Play is one of the most significant activities for the children as well as one of the most important method of their education. International researcher supports that play has an immense role in the social, emotional and cognitive development of the children. Through play kids have the ability to communicate with each other and to exchange information through constant interaction. In the same vein, children are given the opportunity to solve their differences and learn through their conflicts (Avgitidou, 1997). Worldwide, teachers of the early childhood education have recognized the value of the play hence, play is considered to be one of the most significant tools of learning in the preschool education.
The current study explores the perceptions of 15 early childhood education teachers in the municipality of Larisa about their role in children’s play during the daily program (free and organized play, play during the break). The method used was the qualitative approach. The aim of the method was to gain in-depth understandings regarding teachers’ perceptions about their role in the play. This method also aimed at providing useful interpretations of their perceptions about the value of play as well as the reasons and the ways of intervention. For this reason, the researcher used semi-structured interview with open ended questions. Through the findings, it becomes it becomes obvious that most of teachers consider play as one of the most basic educational tools and thus, they use it during their educational program. Another emerging conclusion is that they tend to keep the role of the observer and less often the one of the participant, depending on the kind of play (free or organized). Findings also reveal that some of the teachers had an active role in children’s play either by helping them or by leading them. The study illustrates that teachers have the social, emotional and cognitive development of the children as their priority and they use it in order to achieve this goal. Overall, findings show that teachers recognize the value of both free and organized play, while at the same time they seem to use different ways to contribute to its reinforcement and continuation.
18 ΠΙΝΑΚΕΣ, 1 ΣΧΗΜΑ
Το παιχνίδι αποτελεί μία βασική δραστηριότητα για τα παιδιά και έναν από τους σημαντικότερους τρόπους μάθησης. Έρευνες έχουν δείξει πως συμβάλλει σημαντικά στην κοινωνική, συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξή τους. Μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να ανταλλάξουν πληροφορίες μέσα από μία συνεχή διάδραση. Παράλληλα, τους δίνεται η δυνατότητα να λύνουν τις μεταξύ τους διαφορές και να μαθαίνουν μέσα από τις διάφορες συγκρούσεις (Avgitidou, 1997). Οι νηπιαγωγοί παγκοσμίως έχουν αναγνωρίσει την αξία του παιχνιδιού και ως εκ τούτου θεωρείται πλέον ως το βασικότερο εργαλείο μάθησης της προσχολικής αγωγής.
Η παρούσα μελέτη διερευνά τις απόψεις 15 νηπιαγωγών του νομού Λάρισας αναφορικά με τον ρόλο που κατέχουν οι ίδιες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού σε διαφορετικές χρονικές στιγμές του ημερήσιου προγράμματος (ελεύθερο και οργανωμένο παιχνίδι, παιχνίδι στο διάλειμμα). Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε είναι η ποιοτική προσέγγιση με σκοπό να εμβαθύνει στις πεποιθήσεις των εκπαιδευτικών για το ρόλο τους στο παιχνίδι σε σχέση με τις πεποιθήσεις τους για την αξία του παιχνιδιού και τους λόγους και τρόπους παρέμβασης κατά τη διάρκειά του. Αξιοποιήθηκε η ημι-δομημένη συνέντευξη με ανοιχτού τύπου ερωτήσεις. Τα βασικότερα αποτελέσματα δείχνουν ότι ως επί τω πλείστον οι νηπιαγωγοί θεωρούν το παιχνίδι ως το βασικότερο εργαλείο εκπαίδευσης και το χρησιμοποιούν στο εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα. Προκύπτει παράλληλα ότι ο ρόλος που διατηρούν είναι περισσότερο του παρατηρητή και λιγότερο του συμμετέχοντα, ανάλογα με το είδος του παιχνιδιού (ελεύθερο-οργανωμένο). Επίσης, σύμφωνα πάντα με τα αποτελέσματα, κάποιες από τις νηπιαγωγούς συμμετείχαν ενεργά στο παιχνίδι των νηπίων διατηρώντας ρόλο είτε βοηθητικό είτε καθοδηγητικό. Η έρευνα δείχνει πως οι νηπιαγωγοί θέτουν ως βασικές τους προτεραιότητες την κοινωνική, συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη των παιδιών και χρησιμοποιούν το παιχνίδι προκειμένου να τις πετύχουν. Όπως προκύπτει, οι νηπιαγωγοί εκτιμούν και αναγνωρίζουν την αξία που έχει τόσο το ελεύθερο όσο και το οργανωμένο παιχνίδι ενώ παράλληλα φαίνεται ότι αξιοποιούν διαφορετικούς τρόπους για να συμβάλλουν στην ενίσχυση και τη συνέχιση του παιχνιδιού.
