0
This thesis aims to assess the effectiveness and to identify difficulties in the application of textile reinforced mortar jackets on the masonry infill walls as a means of seismic retrofitting of existing reinforced concrete buildings. To this end, a two storey building, constructed in the period 1957-1959, is evaluated and redesigned accordingly.
The assessment of the building is calculated in two phases: first, only the bare reinforced concrete frame is considered; then, the existing masonry infills are also included in the lateral force resisting system. In both cases, the building fails to comply with the criteria for the appropriate performance level, therefore, the need for structural enhancement arises. Thus, a third analysis is conducted, in which strengthened infill walls by means of textile mortar jackets are considered. The results of the third analysis prove the effectiveness of the applied strengthening method, since the retroffited building comply with the acceptance criteria for the performance level of ‘Significant Damage’.
In the last part of the thesis, the verifications of the reinforcerced concrete structural members, taking under consideration local effects due to their interaction with the infill walls, and the verification of the adequacy of the existing foundation are performed based on the results of the analysis of the strengthened structure. These verifications show that the shear capacity of concrete members adjacent to the strengthened infills needs to be upgraded, which is conducted by applying carbon fibre reinforced polymers, while the existing foundation is marginaly adequate.
The extent of the required ‘secondary’ interventions for the application of the proposed strengthening method might pose limitations to its applicapability in some cases.
Στην παρούσα εργασία επιχειρείται, μέσω της μελέτης μιας διωρόφου κατοικίας από οπλισμένο σκυρόδεμα, που κατασκευάστηκε σε δύο φάσεις τα έτη 1957 και 1959, να διερευνηθεί η αποτελεσματικότητα και να εντοπισθούν οι τυχόν δυσχέρειες στην εφαρμογή της μεθόδου ενίσχυσης κτιρίων με τη συμμετοχή τοιχοπληρώσεων οπλισμένων με ινοπλέγματα σε ανόργανη μήτρα (ΙΑΜ).
Για το σκοπό αυτό γίνεται αποτίμηση της υφιστάμενης κατασκευής, σε δύο φάσεις, εκ των οποίων η πρώτη αφορά την ανάλυση του “γυμνού” φέροντος οργανισμού και η δεύτερη την ανάλυση με τη συμμετοχή των υφιστάμενων τοιχοπληρώσεών της. Από την αδυναμία της κατασκευής να ικανοποιήσει τα κριτήρια υπαγωγής της σε κάποια από τις κανονιστικά επιτρεπόμενες κατηγορίες επιτελεστικότητας, και στις δύο φάσεις της ανάλυσης, προέκυψε η ανάγκη ενίσχυσής της. Για το σκοπό αυτό διερευνάται η συμπεριφορά της κατασκευής μετά από ενίσχυση των τοιχοπληρώσεών της με ινοπλέγματα. Από την ανάλυση της ενισχυμένης κατασκευής αναδεικνύεται η αποτελεσματικότητα της προτεινόμενης μεθόδου, καθώς αυτή πληροί τα κριτήρια υπαγωγής της στην κατηγορία επιτελεστικότητας Β1.
Από τα αποτελέσματα της ανάλυσης της ενισχυμένης κατασκευής γίνονται οι απαιτούμενοι, σύμφωνα με τον ΚΑΝ.ΕΠΕ., έλεγχοι τοπικών φαινομένων λόγω της αλληλεπίδρασης σκελετού-τοιχοπληρώσεων, οι έλεγχοι της θεμελίωσης των ενισχυμένων τοιχοπληρώσεων και της θεμελίωσης της κατασκευής. Από τους ελέγχους των μελών του φέροντος οργανισμού προκύπτουν απαιτήσεις διατμητικών ενισχύσεων στις δοκούς και τα υποστυλώματα που εμφατνώνουν τις τοιχοπληρώσεις, που πραγματοποιούνται με ινοπλισμένα πολυμερή. Από τους ελέγχους της θεμελίωσης προκύπτει οριακή ικανοποίηση της επάρκειας της υφιστάμενης θεμελίωσης.
Η έκταση των δευτερογενών εργασιών που απαιτούνται για την υλοποίηση των παραπάνω ενισχύσεων, ενδέχεται κατά περίπτωση, να οριοθετεί τη δυνατότητα εφαρμογής της μεθόδου ενίσχυσης που διερευνήθηκε.
