Περιέχει: πίνακες, σχήματα.
Στον τομέα της κατασκευής δημοσίων έργων, συγκρούσεις ανακύπτουν συχνά μεταξύ του αναδόχου και της Διευθύνουσας του έργου Υπηρεσίας. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να καταγράψει τους σημαντικότερους παράγοντες διαφωνίας και τα αποτελέσματά τους κατά το στάδιο υλοποίησης ενός δημοσίου έργου, να διερευνήσει τις πρακτικές επίλυσης με τις οποίες αντιμετωπίζονται οι συγκρούσεις αυτές σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο, να αναλύσει μέσω κριτικής επισκόπησης τις πρακτικές αυτές και τέλος να προτείνει μέτρα για την αποτελεσματικότερη διαχείρισή τους και κατ’ επέκταση την αποτελεσματικότερη διαχείριση των πόρων που δαπανούνται για την κατασκευή ενός τεχνικού έργου υποδομής.
Εκκινώντας από μια ανάλυση των γενεσιουργών παραγόντων διαφορών στον τομέα κατασκευής δημοσίων έργων, εντοπίζω ότι οι συγκρούσεις που ανακύπτουν αλλά και τα αποτελέσματά τους ερείδονται σε διάφορους παράγοντες που μπορεί να αφορούν τόσο την ίδια τη σύμβαση ανάθεσης του έργου όσο και περιστατικά που προκύπτουν κατά την υλοποίησή του.
Εν συνεχεία, προχωρώ σε ανάλυση και αξιολόγηση του υφιστάμενου εθνικού νομικού πλαισίου ως ισχύει με τον Ν.4412/2016 με κριτήριο την αποτελεσματικότητα ως προς τη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση ενός έργου. Σε μια προσπάθεια διερεύνησης αποτελεσματικότερων τρόπων επίλυσης διαφορών σε διεθνές επίπεδο, εξετάζω, περαιτέρω, το Αμερικάνικο μοντέλο επίλυσης διαφορών στον τομέα κατασκευής δημοσίων έργων.
Έχοντας αναλύσει κάθε δυνατότητα πρακτικής επίλυσης διαφορών και έχοντας εντοπίσει αξεπέραστες παθογένειες σε όλα τα υφιστάμενα θεσμοθετημένα σχήματα, παρουσιάζω την πρότασή μου για ένα νέο σύνθετο νομικό σχήμα που εμπνέεται και συνδυάζει στοιχεία από τις υπάρχουσες πρακτικές επίλυσης διαφορών. Συγκεκριμένα μέσω μιας συνδυασμένης εφαρμογής της Διαιτησίας και της Διαμεσολάβησης για διαφορετικά είδη διαφορών καταλήγω σε μια πρόταση που θα μπορούσε να αποτελέσει έναν αποτελεσματικότερο και δικαιότερο τρόπο επίλυσης της σύγκρουσης και ο οποίος δύναται να ακολουθηθεί σε επίπεδο πρακτικής μέσω της μεταρρύθμισης του υπάρχοντος νομικού πλαισίου. Το προτεινόμενο σχήμα μπορεί να εφαρμοστεί για όλες τις περιπτώσεις επίλυσης συγκρούσεων ανεξάρτητα του τρόπου επιλογής αναδόχου.
In the field of public works, disputes often arise between the contractor and the city agency responsible for the work. The purpose of this paper is to record the most important factors of such disputes, as well as the results, that take place during the implementation of a public construction project; to investigate the practices of settlement with which these conflicts are dealt with, both at Greek and at international level; to analyze through critical review these practices and finally to propose measures for a more efficient management of the work and consequently a more efficient management of the resources spent on the construction of a technical infrastructure project.
Beginning from an analysis of the factors which found the origins of disputes in the field of public works; I note that conflicts and therefore their results, are based on a series of factors that could derive both from the contract of the work and from incidents which occur during the work’s implementation.
Following, I proceed to an analysis and evaluation of the existing national legal framework as it is currently applied by law 4412/2016. The criterion used for its evaluation is efficiency, as to the sound financial management of a project, in an attempt to examine more efficient means of dispute resolution at international level, I furthermore proceed to the investigation of the American model of public works dispute resolution.
Having analyzed all possible dispute resolution practices and having discovered outbearing deficiencies in all existing statutory schemes, I present my proposal for a new, composite legal scheme that is inspired from and combines elements of the existing dispute resolution practices. In particular, through a combined implementation of both Arbitration and Mediation, used for different kind of disputes respectively, I conclude a particular proposal which could lead to a more efficient and fair way of resolving disputes and which could be followed in practice through the reform of the existing legal framework. The proposed scheme can be applied to all situations of dispute resolution regardless of the way in which the contractor is selected.
