Die didaktisierung des ich- und ach- lautes sowie des glottalen [h] im deutschen
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΗ
ΠρόλογοςΗ διδασκαλία της σωστής προφοράς συγκεκριμένων φθόγγων βρίσκεται στο επίκεντρο της εκμάθησης της προφοράς μιας ξένης γλώσσας και οι διάφοροι τρόποι διδασκαλίας συγκεκριμένων φθόγγων στο επίκεντρο αυτής της εργασίας. Αυτή η εργασία αποτελεί μια διδακτική προσπάθεια αλλά και ταυτόχρονα μια διδακτική πρόταση για τον τρόπο που μπορεί να διδαχθεί σε Έλληνες μαθητές του Δημοτικού η σωστή προφορά των φθόγγων. Παράλληλα ανοίγει στην επιτυχή διδασκαλία της προφοράς νέους ορίζοντες.Σκοπός της εργασίας είναι να παρουσιαστούν κάποιες διδακτικές προτάσεις της συγγραφέως που βασίζονται σε ασκήσεις που έγιναν κατά τη διδασκαλία της προφοράς των γερμανικών σε μαθητές δημοτικού. Συγκεκριμένα επιλέχθηκαν δύο ομοιογενείς ομάδες μαθητών της πέμπτης τάξης. Τους ανατέθηκε η ανάγνωση δύο κειμένων από το βιβλίο τους. Η ανάγνωση ηχογραφήθηκε σε κασέτα. Μετά από ένα μήνα ακολούθησε μια δεύτερη ηχογράφηση. Αυτή η δεύτερη ηχογράφηση ακολούθησε στην πρώτη τάξη μετά την προηγηθείσα εφαρμοσμένη διδακτική πρόταση ενώ στη δεύτερη τάξη η ηχογράφηση ακολούθησε μετά από τις συνήθεις διορθώσεις που γίνονται στους μαθητές από το δάσκαλο σε ότι αφορά την προφορά. Με αυτόν τον τρόπο ελέγχθηκε η αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης διδακτικής πρότασης.Η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας σε πρώιμη ηλικία Δημοτικού επιδρά όχι μόνο αποτελεσματικά αλλά αποδεικνύεται και αειφόρος στην μετέπειτα αποκτειθήσα γνώση. Η διδασκαλία της προφοράς αποτελεί ένα διδακτικό σκοπό, ο οποίος δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να παραγκωνίζεται. Η αναζήτηση για τις αιτίες που οδηγούν τους Έλληνες μαθητές που μαθαίνουν Γερμανικά σε λάθη προφοράς και συγκεκριμένα στους φθόγγους [Χ][ξ][η] καθώς και οι διάφοροι τρόποι διδασκαλίας για την απαλοιφή αυτών των λαθών με οδήγησαν σε αυτή την ανάλυση.Όπως είναι φανερό από τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης διδασκαλίας, στην αρχή οι μαθητές είχαν μια δυσκολία να κατανοήσουν την προφορά των συγκεκριμένων φθόγγων. Ο φθόγγος [η] δεν υπάρχει στα ελληνικά αλλά δεν δυσκόλεψε ιδιαίτερα τους μικρούς μαθητές. Σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε την προφορά κάποιων φθόγγων της μητρικής γλώσσας ως οδηγό, ειδικά σε φθόγγους που υπάρχουν και στις δύο γλώσσες. Οι φθόγγοι [Χ][ξ] αποτελούν ένα τέτοιο παράδειγμα. Μέσω των διδακτικών ενοτήτων που ακολουθήθηκαν υπήρξαν και μαθητές, οι οποίοι προφέρουν αλάνθαστα τους συγκεκριμένους φθόγγους.Απεδείχθει ότι η διδασκαλία της προφοράς βάσει τεσσάρων διδακτικών ενοτήτων είναι πιο αποτελεσματική από τις συνήθεις διορθώσεις που κάνει ο δάσκαλος στο μάθημα. Συμπερασματικά λοιπόν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η προφορά πράγματι μπορεί να διδαχθεί.
