Η τελική διάθεση των αστικών απορριμμάτων αντιπροσωπεύει μια παγκόσμια περιβαλλοντική επιβάρυνση από τότε που η υγειονομική ταφή εξακολουθεί να είναι η προτιμώμενη λύση. Η έλλειψη κατάλληλων τεχνολογικών επιλογών, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, σημαίνει περιβαλλοντική ρύπανση και κίνδυνο για την υγεία του πληθυσμού λόγω της έκθεσής του σε τοξικές ενώσεις που προκαλούνται από την απελευθέρωση των μη επεξεργασμένων στραγγισμάτων και τη διασπορά των μικρορύπων στην ατμόσφαιρα. Γενικά, ο στόχος του έργου για τη διαχείριση των στραγγισμάτων πρέπει να είναι η υλοποίηση υψηλής αποδοτικότητας συστημάτων με χαμηλές σε έκταση απαιτήσεις και απλή εφαρμογή και συντήρηση.
Στην εργασία αυτή, παρουσιάζεται πλήθος πληροφοριών που σχετίζεται με την παραγωγή, σύνθεση και ποιότητα των στραγγισμάτων καθώς και τις μεθόδους επεξεργασίας αυτών (ανακύκλωση, φυσικοχημικές, βιολογικές ή συνδυασμός εξ αυτών) που έχουν χρησιμοποιηθεί σε εργαστηριακό επίπεδο, σε πιλοτικές μονάδες αλλά και σε έργα πραγματικής κλίμακας. Παράλληλα, η εργασία εστιάζεται και στις μονάδες επεξεργασίας στραγγισμάτων του εν ενεργεία ΧΥΤΑ Μαυροράχης και του μη ενεργού ΧΥΤΑ Ταγαράδων του νομού Θεσσαλονίκης, παρουσιάζοντας τη δομή λειτουργίας τους καθώς και τις τεχνολογίες που χρησιμοποιούν προκειμένου να διαχειριστούν τα παραγόμενα στραγγίσματα.
Επιπλέον, η παρούσα μελέτη παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά των στραγγισμάτων από τους δύο ΧΥΤΑ έχοντας στη διάθεσή της μετρήσεις από δείγματα στραγγισμάτων για τη περίοδο 2012-2017 και τα αποτυπώνει σε αντίστοιχα γραφήματα συναρτήσει του ύψους βροχής. Επιχειρεί να εξηγήσει τις διαφορές τους σε σχέση με το χρόνο και τις φάσεις αποδόμησης ενός ΧΥΤΑ καθώς και τις εποχικές μεταβολές, παρουσιάζοντας πάντα και τα ανάλογα γραφήματα.
Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τη μελέτη αυτή είναι ότι οι συμβατικές επεξεργασίες δεν επαρκούν για την επίτευξη υψηλών επιδόσεων στην απομάκρυνση των ρυπογόνων ουσιών από τα στραγγίσματα με συνέπεια οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας στραγγισμάτων αναγκάζονται να ενσωματώσουν χημικά-φυσικά και βιολογικά στάδια για υψηλότερη αποτελεσματικότητα της επεξεργασίας.
Η σύνθεση και τα χαρακτηριστικά των στραγγισμάτων των δύο ΧΥΤΑ της μελέτης φαίνεται ότι δεν επηρεάζονται από κλιματικές μεταβολές παρά μόνο από την ηλικία και τη σύσταση των αποβλήτων, υποδηλώνοντας πως κάθε ΧΥΤΑ και κατ’ επέκταση κάθε στράγγισμα είναι μοναδικά.
ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΙΚΟΝΕΣ
The final disposal of urban waste represents a global environmental burden since landfill is still the preferred solution. The lack of appropriate technological choices, especially in developing countries, means environmental pollution and a health risk to the population due to their exposure to toxic compounds caused by the release of untreated leachate and the dispersal of microelements into the atmosphere. Generally, the goal of the leachate management project should be to achieve high efficiency systems with low requirements and simple implementation and maintenance.
In this paper, there is a wealth of information related to the production, composition and quality of leachates, as well as the methods of their treatment (recycling, physico-chemical, biological or a combination of them) used at laboratory level, in pilot units, scale. At the same time, the work focuses on the leachate treatment plants of the active Mavrorahis landfill and the non-active Tagarades landfill site of the Prefecture of Thessaloniki, presenting their operating structure as well as the technologies they use to manage the leachate produced.
In addition, the present study presents the leachate characteristics of the two landfills with leakage measurements for the period 2012-2017 and maps them to corresponding graphs as a function of rainfall. It attempts to explain their differences in time and stages of degradation of a landfill as well as seasonal changes, always presenting the corresponding charts.
The conclusions drawn from this study are that conventional treatments are not sufficient to achieve high performance in the removal of pollutants from leachates, resulting in leachate treatment plants being forced to incorporate chemical-physical and higher treatment efficiency.
The composition and leachate characteristics of the two landfills in the study appear to be unaffected by climate change only by the age and composition of the waste, suggesting that each landfill and consequently any leachate is unique.
