Περιέχει: Πίνακες, διαγράμματα και εικόνες
In recent years, there has been a significant change in the role and action of museums. The above change marks a positive sign in the cultural image of our country, since most museums have now realized that as long as they maintain and seek to place borders between themselves and the public, simply acting as storerooms and exhibition windows, they inevitably lead to the decline, withering and alienation.
Particularly with regard to provincial museums, which are part of the local community, their role should be very dynamic and energetic, as local communities actually suffer from a lack of cultural activity. These museums must be the driving force behind cultural activities, activating the cultural life of local communities, as a point of reference for both residents and aspiring visitors.
Within the framework of the present research effort and based on the above-mentioned new cultural necessity, we will seek to examine the development of the above-mentioned theoretical scheme with reference point, the development of museum communication and the planning of communication policy of two local museums, the Byzantine Museum of Zakynthos and The Museum of Solomos and Eminent Zakynthians, both in the real world and in the digital environment.
The field of cultural communication is what we should say and should be a basic field for the development of a cultural organization so that the latter can become a multipurpose cultural center by offering not only a rich cultural work , but also a survival through a healthy economic growth. At the same time, this is all the more necessary if we take into account the fact that local museums are deprived of their position and capabilities, often the ability to develop a more professional profile that will help them become both viable and competitive in local and international level.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία σημαντική αλλαγή ως προς το ρόλο και τη δράση που διαδραματίζουν τα μουσεία. Η παραπάνω αλλαγή σημειώνει θετικό πρόσημο ως προς την πολιτιστική εικόνα της χώρας μας, μιας και τα περισσότερα μουσεία έχουν πλέον αντιληφθεί ότι όσο διατηρούν και επιδιώκουν να τοποθετούν σύνορα μεταξύ εαυτών και του κοινού, λειτουργώντας απλώς ως αποθήκες και βιτρίνες εκθεμάτων, οδηγούνται αναπόφευκτα στην παρακμή, τον μαρασμό και την αποξένωση.
Ειδικότερα όσον αφορά τα επαρχιακά μουσεία , τα οποία εντάσσονται στα πλαίσια της τοπικής κοινωνίας , ο ρόλος τους θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα δυναμικός και ενεργητικός, μιας και οι τοπικές κοινωνίες πραγματικά υποφέρουν από έλλειψη πολιτιστικών δρώμενων. Τα μουσεία αυτά πρέπει να αποτελούν κινητήριο μοχλό πολιτιστικών δράσεων, ενεργοποιώντας την πολιτιστική ζωή των τοπικών κοινωνιών, αποτελώντας σημείο αναφοράς τόσο των κατοίκων , όσο και των επίδοξων επισκεπτών.
Μέσα στα πλαίσια της παρούσας ερευνητικής προσπάθειας και στηριζόμενοι στην παραπάνω νέα πολιτιστική αναγκαιότητα, θα επιδιώξουμε να εξετάσουμε , την ανάπτυξη του προαναφερόμενου θεωρητικού σχήματος με σημείο αναφοράς μας, την ανάπτυξη της μουσειακής επικοινωνίας και τον σχεδιασμό επικοινωνιακής πολιτικής δύο τοπικών μουσείων, του Βυζαντινού Μουσείου Ζακύνθου και του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, τόσο στο πραγματικό , όσο και στο ψηφιακό περιβάλλον.
Ο τομέας της επικοινωνίας και μάλιστα της επικοινωνιακής στρατηγικής, αποτελεί θα λέγαμε και πρέπει να αποτελεί , βασικό πεδίο της ανάπτυξης ενός πολιτιστικού οργανισμού , ώστε να μπορέσει ο τελευταίος να εξελιχθεί σε ένα πολυδύναμο πολιτιστικό κέντρο , προσφέροντας όχι μόνο πλούσιο έργο σε επίπεδο πολιτισμού αλλά και επιβιώνοντας μέσω μιας υγιούς οικονομικής ανάπτυξης. Παράλληλα η παραπάνω επιδίωξη γίνεται περισσότερο αναγκαία αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι τα τοπικά μουσεία στερούνται λόγω θέσης και δυνατοτήτων πολλές φορές , τη ικανότητα να αναπτύξουν ένα πιο επαγγελματικό προφίλ, το οποίο θα τα βοηθήσει να γίνουν όχι μόνο βιώσιμα, αλλά και ανταγωνιστικά , σε τοπικό και όχι μόνο επίπεδο.
