Με αφετηρία την ιδιότητα της μουσικής να εισχωρεί στο ανθρώπινο συνειδητό και υποσυνείδητο, αναζητείται η σημασία δύο διακριτών αλλά παράλληλα συναφών συνιστωσών του ελληνικού πολιτισμού: της παραδοσιακής και της χατζιδακικής μουσικής. Ο ρόλος των ρεπερτορίων αυτών στην κατανόηση του ανθρώπου και του περιβάλλοντός του, στη συμφιλίωση με το διαφορετικό και το βίωμα της ενότητας και στην εμπέδωση διδαγμάτων του παρελθόντος στο παρόν αποδεικνύει τη διαχρονική πολιτισμική δύναμη και την κοινωνική αναγκαιότητά τους. Σε έναν καλλικρατικό Δήμο εσωτερικών μεταναστών -όπως ο Δήμος Αγίων Αναργύρων-Καματερού- οι ποικίλες πληθυσμιακές ομάδες, χρησιμοποιούν τη σύζευξη μουσικής, λόγου και χορού ως εργαλείο ισορροπίας στις οικονομικοκοινωνικές μεταβολές και τις αλλαγές τόπου και τοπίου. Με ερευνητικό επίκεντρο τη συναυλιακή δράση του δημοτικού μουσικού σχήματος «8/8» διερευνάται, μέσω δευτερογενούς και πρωτογενούς έρευνας, ο βαθμός συμβολής του παραδοσιακού και χατζιδακικού τραγουδιού στην ατομική έκφραση, την κοινωνική συνοχή και την πολιτιστική ανάπτυξη του παραπάνω Δήμου.
Χωρίς να διεκδικούν αποκλειστικότητα αναφορικά με την κοινωνική τους χρησιμότητα, η παραδοσιακή και χατζιδακική μουσική, ως πονήματα του ανθρώπινου μόχθου, σφραγίζουν όλες τις εκφάνσεις της ζωής και του θανάτου. Όπως συμπεραίνεται στην παρούσα μελέτη, ευέλικτα αναπροσαρμόζονται, ώστε να είναι, παρόντα και λειτουργικά στον ατομικό και δημόσιο βίο του Δήμου Αγίων Αναργύρων-Καματερού.
Περιέχει : εικόνες, φωτογραφίες, γραφήματα, χάρτες, πίνακες
The starting point of this thesis is the ability of music to penetrate the human conscious and subconscious, leading to researching the meaning of two distinct but still related components of Greek culture: traditional and hadjidakian music. The role of these repertoires in the understanding of people and their surroundings, in the reconciliation with the different and the experiencing of unity and in the consolidation of the lessons learned from the past into the present, proves their timeless cultural power and social necessity. In a municipality of internal immigrants -such as the Municipality of Agioi Anargyroi-Kamatero- the various population groups use the coupling of music, speech and dance as a tool of balance in view of the economic and social changes and the changes in place and landscape. Studying the concerts of the municipal music ensemble “8/8”, we investigate the contribution of the traditional and hadjidakian songs to individual expression, social cohesion and the cultural development of the aforementioned Municipality.
Traditional and hadjidakian music do not claim exclusivity regarding their social usefulness. However, we infer that, as creations of human labour expressing the manifestations of life and death, they are flexibly adapted to be present and functional in the private and public life of the Municipality of Agioi Anargyroi-Kamatero.
