The purpose of the current study is to investigate the opinions of tax officers on the issue of a Tax Certificate as a form of tax audit of tourist companies. Tax Certificate is a new tax audit method introduced by Law 3842/2010 and finally reintroduced through the Tax Code under Law 4223/2013 where statutory auditors and audit firms are competent to carry out statutory audits on anonymous Companies, limited liability companies, and branches of foreign companies. However, despite the fact that the Tax Certificate was initially designed as a tax audit method, in practice the tax office was required to exercise control even in an undertaking that had that certificate. Clearly, the above phenomenon has a negative impact not only on the entrepreneurs themselves, who are called upon to pay the private audit firms and then to be given free control, but also to the state itself, which essentially carries out an extra work that also costs Money and time to eventually fill a void which is of unspecified origin. In particular, the state, after having introduced the necessary legislation for the Tax Certificate, continues to conduct business controls for several reasons to be analyzed in this study. For these reasons, this study aims to investigate the views of tax officers on the issue of a Tax Certificate as a form of tax audit of tourist businesses. Specifically, in order to answer the research questions, a survey of primary data was carried out using a questionnaire which among other things found that the most important advantage of obtaining a Tax Certificate is the avoidance of additional taxes as fines and that the most likely improvements in the issue of a Tax Certificate are considered Publishing speed and then the efficiency of auditors.
Πίνακες, Ραβδογράμματα, Διαγράμματα
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση των απόψεων των εφοριακών υπαλλήλων σχετικά με την έκδοση Φορολογικού Πιστοποιητικού ως μορφή φορολογικού ελέγχου των τουριστικών επιχειρήσεων. Το Φορολογικό Πιστοποιητικό αποτελεί μια νέα μέθοδο φορολογικού ελέγχου η οποία εισήχθη με τον νόμο 3842/2010 και τελικά επαναφέρθηκε μέσω του Κώδικα Φορολογίας με τον Ν. 4223/2013 κατά τον οποίο οι νόμιμοι ελεγκτές και τα ελεγκτικά γραφεία είναι αρμόδια να διενεργούν υποχρεωτικούς ελέγχους σε ανώνυμες εταιρείες, εταιρείες περιορισμένης ευθύνης, καθώς και σε υποκαταστήματα αλλοδαπών επιχειρήσεων. Ωστόσο όμως, παρά το γεγονός ότι το Φορολογικό Πιστοποιητικό αρχικά σχεδιάστηκε ως μια μέθοδος φορολογικού ελέγχου τελικά στην πράξη η εφορία καλούταν να ασκήσει έλεγχο ακόμα και σε επιχείρησης που διέθεταν το εν λόγω πιστοποιητικό. Σαφώς το παραπάνω φαινόμενο έχει αρνητικό αντίκτυπο όχι μόνο στους ίδιους τους επιχειρηματίες, που καλούνται να πληρώσουν τις ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρίες και στη συνέχεια να τους ασκηθεί και δωρεάν έλεγχος, αλλά και στο ίδιο το κράτος που επί της ουσίας πραγματοποιεί μια επιπλέον εργασία που κοστίζει και σε χρήμα και σε χρόνο για να καλύψει τελικά ένα κενό το οποίο είναι αδιευκρίνιστης προέλευσης. Πιο συγκεκριμένα, το κράτος αφού έχει θεσπίσει την απαραίτητη νομοθεσία για το Φορολογικό Πιστοποιητικό συνεχίζει να ασκεί ελέγχους σε επιχειρήσεις για αρκετούς λόγους που θα αναλυθούν στην παρούσα μελέτη. Για τους λόγους αυτούς, η παρούσα μελέτη έχει ως στόχο τη διερεύνηση των απόψεων των εφοριακών υπαλλήλων σχετικά με την έκδοση Φορολογικού Πιστοποιητικού ως μορφή φορολογικού ελέγχου των τουριστικών επιχειρήσεων. Συγκεκριμένα, για την απάντηση των ερευνητικών ερωτημάτων διενεργήθηκε έρευνα πρωτογενών δεδομένων με τη χρήση ερωτηματολογίου, στην οποία μεταξύ άλλων βρέθηκε πως το ποιο σημαντικό πλεονέκτημα από την απόκτηση Φορολογικού Πιστοποιητικού είναι η αποφυγή πρόσθετων φόρων ως πρόστιμα και πως οι πιθανότερες βελτιώσεις στην έκδοση Φορολογικού Πιστοποιητικού θεωρούνται η ταχύτητα έκδοσης και ακολούθως η αποδοτικότητα των ελεγκτών.
