0
Empiricos, in the central poem of his poetry collection "Octana", titled "No Brasilia to Octana" (1965), moves towards a redefinition of the universe, towards a movement of a universal unity and envisions the creation of a world state «mental unity ... you are a full and ardent brotherhood of nations, peoples, and men ...».
It is a text which, apart from countless historical, social and spiritual symbolisms, captures a masterly eschatological vision, corresponding to the Christian one. Imbued with the mantle of surrealism, it focuses both on the worldly and spiritual qualities of life, revealing the great desire of every person to achieve its accomplishment, not only in individual but also in social terms. Overcoming human contexts, not only the definitive and permanent establishment of spiritual, moral and social values-goods (global unity, peace, justice, ecumenism, freedom, denial of violence, jubilation, kindness, love, desire for change, promotion of uniqueness the human face, etc.), but still the victory of decay and / or death, leading man to psychosomatic integration.
In the context of Christian eschatology, nothing is defined ontologically from what it is, but from what will be in the last. In this text, although the spiritual, social and psychological alteration of man is highlighted, the prevailing certainty is its future and definitive transformation. The anthropological character of Octana is identical to eschatological theology, which aims at the coming of the Kingdom of God and encourages man to renounce his worn identity in order to form his new identity eschatologically.Under these conditions, the goods promised by Octana are understood and interpreted as theological "truths", from the perspective of the Eschatology, highlighting this text as a "sign", which enables the glory of God to be recognized.
For the Christian Church, the vision of the ecumenical state of A. Embirikos is not an unfulfilled desire, since as a historical and eschatological community, it is forecasted - is experiencing from now on, a world as it will be when death is defeated and its Kingdom God. The Church as a historical and eschatological community is heading towards the eschatological completeness, ie the full and final manifestation of the Kingdom of God. The Kingdom of God is interpreted as the completion of the history of salvation and the completion of the created beings, the society and their relationship with the life and glory of the Triune God.
Ο Α. Εμπειρίκος, στο κεντρικό ποίημα της ποιητικής συλλογής του «Οκτάνα» με τίτλο «Όχι Μπραζίλια μα Οκτάνα» (1965) κινείται προς έναν επαναπροσδιορισμό του σύμπαντος κόσμου, προς μια κίνηση πανανθρώπινης ενότητος και οραματίζεται τη δημιουργία μιας παγκόσμιας πολιτείας «όχι πολιτικής μα ψυχικής ενότητος ….εις μίαν πλήρη και αρραγή αδελφοσύνη εθνών, λαών και ατόμων...»
Πρόκειται για ένα κείμενο, το οποίο, πέρα από τους αναρίθμητους ιστορικούς, κοινωνικούς και πνευματικούς συμβολισμούς, συλλαμβάνει αριστοτεχνικά ένα εσχατολογικό όραμα, αντίστοιχο με το χριστιανικό. Ενδεδυμένο με το μανδύα του υπερρεαλισμού, εστιάζει τόσο σε κοσμικές όσο και σε πνευματικές ποιότητες του βίου, αποκαλύπτοντας τον διακαή πόθο κάθε ανθρώπου για την επίτευξη της ολοκλήρωσής του, όχι μόνο σε ατομικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Υπερβαίνοντας το ανθρώπινο πλαίσιο, ευαγγελίζεται όχι μόνο την οριστική και μόνιμη εγκαθίδρυση πνευματικών, ηθικών και κοινωνικών αξιών-αγαθών (παγκόσμια ενότητα, ειρήνη, δικαιοσύνη, οικουμενικότητα, ελευθερία, άρνηση της βίας, αγαλλίαση, καλοσύνη, αγάπη, επιθυμία για αλλαγή, προβολή της μοναδικότητας του ανθρωπίνου προσώπου κ.α.) αλλά και αυτή ακόμα τη νίκη της φθοράς ή/και του θανάτου, οδηγώντας τον άνθρωπο σε ψυχοσωματική ολοκλήρωση.
Στο πλαίσιο της χριστιανικής εσχατολογίας, τίποτε δεν ορίζεται οντολογικά από αυτό που «είναι», αλλά από αυτό που «θα είναι» στα έσχατα. Στο εν λόγω κείμενο, αν και επισημαίνεται η πνευματική, η κοινωνική και η ψυχική αλλοίωση του ανθρώπου, επικρατέστερη καθίσταται η βεβαιότητα της μελλοντικής και οριστικής μεταμόρφωσής του. Ο ανθρωπολογικός χαρακτήρας τής Οκτάνα ταυτίζεται με την εσχατολογική θεολογία, η οποία αποβλέπει στην έλευση της Βασιλείας του Θεού και ενθαρρύνει τον άνθρωπο να απαρνηθεί τη φθαρμένη ταυτότητά του, προκειμένου να συγκροτηθεί η νέα ταυτότητά του εσχατολογικά . Συνεπαγωγικώς, τα αγαθά που υπόσχεται η Οκτάνα κατανοούνται και ερμηνεύονται ως θεολογικές «αλήθειες», υπό την προοπτική της χριστιανικής εσχατολογίας, αναδεικνύοντας το εν λόγω κείμενο ως «σημείο», το οποίο παρέχει τη δυνατότητα να αναγνωρισθεί η δόξα του Θεού.
Για την χριστιανική Εκκλησία, το όραμα του Α. Εμπειρίκου, δεν αποτελεί ανεκπλήρωτο πόθο, δεδομένου ότι ως κοινότητα ιστορική και εσχατολογική, προγεύεται - βιώνει από τώρα, έναν κόσμο, όπως θα είναι, όταν νικηθεί ο θάνατος και εγκατασταθεί η Βασιλεία του Θεού. Η Εκκλησία, ως κοινότητα ιστορική και εσχατολογική, οδεύει προς την εσχατολογική πληρότητα, δηλ. την πλήρη και τελική φανέρωση της Βασιλείας του Θεού. Η Βασιλεία του Θεού ερμηνεύεται, ως η ολοκλήρωση της ιστορίας της σωτηρίας, η τελείωση των κτιστών όντων, η κοινωνία και η σχέση τους με τη ζωή και τη δόξα του Τριαδικού Θεού .
