCV strains from the other countries. Although most of the South Italian strains clustered together in the phylogenetic tree, a clustering of the FCV strains, based on the country they came from, was not observed. These results indicate that the evolution of the FCV strains is totally random and not influenced by regional differences.
(EN)
