Η παρούσα μελέτη αφορά στην αναδρομική αξιολόγηση 14 σκύλων με ισχαιμική μυελοπάθεια από ινοχόνδρινα έμβολα. Η επιλογή των ζώων έγινε με βάση το ιστορικό, τα ευρήματα της κλινικής, εργαστηριακής και απεικονιστικής διερεύνησης, την εξέλιξη και την τελική έκβαση των περιστατικών. Όλοι οι σκύλοι προσκομίστηκαν στην Κλινική Ζώων Συντροφιάς της Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, επειδή εμφάνισαν απότομα (σε διάστημα 6-24 ωρών) διάφορης έκτασης πάρεση ή παράλυση. Η εκδήλωση των συμπτωμάτων ήταν ασύμμετρη σε τέσσερα ζώα και συμμετρική στα υπόλοιπα. Από την αιματολογική εξέταση, τη βιοχημική εξέταση του ορού, την ανάλυση του ούρου και του εγκεφαλονωτιαίου υγρού δεν προέκυψαν παθολογικά ευρήματα. Στην ακτινολογική εξέταση της σπονδυλικής στήλης δεν παρατηρήθηκαν αξιόλογα ευρήματα, με εξαίρεση ένα ζώο, στο οποίο διαπιστώθηκε η παρουσία διαμαρτιών διάπλασης σε ορισμένους θωρακικούς σπόνδυλους. Σε όλους τους σκύλους, πραγματοποιήθηκε μυελογραφία, από την οποία, σε καμία περίπτωση, δεν προέκυψαν ευρήματα συμβατά με συμπιεστική μυελοπάθεια, αλλά σε ένα περιστατικό υπήρξαν ενδείξεις εντοπισμένου ενδομυελικού οιδήματος στην οσφυϊκή μοίρα του νωτιαίου μυελού. Η θεραπευτική αντιμετώπιση ήταν μόνο συμπτωματική και υποστηρικτική σε όλα τα ζώα. Επτά σκύλοι παρουσίασαν σημαντική βελτίωση της κλινικής εικόνας ή και πλήρη ίαση, ενώ μερική ή καμία βελτίωση των συμπτωμάτων διαπιστώθηκε σε τρία και τέσσερα ζώα, αντίστοιχα. Στα τελευταία έλαβε χώρα ευθανασία, λόγω της βαρύτητας των νευρολογικών τους διαταραχών.
(EL)
Fibrocartilaginous embolic myelopathy was diagnosed in 14 dogs with acute neurological dysfunction, based on history, findings of clinical examination, diagnostic imaging evaluation, follow-up and outcome. The dogs were presented with signs of variable involvement of the spinal cord, which were lateralized in 4 cases. The initial clinicopathological evaluation was unremarkable, while cerebrospinal fluid analysis was abnormal in one dog. Diagnostic imaging investigation (plain radiographs of the spinal column and myelography) did not reveal any abnormalities in the vertebrae and adjacent tissues or compression of the spinal cord, with the exception of one case, where there was evidence of focal intramedullary oedema corresponding to the lesion location. Seven dogs improved significantly with supportive treatment; complete remission of clinical signs was evident in two. Moderate improvement was seen in three animals and minimal or no improvement in four dogs, which were euthanised due to persisting neurological incapacitation.
(EN)
