Η αρχική ιδέα για τη δημιουργία της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) προήλθε από την εκτίμηση ότι οι ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση έχουν καλύτερη αντιμετώπιση και καλύτερα ποσοστά επιβίωσης όταν νοσηλεύονται χωριστά από τους υπόλοιπους ασθενείς, σε ξεχωριστό και ειδικά διαμορφωμένο χώρο του νοσοκομείου. Η διαμόρφωση της ΜΕΘ περιλαμβάνει καθορισμένο χώρο, ειδικά διαμορφωμένο και εξειδικευμένο προσωπικό και εξοπλισμό. Ειδικότερα, το προσωπικό αποτελείται από ειδικευμένους κτηνιάτρους, ικανούς να παρέχουν άμεση και εξειδικευμένη ιατρική βοήθεια σε ασθενείς που βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση ή απειλείται άμεσα η ζωή τους. Στις ΜΕΘ, στον άνθρωπο έχει επικρατήσει το κλειστό μοντέλο ΜΕΘ, όπου η λειτουργία της Μονάδας βασίζεται στον Εντατικολόγο και την ομάδα αυτού. Το ίδιο μοντέλο επικρατεί πλέον και στις σύγχρονες ΜΕΘ στην Κτηνιατρική, όπου η λειτουργία της Μονάδας ανήκει στον Εντατικολόγο ή είναι συνδυασμένη με τη μονάδα Αναισθησιολογίας. Στον άνθρωπο, τα κριτήρια εισαγωγής ενός ασθενή στην ΜΕΘ ακολουθούν την παρακάτω οδηγία: «Στην ΜΕΘ εισάγεται ο ασθενής που θα ωφεληθεί από τις υπηρεσίες της και εξέρχεται όταν οι υπηρεσίες αυτές δεν είναι πλέον χρήσιμες». Έτσι οι ασθενείς που εισάγονται στη ΜΕΘ χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες/προτεραιότητες. Στην πρώτη ανήκουν εκείνοι που χρειάζονται εντατική θεραπεία, στη δεύτερη εκείνοι που χρειάζονται εντατική παρακολούθηση και στην τρίτη οι ασθενείς που η ζωή τους είναι σε κίνδυνο, αλλά έχουν λίγες πιθανότητες αποκατάστασης. Η βασική διαφορά που παρατηρείται στους ασθενείς των ΜΕΘ είναι η ετερογενεια των καταστάσεων που συνοδεύουν αυτούς τους ασθενείς. Στον άνθρωπο, οι πιο συχνές καταστάσεις που απαντώνται στη ΜΕΘ είναι το shock (καρδιογενες, σηπτικό,υπογκαιμικό), οι αναπνευστικές, καρδιαγγειακές, νευρολογικές ή μεταβολικές διαταραχές και τα τραύματα. Συχνά στη ΜΕΘ νοσηλεύονται και ασθενείς μετά από σοβαρές και εκτεταμένες χειρουργικές επεμβάσεις για τις πρώτες μέρες τις αποθεραπείαςτους. Τα συχνότερα περιστατικά που συναντώνται στις ΜΕΘ στην Κτηνιατρική αφορούν στο σηπτικό shock ή στο σύνδρομο της σηπτικής φλεγμονώδους αντίδρασης, στο σύνδρομο της οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας ή σε σοβαρές μεταβολικές διαταραχές, όπως ο κετοξικός σακχαρώδης διαβήτης, ενώ συχνή είναι και η μετεγχειρητική νοσηλεία ζώων μετά από ενδοθωρακικεςή σοβαρές ενδοκοιλιακες επεμβάσεις. Το βασικό μειονέκτημα στις ΜΕΘ στην Κτηνιατρική έγκειται στη μεγάλη οικονομική επιφόρτιση του ιδιοκτήτη. Ο μεγάλος χρόνος αποθεραπείας, σε συνδυασμό με τις μειωμένες πιθανότητες επιβίωσης που παρατηρούνται σε πολλές από τις παραπάνω παθολογικές καταστάσεις, το κόστος της νοσηλείας στη ΜΕΘ πολλές φορές καθιστά απαγορευτικούς τους θεραπευτικούς χειρισμούς. Στην Κτηνιατρική, η πρόοδος και η εξέλιξη της λειτουργίας των ΜΕΘ έχει κάνει σημαντικά βήματα τα τελευταία 15 χρόνια. Καθώς ο σκύλος και η γάτα αποκτούν, όλο και περισσότερο, οντότητα μέσα στην οικογένεια, τόσο αυξάνουν και οι απαιτήσεις, καθιστώντας επιβεβλημένη τη γνώση, την ενημέρωση και την εξέλιξη στον τομέα της Εντατικής Θεραπείας.
(EL)
The primary idea for intensive care unit stemmed from the appreciation that patients are better served and have better survival rates when treated in a separated and specialized area of the hospital. In Europe, the number of small animal ICUs is increasing, however, most of them are located in Universities due to their high cost and the numerous and specialized personnel required. In humans, all ICUs share the below-mentioned commonalities. They all have designated and adequate spaces, specialized personnel and appropriated nurse to patient ratio and resources to provide continuous care and monitoring. In particular, personnel should be trained to provide intensive medical care to patients with life threatening conditions. In humans, most ICUs run as a close-unit model. In a close-unit model, the intensivist is the primary physician responsible for the full-time ICU care. Modern small animal ICUs usually follow the same model or are embedded in the Anaesthesia Unit. In humans' ICUs, the criteria of an incoming patient meet the following guideline: "A patient is admitted to the ICU only to be benefited of its services and discharged when these services are no longer needed". Particularly, patients entering an ICU are usually patients in need of intensive care orintensive monitoring and patients with life-threatening conditions with few chances of rehabilitation. Critical care patients are a very heterogeneous population, however, they all share the need for high level of care. Conditions that usually result in admission to an ICU vary and include cardiogenic, hypovolemic or septic shock, respiratory failure, cardiovascular abnormalities, metabolicdisorders, neurological disfunctions and trauma. Moreover, emergency surgical patients or patients undergoing elective major surgeries, such as chest or abdominal procedures, usually require post-operative hospitalization in the ICU. The main case load in Veterinary ICUs refers to septic or traumatic shock, systemic inflammatory response syndrome and acute respiratory distress syndrome, severe metabolic disorders, such as diabetic keto-acidosis, intoxications and trauma. The main disadvantage of a Veterinary ICU operation is the owner's ability to pay for the cost of treatment. Poor prognosis for recovery in combination with the long duration of hospitalization usually result in euthanasia. Veterinary interest on Emergency and Critical Care has grown considerably over the last 15 years, making this field one of the most rapidly developing specialties in veterinary medicine today. As dogs and cats become an integral part of our society, the demands on applying a standard of care approaching that of human medicine are increasing. Providing that long-term prognosis is good, animals stand to benefit from the development of Emergencyand Critical Care field.
(EN)
