Η ίδρυση και η λειτουργία των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας εντός των Καταστημάτων Κράτησης αποτελεί μια καινοτόμο εκπαιδευτική πρακτική που στόχο έχει την ενδυνάμωση των κρατουμένων σε επίπεδο γνώσεων και δεξιοτήτων, όπως επίσης και την επανασύνδεσή τους με την κοινωνία. Μέσα σε αυτό το ανθρωπιστικό και εκπαιδευτικό πλαίσιο η συγκεκριμένη έρευνα επιχειρεί να αναδείξει τα θεσμικά εμπόδια που προκύπτουν κατά την υλοποίηση του προγράμματος των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας εντός του κανονιστικού πλαισίου της φυλακής και των περιορισμών που αυτό θέτει στην εκπαιδευτική διαδικασία και τη μαθησιακή πορεία των κρατουμένων.
Η παρούσα έρευνα βασίστηκε στην ποιοτική προσέγγιση, μέσω ημιδομημένης συνέντευξης προς εκπαιδευτικά στελέχη των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας των Καταστημάτων Κράτησης. Από την ανάλυση των δεδομένων της έρευνας προκύπτει πως παράγοντες που εναπόκεινται τόσο στον εκπαιδευτικό φορέα υλοποίησης του προγράμματος των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας, όσο και αυτοί που απορρέουν από τις συνθήκες της φυλακής, δρουν ανασταλτικά ως προς την εύρυθμη λειτουργία των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας, όπως επίσης και ως προς τη μαθησιακή πορεία των εκπαιδευομένων και την προώθηση ίσων ευκαιριών για μάθηση. Παράγοντες όπως το συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών, η μη έγκαιρη στελέχωση και η ελλιπής επιμόρφωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, οι ανεπαρκείς χώροι που διατίθενται για την εκπαιδευτική διαδικασία, η έλλειψη συνεργασίας σχολείου και φυλακής, η άνιση θέση του σχολείου έναντι της φυλακής και των κανόνων που τη διέπουν, αποτελούν εμπόδια που παρακωλύουν το σκοπό και τους στόχους των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας εντός των Καταστημάτων Κράτησης.
The establishment and the operation of Second Chance Schools within the Detention Centers is an innovative educational practice, which aims at empowering the prisoners, in terms of knowledge and skills as well as reconnecting them to society. Within this humanistic and educational framework, this specific research attempts to highlight the institutional barriers that come up during the implementation of Second Chance Schools program in the norms of the prison and the limitations which bring on the trainees’ educational progress.
The present research was based on quantitative approach through a half structure interview to Second Chance Schools’ education executives of prison. The analysis of the data shows that the factors that restrict the effectiveness of Second Chance Schools program, belong both to the prison framework and the educational organization acting as a barrier to the educational progress of the trainees and the promotion of equal chances for learning. Variables such as specific curriculum, delay staff recruitment, lack of staff training, inadequate spaces allocated to the educational procedure, dominant position of prison in comparison to education, lack of cooperation between prison and school, constitute barriers that limit the purpose and the principles of the Second Chance Schools in prison
3 πίνακες
