Ο μηχανικός αερισμός, παρά το γεγονός ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της χορήγησης γενικής αναισθησίας,δεν έχει ακόμη βρει ευρεία εφαρμογή στην καθημερινή κτηνιατρική πράξη. Οι συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες και εξελίξεις στο χώρο της αντιμετώπισης του πόνου, συνοδευόμενες από αναισθητικά πρωτόκολλα που προκαλούν υποαερισμό διεγχειρητικά, επιτάσσουν τη χορήγηση μηχανικού αερισμού σε επεμβάσεις και πέραν αυτών του ανοικτού θώρακα. Αν και η χορήγηση του δεν είναι απαραίτητη σε ένα μεγάλο ποσοστό χειρουργικών επεμβάσεων, η αδυναμία εφαρμογής του αποκλείει ένα μεγάλο αριθμό αναισθητικών πρωτοκόλλων από τη φαρέτρα του κλινικού, καθιστώντας τις αποφάσεις σχετικά με το είδος και τηνποσότητα των χορηγούμενων φαρμάκων ιδιαίτερα κρίσιμες. Η επιτυχής εφαρμογή του μηχανικού αερισμού προϋποθέτει τηλεπτομερή γνώση της φυσιολογίας και παθοφυσιολογίας της αναπνοής, καθώς και τις επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει η χορήγηση του σε αυτές. Ο ορισμός των όρων που περιγράφουν την αυτόματη αναπνοή και το μηχανικό αερισμό αποδεικνύεται αναγκαία πριν από κάθε προσπάθεια περιγραφής τους, καθώς δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των συγγραφέων στη διεθνή βιβλιογραφία ως προς τη χρήση τους. Η ελαστικότητα των πνευμόνων, οι αντιστάσεις στη ροή του αέρα, ο χρόνος εισπνοής και ο λόγος του χρόνου εισπνοής προς το χρόνο εκπνοής αλληλοεπηρεάζονται τόσο κατά την αυτόματη αναπνοή όσο και κατάτο μηχανικό αερισμό των πνευμόνων επηρεάζοντας τις συνθήκες χορήγησης του. Το ογκότραυμα, το βαρότραυμα, η ανισοκατανομή αερισμού αιμάτωσης των πνευμόνων, το βιότραυμα και η μείωση της καρδιακής παροχής είναι μερικές απότις επιπλοκές χορήγησης μηχανικού αερισμού. Η απόφαση χορήγησης ή όχι μηχανικού αερισμού, η επιλογή του κατάλληλου αναπνευστήρα και οι ρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν σε αυτό επηρεάζονται άμεσα από τις ανάγκες και την παθολογική κατάσταση του ασθενούς. Το παρόν άρθρο αποτελεί βιβλιογραφική ανασκόπηση των μηχανισμών της αναπνοής τόσο υπόφυσιολογικές όσο και υπό παθολογικές συνθήκες, και της επίδρασης που έχει σε αυτούς η χορήγηση μηχανικού αερισμού. Παραθέτονται, επίσης, γενικές οδηγίες και αρχές χορήγησης του σε διάφορες παθολογικές καταστάσεις.
(EL)
Despite the fact that mechanical ventilation is an integral part of anaesthesia practice, its widespread use in veterinary medicine has yet to be established. The increasing needs and advances in animal pain management, being associated with anaesthetic protocols that can cause hypoventilation, make the use of mechanical ventilation more necessary than ever. Although mechanically ventilating the patient is not pivotal in a substantial number of surgical techniques, inability to do so precludes certain anaesthetic protocols from being used, making the choice of the drugs to be employed troubleshooting. Successful mechanical ventilation requires a thorough understanding of the physiology and pathophysiology of respiration, as well as the way mechanical ventilation affects them. Before any attempt to describe mechanical ventilation, a glossary of technical terms has to be accepted, as long as consensus between the authors has not been found in the literature. Lung elasticity, resistance to flow, inspiration time and the ratio of inspiration to expiration time interact during mechanical ventilation affecting the final result on the patient. Volutrauma, barotrauma, ventilation-perfusion mismatch and cardiac output decrease are some of the adverse effects of mechanical ventilation. The choice of whether or not to use automatic ventilators, the choice of the right equipment and setting the variables correctly on the control panel need a thorough understanding of patient pathology. This article reviews respiration under normal and pathologic conditions and the effects mechanical ventilation exerts on different organ systems. Guidelines for the application of mechanical ventilation under various pathologic conditions are provided.
(EN)
