Αιμοληψίες πραγματοποιήθηκαν από 161 σύες τη 191η έως την 211η ήμερα μετά την οχεία (προσδιορισμός της συγκέντρωσης της προγεστερόνης), από 306 σύες την έως την 301η ημέρα μετά την οχεία (προσδιορισμός της συγκέντρωσης της θειικής οιστρόνης) και από 150 σύες την 201η ημέρα (προσδιορισμός της συγκέντρωσης της προγεστερόνης) και την 261η-291η ημέρα μετά την οχεία (προσδιορισμός της συγκέντρωσης της θειικής οιστρόνης). Ο τοκετός και η αποβολή ή η επιστροφή σε οίστρο σε μη κανονικά διαστήματα χρησιμοποιήθηκαν ως κριτήρια κυοφορίας. Κατά τον τοκετό γινόταν καταγραφή του μεγέθους της τοκετοομάδας. Βρέθηκε ότι η συνολική ακρίβεια της προγεστερόνης και της θειικής οιστρόνης για τον προσδιορισμό της εγκυμοσύνης ήταν 90,7% και 97,2%, αντίστοιχα. Στην περίπτωση της θειικής οιστρόνης η μεγαλύτερη ακρίβεια παρατηρήθηκε την 271η και την 281η ημέρα μετά την οχεία (100%). Η συνολική ακρίβεια του συνδυασμού μέτρησης προγεστερόνης και θειικής οιστρόνης στο ίδιο δείγμα για τη διάγνωση της εγκυμοσύνης ήταν 97% και για την αποτυχία εγκυμοσύνης ήταν 100%. Σημαντικοί συντελεστές συσχέτισης μεταξύ της συγκέντρωσης της θειικής οιστρόνης και του μεγέθους της τοκετοομάδας βρέθηκαν από την 2Φΐ μέχρι την 301η ημέρα μετά την οχεία, με εξαίρεση την 251η ημέρα, ενώ ο υψηλότερος συντελεστής συσχέτισης βρέθηκε την 281η ημέρα (r = 0,51, Ρ < 0,001). Επιπλέον διαπιστώθηκε ότι το μέσο μέγεθος της τοκετοομάδας ήταν σημαντικά μεγαλύτερο (Ρ <0,05) στις σύες με συγκέντρωση θειικής οι- στρόνης < 1 ng/ml ορού από την 26η έως την 301η ημέρα μετά την οχεία σε σΰγκριση με εκείνες στις οποίες η αντίστοιχη συγκέντρωση ήταν > 1 ng/ml ορού. Από τα αποτελέσματα αυτά συμπεραίνεται ότι η μέτρηση της συγκέντρωσης της προγεστερόνης στον ορό του αίματος τη 191! ημέρα μετά την οχεία βοηθά σημαντικά στην εντόπιση των συών που δεν εγκυμονοΰν και στην έγκαιρη αντιμετώπιση του προβλήματος. Επίσης, η μέτρηση της συγκέντρωσης της θειικής οιστρόνης στον ορό του αίματος την 281η ημέρα μετά την οχεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δείκτης για τη σύλληψη και το μέγεθος της τοκετοομάδας και να συμβάλλει στην εκτίμηση της εμβρυϊκής θνησιμότητας. Ο συνδυασμός των δύο διαγνωστικών μεθόδων συνεισφέρει στη διάγνωση της εγκυμοσύνης στις σύες, και στην εντόπιση και ταξινόμηση των αιτίων υπογονιμότητας σε εκτροφές με χαμηλή παραγωγικότητα.
(EL)
Blood samples were taken from 161 sows the days 19-21 (serum progesterone assessments), from 306 sows on days 24-30 (serum oestrone sulphate assessments) and from 150 sows on day 20 (serum progesterone assessments) and on days 26-29 (serum oestrone sulphate assessments) after service. Actual farrowing or abortion and signs of return to oestrus were used as criteria for pregnancy and non-pregnancy, respectively. Litter size was also recorded at each farrowing. The results showed that the overall accuracy of progesterone and oestrone sulphate for predicting pregnant sows was 90.7% and 97.2%, respectively. The highest accuracy of oestrone sulphate (100%) was noticed on days 27 and 28 after service. The overrall accuracy of the combination of both progesterone and oestrone sulphate assessments to detect pregnant sows was 97% and to detect non-pregnant sows was 100%. Significant correlation coefficients between serum oestrone sulphate concentration and litter size were found on days 24,26,27, 28,29 and 30, but the highest correlation coefficient was noticed on day 28 after service (r=0.51, Ρ, 0.001). Moreover, it was also found that mean litter size was significantly higher (P <0.05). in sows with serum oestrone sulphate concentrations > 1 ng/ml compared with concentrations < 1 ng/ml from day 26 up to day 30 after service. It is concluded that serum progesterone assessment helps in the determination of the non-pregnant sows early enough for problems related to failure of fertilization to be promptly dealt with. Serum oestrone sulphate concentration on day 28 after service can be used as an indicator of conception, as a predictor of small litter size and also can help in the estimation of embryonic mortality. The combination of these two assessments, in addition to their value in pregnancy diagnosis, can be useful in identifying concurrent reproductive problems in units with sub-optimal productivity.
(EN)
