Spelling is a distinctive field of linguistics, and its teaching in elementary school has been a broad field of research. Spelling refers to the rendering of the sounds of the spoken language in symbols, that is, the letters that constitute the alphabet. Every writing system in any language has its peculiarities and difficulties and reflects the political and social norms of its people. The teaching of spelling, and especially, in the early years of writing, is organized on the basis of the learners’ ability to learn how to handle it, as efficiently as possible. Practice in reading and writing texts, phonological awareness as well as the ingenuity of teachers in creating learning techniques seem to contribute to the better embedding of spelling rules to learners. In this paper a qualitative research was conducted about the teaching of spelling in Greek elementary school learners. The research questions refer to the theory of spelling from the Greek language curricula, and how the views of primary teachers on spelling issues are determined by theory. After an analysis of the Greek language curricula, the spelling and their comparison with literature, semi-structured interviews were conducted, with the participation of thirty teachers of primary education in the region of Kefalonia. Their opinions were recorded, transcribed and analysed in correlation with their teaching experience and literature review. From the interviews, the teachers looked skeptical in relation to the students' spelling skills and mentioned the difficulties occurred and how they treated them in their classroom.
Η ορθογραφία αποτελεί μία ιδιαίτερη πτυχή της γλωσσολογίας και η διδασκαλία της στο δημοτικό σχολείο αποτέλεσε και αποτελεί ένα ευρύ ερευνητικό πεδίο. Η ορθογραφία αφορά την απόδοση των ήχων της ομιλούμενης γλώσσας σε σύμβολα, δηλαδή σε γράμματα τα οποία απαρτίζουν το αλφάβητο. Κάθε σύστημα γραφής σε οποιαδήποτε γλώσσα έχει τις ιδιαιτερότητές και τις δυσκολίες του και αποτυπώνει τις πολιτικοκοινωνικές συνήθεις του λαού της. Η διδασκαλία της ορθογραφίας, και ιδιαίτερα η διδασκαλία της στα πρώτα χρόνια εκμάθησης της γραφής, οργανώνονται βάση των ικανοτήτων του μαθητικού πληθυσμού προκειμένου οι τελευταίοι να μάθουν να τη χειρίζονται όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά. Η εξάσκηση στην ανάγνωση και στη γραφή κειμένων, η φωνολογική επίγνωση καθώς και η ευρηματικότητα των εκπαιδευτικών στη δημιουργία τεχνικών εκμάθησης, φαίνεται πως συμβάλουν στην καλύτερη εμπέδωση των ορθογραφικών κανόνων από τους μαθητές. Στην παρούσα εργασία πραγματοποιήθηκε μία ποιοτική έρευνα σχετικά με τη διδασκαλία της ορθογραφίας σε παιδιά του ελληνικού δημοτικού σχολείου. Τα ερευνητικά ερωτήματα αφορούν το πώς καθορίζεται από τη θεωρία η διδασκαλία της ορθογραφίας από τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών και τις απόψεις των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας για θέματα σχετικά με την ορθογραφία. Έπειτα από μία ανάλυση των αναλυτικών προγραμμάτων για το γλωσσικό μάθημα και την ορθογραφία και μία σύγκρισή τους με τη βιβλιογραφία, προχώρησα σε ημιδομημένες συνεντεύξεις σε 30 εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας στην περιφέρεια της Κεφαλονιάς. Οι απόψεις τους ηχογραφήθηκαν, απομαγνητοφωνήθηκαν και αναλύθηκαν με βάση τη βιβλιογραφία και τη διδακτική τους εμπειρία. Από τις συνεντεύξεις οι εκπαιδευτικοί φάνηκαν προβληματισμένοι σε σχέση με τις ορθογραφικές ικανότητες των μαθητών και αναφέρθηκαν σε δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά και πώς τις αντιμετωπίζουν οι ίδιοι στην τάξη τους.
Περιέχει 17 πίνακες και 1 γράφημα.
