Περιέχει : πίνακες, διαγράμματα, εικόνες
Η διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη μόχλευσης ιδιωτικών κεφαλαίων, δεδομένης της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, για την ανάπτυξη δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών, υποχρέωσε τις κυβερνήσεις των κρατών να αναζητήσουν σύγχρονες και αποδοτικότερες μεθόδους για την υλοποίησή τους, έναντι των συμβατικών – παραδοσιακών.
Οι συμπράξεις του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα [ΣΔΙΤ] , προς το σκοπό αυτό αποτελούν ένα σύγχρονο χρηματοδοτικό εργαλείο, που αν και έχει τις ρίζες του βαθιά στην ιστορία, μόλις τα τελευταία χρόνια θεσπίστηκε στη χώρα μας ως ένα πλαίσιο, για την ανάπτυξη και υλοποίηση δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών.
Αποτελεί όμως η μέθοδος υλοποίησης έργων και υπηρεσιών μέσω ΣΔΙΤ, εκ μέρους του δημοσίου τομέα, πανάκεια στη λύση του προβλήματος της ανάπτυξης και αναβάθμισης των δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών του;
Η παρούσα διπλωματική εργασία, εστιάζοντας στην ελληνική πραγματικότητα, προσπαθεί να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα συμβάλλοντας στην έρευνα και στον προβληματισμό που υπάρχει. Αντικείμενο μελέτης της, αποτελεί η οικονομικά αποδοτικότερη χρήση αυτής της μορφής σύμβασης [ΣΔΙΤ], μέσω της ανίχνευσης των παραγόντων – κινδύνων, που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την επιτυχή εξέλιξή της, στον κύκλο του χρόνου ζωής ενός δημόσιου τεχνικού έργου.
Η συγκριτική αξιολόγηση των κινδύνων, που μπορούν να επιδράσουν αρνητικά στην αποτίμηση της οικονομικής αποδοτικότητας [VFM] ενός έργου ΣΔΙΤ, αποτελεί σημαντικό τμήμα στη θέσπιση πλαισίου για τη λήψη απόφασης υλοποίησης ή μη, ενός δημόσιου τεχνικού έργου μέσω της κατάλληλης μορφής ΣΔΙΤ, εξαρτώμενο πάντα από το χαρακτήρα και τη φύση του.
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν καταδεικνύουν, αφενός την σπουδαιότητα του χρηματοοικονομικού κινδύνου έναντι των υπολοίπων,αφετέρου τη δυνατότητα του δημόσιου τομέα, μέσω κατάλληλων ενεργειών, να περιορίσει σημαντικά τα επίπεδα διακινδύνευσης των ενδεχόμενων κίνδυνων που μπορούν να επηρεάσουν την οικονομική αποδοτικότητα μιας σύμβασης ΣΔΙΤ, δημιουργώντας ένα ασφαλές πλαίσιο λήψης απόφασης υλοποίησής της.
The growing need for private capital leverage, due to the global financial crisis, for the development of public infrastructures and services has forced state governments to seek modern and more efficient methods of delivering them than conventional ones.
In this view, public-private partnerships (PPPs) are a modern financing tool which although deeply rooted in history, has just been introduced in our country as a framework for development and implementation of public infrastructures and services.
But is the method of implementing public infrastructures and services through PPPs by the public sector a panacea for the solution of the problem of development and its upgrading?
This diploma thesis, focusing on the Greek reality, attempts to answer the above question by contributing to the existing research and knowledge. Its object of study is the cost-effective use of this form of PPP through the detection of risk factors that may adversely affect its successful development over the life cycle of a public engineering project.
Benchmarking of risks that may adversely affect the VFM of a PPP project is an important part of establishing a decision framework on whether or not to implement a public technical project through the appropriate form of PPP due to its character and nature.
The resulting conclusions demonstrate both the importance of financial risk in comparison with others and the ability of the public sector, through appropriate actions, to significantly reduce the levels of risk posed by potential risks that may affect the cost-effectiveness of a PPP contract by creating a secure decision-making framework.
