Ο θηλασμός των κενεώνων διαπιστώνεται σχεδόν αποκλειστικά σε σκύλους της φυλής Doberman pinscher και αποτελεί καταναγκαστική διαταραχή της συμπεριφοράς, συχνά συνυπάρχουσα με παρόμοιας αιτιολογίας διαταραχές συμπεριφοράς, όπως η ψυχογενής δερματίτιδα από λείξη των άκρων, ο θηλασμός των υφασμάτων (κουβερτών) και η αλλοτριοφαγία. Προσκομίστηκε στην Κλινική αρσενικός μη στειρωμένος σκύλος, φυλής Doberman pinscher και ηλικίας 2,5 χρόνων, επειδή τους δύο τελευταίους μήνες μασούσε επίμονα την περιοχή του δεξιού κενεώνα αυτού. Ο σκύλος ήταν πλήρως εμβολιασμένος και ζούσε αποκλειστικά σε εξωτερικό χώρο (αυλή), μαζί με τη μητέρα του, η οποία δεν παρουσίαζε παρόμοιο πρόβλημα. Τα συμπτώματα πρωτοεμφανίσθηκαν όταν ο σκύλος ήταν συνεχώς δεμένος με σχετικά κοντή αλυσίδα, προκειμένου να αποτραπεί η σύζευξη με τη μητέρα του που βρίσκονταν σε οίστρο. Από τότε, η παθολογική αυτή συμπεριφορά παρατηρούνταν αρκετές φορές την ημέρα, υπό μορφή κρίσεων, κατά τη διάρκεια των οποίων το ζώο διατηρούσε πλήρως τη συνείδηση του. Επιπλέον, σύμφωνα με το ιστορικό, ο σκύλος είχε την τάση να μασάει υφάσματα και παρουσίαζε αλλοτριοφαγία από νεαρή ηλικία μέχρι την προσκόμιση του. Κατά τη γενική κλινική και τη δερματολογική εξέταση, δε διαπιστώθηκε ο,τιδή- ποτε παθολογικό.Η συμπεριφορά του σκύλου ήταν φυσιολογική, χωρίς εκδηλώσεις άγχους, επιθετικότητας ή φόβου στη διάρκεια της εξέτασης και κατά την αιμοληψία. Όμως, κατά την παραμονή του στην αίθουσα αναμονής, ενώ ήταν ήρεμος, άρχισε αιφνιδίως να κυνηγά επίμονα το δεξιό κενεώνα και στη συνέχεια να τον θηλάζει για περισσότερο από τρία λεπτά, οπότε τον διέκοψε ο ιδιοκτήτης του. Η κύρια διαγνωστική πιθανότητα ήταν ο ψυχογενής θηλασμός του κενεώνα, αλλά η διαφορική διάγνωση περιλάμβανε επίσης την τριχούρωση, τις αλλεργικές δερματίτιδες και τις ψυχοκινητικές επιληπτικέ κρίσεις. Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων (αιματολογική, βιοχημικές στον ορό του αίματος, παρασιτολογικη κοπράνων με εμπλουτισμό, ορολογική για Leishmania) δεν έδειξαν παθολογικά ευρήματα. Η θεραπευτική αντιμετώπιση που προτάθηκε περιλάμβανε την από το στόμα χορήγηση ανθελμινθικού σκευάσματος (συνδυασμός πραζικουαντέλης, πυραντέ- λης και φεβαντέλης) επί 4 συνεχόμενες ημέρες και χλωμιπραμίνης σε δόση 1mg/kg σωματικού βάρους κάθε 12 ώρες, για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ παράλληλα δόθηκαν οδηγίες για την αποφυγή των πιθανών εναυσματικών παραγόντων. Σε τηλεφωνική επικοινωνία ύστερα από περίπου δύο μήνες, ο ιδιοκτήτης ανέφερε ότι, αν και αποφάσισε να μη χορηγήσει τη χλωμιπραμίνη, είχε μεταφέρει το σκύλο σε άλλο χώρο όπου ήταν μόνος του και κινείτο ελεύθερα, με αποτέλεσμα να είχε σταματήσει η παθολογική συμπεριφορά. Όμως, όταν ο σκύλος επέστρεψε στο αρχικό περιβάλλον αυτού, όπου πάλι ήταν συνεχώς δεμένος με αλυσίδα, ο θηλασμός των κενεώνων επανεμφανίστηκε.
(EL)
Flank sucking is a behavioural abnormality of compulsive nature that occurs almost exclusively in Doberman pinchers and is frequently accompanied by other abnormal behaviours, such as aerai lick dermatitis, blanket sucking and pica. A 2.5-year old, intact male, Doberman pinscher was presented because of a two-month long history of persistent right flank sucking. The dog was up-to-date with vaccinations and lived exclusively outdoors with his mother. The onset of the problem coincided with a period of crate restraining, where a short chain was used to avoid copulation with his mother, when she was in oestrus. Since then, the abnormal behaviour occurred on a daily basis and was not associated with neurological signs. In addition, the dog presented blanket sucking and pica that had first appeared during puppy hood. No clinical abnormalities were detected and the dog did not show signs of anxiety, aggression or fear during physical examination and blood sampling. Later-on and while remaining calm in the waiting room of the Clinic, the dog started chasing, chewing and sucking his right flank for over three minutes, but stopped immediately after his owner's verbal intervention. Primary diagnosis was compulsive flank sucking; differential diagnosis included Trichuris vulpis infestation, allergic dermatitis and psychomotor seizures. Results of haematological and serum biochemical examinations were unremarkable, whereas serological examination for Leishmania and faecal parasitological examination did not reveal significant results. Suggested treatment included administration of an anthelminthic combination (praziquantel, pyrantel and febantel), orally, for 4 consecutive days and clomipramine, at the dose of 1 mg/kg of body weight, every 12 hours, orally, for a long period of time, along with instructions to avoid the causative and triggering factors. Two months later, the owner reported that, although clomipramine had not been administered, the abnormal behaviour disappeared when the dog had been relocated to a new environment with no other animals and was free to roam. However, flank sucking reappeared after the dog had been moved back to the initial environment and chained.
(EN)
