Εισαγωγή: Οι επικοινωνιακές δεξιότητες και η διαχείριση συγκρούσεων είναι βασικές ικανότητες για κάθε επαγγελματία υγείας, αφού χάρη σε αυτές προκρίνεται η εύρυθμη λειτουργία μιας νοσοκομειακής μονάδας. Η σύγχρονη κοινωνία τις έχει αναδείξει πλέον σε βασικές ικανότητες για κάθε εργαζόμενο, πολύ περισσότερο σε έναν εργαζόμενο στον τομέα της υγείας, όπου η καλή επικοινωνία είναι απαραίτητη και οι συγκρούσεις συχννές.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνηθούν οι δεξιότητες επικοινωνίας και η αποτελεσματικότητα των ατόμων που εργάζονται στις υπηρεσίες υγείας στην επίλυση συγκρούσεων που δημιουργούνται στο χώρο εργασίας τους, καθώς και οι πιθανές συσχετίσεις ανάμεσα στις δεξιότητες επικοινωνίας και την ικανότητα διαχείρισης συγκρούσεων.
Μεθοδολογία: Πρόκειται για συγχρονική έρευνα, η οποία διεξήχθη σε δείγμα 200 ατόμων που απασχολούνταν σε νοσοκομεία της περιοχής της Αθήνας (ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό). Τα δεδομένα συλλέχθηκαν με τη χορήγηση ερευνητικού εργαλείου που περιελάμβανε, (α) ερωτηματολόγιο κοινωνικών – δημογραφικών χαρακτηριστικών, (β) το Ερωτηματολόγιο Διαπροσωπικής Επικοινωνίας (Interpersonal Communication Inventory) και (γ) το Ερωτηματολόγιο Διαχείρισης Συγκρούσεων (Conflict Resolution Questionnaire). Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με το IBM SPSS (Statistical Package for Social Sciences) 21.0.
Αποτελέσματα: Το υψηλό επίπεδο επικοινωνιακών δεξιοτήτων, εμφάνισε στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση με την αυξημένη ικανότητα διαχείρισης συγκρούσεων. Οι εργαζόμενοι σε δημόσιο νοσοκομείο υπερτερούσαν στατιστικά σημαντικά τόσο στις επικοινωνιακές δεξιότητες όσο και στη διαχείριση συγκρούσεων σε σχέση με εργαζόμενους σε ιδιωτικό νοσοκομείο, ενώ το διοικητικό προσωπικό είχε στατιστικά σημαντικά υψηλότερες δεξιότητες διαπροσωπικής επικοινωνίας, σε σχέση με το νοσηλευτικό προσωπικό. Επιπλέον, η ηλικία των συμμετεχόντων εμφάνισε στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση με τη βαθμολογία τους στην κλίμακα πρόσθετων εκτιμήσεων, που σημαίνει ότι τα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα έτειναν να δίνουν σημασία σε περισσότερες πτυχές μιας σύγκρουσης. Οι εργαζόμενοι που είχαν συγκρούσεις με ασθενείς, είχαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερες δεξιότητες διαχείρισης συγκρούσεων και υψηλότερη βαθμολογία στην κλίμακα αναγκών (κατανοούσαν καλύτερα πόσο σημαντικό είναι να εκπληρώνονται οι ανάγκες και των δύο μερών κατά την επίλυση της σύγκρουσης), σε σχέση με τους εργαζόμενους που δεν είχαν. Οι εργαζόμενοι που είχαν συγκρούσεις με συναδέλφους, είχαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερη βαθμολογία στην κλίμακα ισχύος (έδιναν ιδιαίτερη σημασία στον τρόπο με τον οποίο επιβάλλεται ένας προϊστάμενος χάρη στις γνώσεις και ικανότητές του), σε σχέση με εκείνους που δεν είχαν ανάλογες συγκρούσεις.
Συμπεράσματα: Συμπερασματικά, οι αυξημένες επικοινωνιακές δεξιότητες οδηγούν σε καλύτερη διαχείριση των συγκρούσεων στο χώρο του νοσοκομείου και σε σωστότερη λειτουργία αυτού. Η καλή επικοινωνία ανάμεσα στο προσωπικό ενός νοσοκομείου και η αποφυγή των συγκρούσεων οδηγούν σε υψηλότερης ποιότητας παροχής φροντίδας στον ασθενή.
Introduction: Communication competence and conflict management are key skills for every healthcare professional, as they favor the proper functioning of a hospital unit. Modern society has brought them to key competences for every employee, even more to a health worker, as in the health sector good communication is necessary and conflicts are quite frequent.
Method: The purpose of this paper is to investigate the correlation between communication skills and conflict management capacity. This is a cross-sectional survey, conducted with the help of the Interpersonal Communication Inventory (ICI) and the Conflict Resolution Questionnaire (CRQ). Both questionnaires were distributed to medical, nursing and administrative staff of private and public hospitals.
Results: According to the results, the communication competence score positively correlates with the conflict management score. The individuals with high-level communication competence have an increased need to clarify the perceptions of each side during a conflict. Public hospital staff outperform both communication competence and conflict management in relation to employees in a private hospital. Health professionals who are confident about their conflict management skills are more prominent in interpersonal communication and conflict management.
Conclusion: In conclusion, increased communication competence leads to better management of conflicts in the hospital area and to a more efficient functioning of the hospital unit. Good communication between hospital staff and avoidance of conflicts lead to higher quality of care for the patient.
Περιέχει : πίνακες, διαγράμματα
