This thesis discusses the way in which archaeology and, in particular, the “archaeological image” can be used as part of cultural communication. The distinctiveness in the science of archaeology is found on its very object, as it is the humanistic discipline studying the remnants of older civilizations, the image of which can easily be dissipated. Thus, the depiction of antiquities in modern means is actually a political communication message and the meaning produced in any case is an indication of the degree by which this message is shaped in the framework of cultural politics or cultural propaganda. In particular, the current thesis will discuss the role of Italian archeology during the Mussolini era and the way in which Italy’s archaeological wealth was used as a political tool by the fascist regime. The promotion of mainly Roman antiquities during the Italian interwar period was achieved not only through their excavation, prominence, restoration and exhibition, but also through their regular depiction in popular media of the time. The basic aim of the fascist regime’s political communication was not to promote Roman antiquities as evidence of a “glorious” past, but to “reproduce” their meaning, as they had already been used as carriers of political messages since their creation. Finally, the conclusions of this research will be used to define the role of cultural organizations today.
Η συγκεκριμένη εργασία πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο η αρχαιολογία και δη η «αρχαιολογική εικόνα» μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο πλαίσιο της πολιτιστικής επικοινωνίας. Η ιδιαιτερότητα της επιστήμης της αρχαιολογίας είναι το ίδιο το αντικείμενό της, καθώς είναι η ανθρωπιστική εκείνη επιστήμη που μελετά τα υλικά κατάλοιπα παλαιότερων πολιτισμών, η εικόνα των οποίων μπορεί εύκολα να διαδοθεί. Έτσι, η απεικόνιση αρχαιοτήτων σε σύγχρονα μέσα στην ουσία αποτελεί ένα μήνυμα της πολιτικής επικοινωνίας και το νόημα που παράγεται σε κάθε περίπτωση είναι ένδειξη κατά πόσο αυτό διαμορφώνεται στο πλαίσιο της πολιτιστικής πολιτικής ή της πολιτιστικής προπαγάνδας. Συγκεκριμένα, η παρούσα εργασία θα εξετάσει τον ρόλο της ιταλικής αρχαιολογίας στην εποχή του Μουσολίνι και με ποιο τρόπο ο αρχαιολογικός πλούτος της Ιταλίας χρησιμοποιήθηκε ως πολιτικό εργαλείο του φασιστικού καθεστώτος. Η προβολή κυρίως ρωμαϊκών αρχαιοτήτων στην εποχή του ιταλικού μεσοπολέμου επιτεύχθηκε όχι μόνο με την ανασκαφή, ανάδειξη, αναστήλωση και έκθεσή τους αλλά και με τη συστηματική απεικόνισή τους σε λαοφιλή μέσα της εποχής. Βασικός στόχος της πολιτικής επικοινωνίας του φασιστικού καθεστώτος δεν ήταν μόνο η προβολή των ρωμαϊκών αρχαιοτήτων ως τεκμήρια ενός «ένδοξου» παρελθόντος αλλά και η «αναπαραγωγή» του νοήματός τους καθώς υπήρξαν φορείς πολιτικών μηνυμάτων ήδη από την εποχή τους. Τέλος, τα πορίσματα της συγκεκριμένης έρευνας θα αποτελέσουν βασικό γνώμονα για τον ρόλο των πολιτιστικών οργανισμών του σήμερα.
Περιέχει: εικόνες, φωτογραφίες και χάρτες.
