Η διροφιλαρίωση είναι συχνό παρασιτικό νόσημα στην Ελλάδα και τις υπόλοιπες Μεσογειακές χώρες. Η άμεση έναρξη ενηλικοκτόνου αγωγής και η μετά από μερικούς μήνες χορήγηση μικροφιλαριοκτόνων ουσιών αποτελούσε μέχρι πρόσφατα το συνήθη τρόπο αντιμετώπισης του νοσήματος. Ωστόσο, νεότερα δεδομένα επισημαίνουν την ανάγκη άμεσης θανάτωσης των μικροφιλαριών, καθώς επίσης και της συμβιωτικής Wolbachia pipientis. Η χορήγηση μακροκυκλικών λακτονών (μιλβεμυκίνη, μοξιδεκτίνη, σελαμεκτίνη, ιβερμεκτίνη) σε δόση πρόληψης επί 2 έως 3 μήνες, ταυτόχρονα με δοξυκυκλίνη κατά τον 1ο μήνα της αγωγής, και, στη συνέχεια, χορήγηση της ενηλικοκτόνου αγωγής, ελαχιστοποιεί το ‘κενό ευαισθησίας’ και παράλληλα την πιθανότητα πνευμονικής θρομβοεμβολής.Επιπλέον, η εφαρμογή ενός εναλλακτικού πρωτοκόλλου (μία ενδομυϊκή ένεση μελασορμίνης σε δόση 2,5 mg kg-1 σ.β., ακολουθούμενη από δύο χορηγήσεις αυτής με διαφορά 24 ωρών, σε ίδια δόση, μετά από ένα μήνα) είναι αποτελεσματικότερη έναντι του κλασικού πρωτοκόλλου, σε όλους τους σκύλους, ανεξάρτητα από το στάδιο του νοσήματος. Η αντιμετώπιση των σκύλων με διροφιλαρίωση σε προχωρημένο στάδιο (δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια ή σύνδρομο οπίσθιας κοίλης φλέβας) βασίζεται κυρίως στην ταυτόχρονη φαρμακευτική αγωγή για την καρδιακή ανεπάρκεια και τη χειρουργική αφαίρεση των ενήλικων σκωλήκων, ενώ ο περιορισμός της κινητικής δραστηριότητας παραμένει το σημαντικότερο μέτρο για τη μείωση της πιθανότητας εκδήλωσης πνευμονικής θρομβοεμβολής. Η εφαρμογή του εναλλακτικού πρωτοκόλλου χορήγησης της μελαρσομίνης, αμέσως μετά τη θεραπεία με μακροκυκλική λακτόνη, μαζί με δοξυκυκλίνη, αυξάνει το θεραπευτικό αποτέλεσμα και βελτιώνει την πρόγνωση στους σκύλους που βρίσκονται σε αρχικό κλινικό στάδιο της νόσου. Η συνεχής προστασία των σκύλων με χορήγηση μακροκυκλικής λακτόνης για όλη τη διάρκεια του έτους, σε συνδυασμό με τον ετήσιο ορολογικό έλεγχο των ζώων, ανεξάρτητα από τη λήψη προληπτικής αγωγής, έχει ιδιαίτερη σημασία για την όλη αντιμετώπιση του νοσήματος.
(EL)
Canine heartworm disease (dirofilariosis) is a frequent parasitic disease in Greece and other para-Mediterranean countries. Immediate adulticide therapy, followed by administration of microfilaricidals, has been the mainstay of heartworm treatment. However, a more recent approach has included the requirement to killing microfilariae and Wolbachia pipientis prior to adulticide treatment. Administration of prophylactic doses of milbemycin, moxidectin, ivermectin or selamectin for 2 to 3 months, as well as of doxycycline (10 mg kg-1 bw, per os, twice daily) for a month, seems to negate the ‘susceptibility gap’ and to decrease the possibility of pulmonary thromboembolism. Moreover, an alternative protocol of adulticide therapy (2.5 mg kg-1 bw of melarsomine, intramuscularly, followed by two further injections, 24-hours apart, a month later) is considered superior to the classical one, regardless of the clinical stage of the disease.Treatment of potential complications (right heart failure or vena cava syndrome) includes administration of heart failure medication and surgical removal of adult worms. Strict exercise restriction seems to play the most important role in reducing the possibility of pulmonary thromboembolism. Alternative protocol melarsomine administration, after treatment with macrocyclic lactones and doxycycline, increases the therapeutic effect and improves prognosis in earlier stages of the disease. Continuous (or at least during the warm period of the year) preventive administration of microfilaricidals coupled with annual serological testing of animals is important for effective disease control.
(EN)
