Πίνακες, γραφήματα, εικόνες
The research subject of this paper was school bullying in children of pre-school age (4-6 years old). The aim of the research was to document the phenomenon of school bullying in pre-school age. More specifically, the objects of study were the occurrence of bullying in kindergartens in relation to gender and to types of bullying. Furthermore, the roles of participation according to the social status of the children within peer groups, as well as the ability to show empathy, as predictive factors of engaging in school bullying were examined. The sample consisted of 97 children who were enrolled in public pre-school establishments in the Municipality of Piraeus, during the school year 2016-2017. The data was collected using a quantitative method through questionnaires of peer nominations and self-reports. The results showed that physical bullying ranked the highest (97,9%), while spreading rumors ranked the lowest (16,5%). 18,6% were categorized as bullies, 28,9% as victims, 4,1% as bullies-victims and 48,5% as bystanders. Boys were the leads in bullying incidents, while girls in their majority belonged to the group of the bystanders. The bullies were categorized as rejected children, the victims presented similar results on all three sociometry categories, while the bystanders fell in the category of average and popular children. Finally, the ability to show empathy did not seem to affect the participation roles in school bullying incidents on all three types of bullying. From the descriptive analysis of the data, we determined the stability of the bullies and the selection of specific children-victims from the bullies. We documented more group attacks in the categories of social bullying and spreading rumors, while in incidents of physical and verbal bullying the bully was usually one child.
Αντικείμενο μελέτης της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση του σχολικού εκφοβισμού σε παιδιά προσχολικής ηλικίας (4-6 ετών). Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η καταγραφή του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού στην προσχολική ηλικία. Μελετήθηκε το φαινόμενο του εκφοβισμού σε νηπιαγωγεία σε σχέση με το φύλο και τις μορφές εκφοβισμού, καθώς και εξετάστηκαν οι ρόλοι συμμετοχής με το κοινωνικό προφίλ των παιδιών μέσα στην ομάδα των ομηλίκων και με την ικανότητα της ενσυναίσθησης, ως προβλεπτικοί παράγοντες εκδήλωσης σχολικού εκφοβισμού. Το δείγμα αποτέλεσαν 97 παιδιά που φοιτούσαν σε δημόσια νηπιαγωγεία στο Δήμο Πειραιά, κατά το σχολικό έτος 2016-2017. Εφαρμόστηκε η ποσοτική μέθοδος συλλογής δεδομένων μέσα από ερωτηματολόγια αναφοράς ομηλίκων και αυτο-αναφοράς. Από τα αποτελέσματα, προέκυψε ότι ο σωματικός εκφοβισμός παρουσίασε τα υψηλότερα ποσοστά (97,9%), ενώ τη χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισε η διάδοση φημών (16,5%). Το 18,6% κατηγοριοποιήθηκαν ως θύτες, το 28,9% ως θύματα, η ομάδα των θυτών-θυμάτων 4,1% και οι μη εμπλεκόμενοι 48,5%. Τα αγόρια ήταν πρωταγωνιστές εκφοβιστικών επιθέσεων, ενώ τα κορίτσια ανήκαν στην πλειοψηφία τους στην ομάδα των μη εμπλεκομένων. Οι θύτες κατηγοριοποιήθηκαν στα απορριπτόμενα παιδιά, τα θύματα παρουσίασαν παρόμοια αποτελέσματα και στις τρεις κοινωνιομετρικές θέσεις, ενώ οι μη εμπλεκόμενοι κατατάχθηκαν στην κατηγορία του μέσου όρου και των δημοφιλών παιδιών. Τέλος, η ικανότητα της ενσυναίσθησης δεν βρέθηκε να επηρεάζει τους ρόλους συμμετοχής σε επεισόδια σχολικού εκφοβισμού και στις τρεις μορφές εκφοβισμού. Από την περιγραφική ανάλυση των δεδομένων, διαπιστώθηκε η σταθερότητα των δραστών και η επιλογή συγκεκριμένων παιδιών-θυμάτων από τους δράστες. Καταγράφηκαν ομαδικές επιθέσεις περισσότερο στον κοινωνικό εκφοβισμό και στην διάδοση φημών ενώ στο σωματικό και λεκτικό εκφοβισμό ο δράστης ήταν ένα παιδί.
