0
The history of culture consists of disasters, dismissals and vandalism. Especially for Greece the extinction and the setting up of monuments and artworks were great trials for the country and for mankind, since they concerned the top culture that dominated the world. The destruction of artworks and monuments is the worst moment of world history. The causes of vandalism have always been political and economic.
For Greece, the grabbing of antiquities and their imprisonment, after violence or crackdown, in foreign museums is a loss for our culture and traditions, but also a national disaster. A large part of Greece's culture has been stolen by various conquerors over the years, and today they are scattered throughout museums around the world.
UNESCO estimates that around 30 million works of art are from foreign countries and have been stolen. It therefore supports the protection of cultural heritage and the return of cultural goods to the countries of origin in case of illegal abstraction. As was the case with Elgin's Parthenon sculptures.
Since the sculptures have been stolen for 200 years, this issue has not been solved despite the efforts of the Greek side and its foreign supporters. Almost the whole world is in favor of returning this and the reunification of the Parthenon sculptures, but the English side always remains firm in its negative response.
This paper deals with the important and always topical issue of the seizure and removal of antiquities from Greece. In particular it analyzes the case of the Parthenon marbles found in the British Museum, but mainly explores the historical claim to return the marbles back to their country of origin, as well as which strategies and actions have been implemented for its realization and by which agencies.
Η ιστορία του πολιτισμού αποτελείται από καταστροφές, λεηλασίες και βανδαλισμούς. Ειδικά για την Ελλάδα ο αφανισμός και οι διαρπαγές μνημείων και έργων τέχνης ήταν μεγάλες δοκιμασίες για τη χώρα και την ανθρωπότητα, αφού αφορούσε τον κορυφαίο πολιτισμό που άνθιζε στον κόσμο. Η καταστροφή των έργων τέχνης και των μνημείων αποτελεί τη χειρότερη στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας. Τα αίτια των βανδαλισμών ήταν πάντα πολιτικά και οικονομικά.
Για την Ελλάδα, η αρπαγή των αρχαιοτήτων και ο εγκλεισμός τους, έπειτα από βία ή αρχαιοκαπηλία, σε ξένα μουσεία αποτελεί απώλεια για τον πολιτισμό μας και τις παραδόσεις μας, αλλά και εθνική συμφορά. Ένα μεγάλο τμήμα του πολιτισμού της Ελλάδας κλάπηκε από διαφόρους κατακτητές στο πέρασμα των χρόνων και σήμερα βρίσκονται διάσπαρτα στα μουσεία όλου του κόσμου.
Η UNESCO υπολογίζει ότι γύρω στα 30 εκατομμύρια των έργων τέχνης είναι από ξένες χώρες και έχουν κλαπεί. Για το λόγο αυτό υποστηρίζει την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και την επιστροφή των πολιτιστικών αγαθών στις χώρες καταγωγής σε περίπτωση παράνομης αφαίρεσης. Όπως έγινε με τα γλυπτά του Παρθενώνα από τον Έλγιν.
Από τη στιγμή που εκλάπησαν τα γλυπτά πέρασαν 200 χρόνια και το ζήτημα αυτό δεν έχει λυθεί, παρά τις προσπάθειες την ελληνικής πλευράς και των ξένων υποστηρικτών της. Σχεδόν όλη η υφήλιος είναι υπέρ της επιστροφής αυτής και της επανένωσης των γλυπτών του Παρθενώνα, όμως η αγγλική πλευρά παραμένει σταθερή πάντα στην αρνητική της απάντηση.
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το σημαντικό και πάντα επίκαιρο θέμα της υφαρπαγής και αφαίρεσης αρχαιοτήτων από την Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα αναλύει την περίπτωση των μαρμάρων του Παρθενώνα που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, αλλά κυρίως διερευνά το ιστορικό διεκδίκησης ώστε να επιστρέφουν τα μάρμαρα πίσω στη χώρα προέλευσής τους, καθώς και ποιες στρατηγικές και δράσεις έχουν εφαρμοστεί για την πραγματοποίησή της και από ποιους φορείς.
