The legal regime in which a cultural organisation fits and works is crucial to the sustainability and development. The State in order to protect the culture, as a public good, works and raises the intervention limits within which they must operate. The essential features of cultural policy and management, are identified and by the public or private nature of the environment in which they are placed. The theoretical approach of the search of key components that differentiate one from another, contributed to the extraction of information, that during their practice valuation, they clustered, pivot and inflexible management model of public institutions, against the more liberal and aggressive against competition, management model of private organizations. In today's ever-changing socio-economic reality, culture is the pillar of society. The cultural institutions affected by the economic crisis and confront sensitive social balance, add structures and cultural values in their policies, in order to maintain consistency and their presence in an intensely hostile environment, against anything neutral and static. Seek and implement new, repaired and most imaginative practices that will impart quality character in path and their evolution. Turn the direction away from the local limits of the society that surrounds them and claim the acceptance and recognition of a wider and more diverse audience.
Το νομικό καθεστώς μέσα στο οποίο ένας πολιτιστικός οργανισμός εντάσσεται και λειτουργεί είναι καθοριστικό για τη βιωσιμότητα και την ανάπτυξή του. Το κράτος προκειμένου να προστατεύσει το πολιτισμό, ως δημόσιο αγαθό, λειτουργεί παρεμβατικά και θέτει τα όρια μέσα στα οποία οι οργανισμοί αυτοί πρέπει να δραστηριοποιούνται. Τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτιστικής πολιτικής και διαχείρισης τους, προσδιορίζονται και από τη δημόσια ή ιδιωτική φύση του περιβάλλοντος στο οποίο υπάγονται. Η θεωρητική προσέγγιση της αναζήτησης των βασικών στοιχείων, που διαφοροποιούν την μια διαχείριση από την άλλη, συνέβαλε στην άντληση πληροφοριών, που κατά τη πρακτική τους αποτίμηση, προέβαλαν το συγκεντρωτικό, ανελαστικό μοντέλο διαχείρισης των δημόσιων οργανισμών, έναντι του πιο φιλελεύθερου και επιθετικού απέναντι στον ανταγωνισμό, μοντέλου διαχείρισης των ιδιωτικών οργανισμών. Στη σύγχρονη συνεχώς μεταβαλλόμενη κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα, ο πολιτισμός αποτελεί τον στυλοβάτη της κοινωνίας. Οι πολιτιστικοί οργανισμοί βαλλόμενοι από την οικονομική κρίση και αντιλαμβανόμενοι τις ευαίσθητες κοινωνικές ισορροπίες, προσθέτουν στις δομές και στις πολιτικές τους πολιτιστικές αξίες, προκειμένου να διατηρήσουν τη συνοχή και παρουσία τους σε ένα έντονα εχθρικό περιβάλλον, απέναντι σε κάθε τι ουδέτερο και στατικό. Αναζητούν και εφαρμόζουν νέες ανανεωμένες και πιο ευφάνταστες πρακτικές, που θα προσδώσουν ποιοτικό χαρακτήρα στη πορεία και την εξέλιξή τους. Στρέφουν το προσανατολισμό τους μακριά από τα τοπικά όρια της κοινωνίας που τους πλαισιώνει και διεκδικούν την αποδοχή και αναγνώριση από ένα ευρύτερο και πιο ποικιλόμορφο κοινό.
Περιέχει : πίνακα και διάγραμμα
