Ο Άγιος Πέτρος σημαντική προσωπικότητα του 10ου αιώνα μ.Χ.
Saint Peter we can incorporate him as a personality who lived in the climate of spiritual rebirth of the 9th and 10th centuries that prevailed in Byzantium, of which he was a representative and prominent specimen. He was helped by his encounter with top spiritual roots of his time in Constantinople such as Leo the 6th, the so-called Wise, who made the palace space for a scientific and philosophical dialogue. After Leo in the spiritual life of Constantinople, Patriarch Photius dominated, the scholar who was the epitome of the Macedonian rebirth, as he was distinguished for his rare pluralism, excelled in poetry, geometry, philosophy and medicine.He was deeply committed to the study of classical antiquity and to the search for the relationship of theology and wisdom. He wrote the "Library", a synopsis of the previously known ancient secretariat, unique in its kind and valuable even today, as it preserves evidence for many works by ancient writers. Another top personality of that period was Nicholas the Concentrator, a student and admirer of Photius, who also served as a classmate and secret advisor to Emperor Leo the Sixth of the Wise.
Nicholas the Secret was the one who was interested in St. Peter and eventually extolled him to take up the duties of a bishop in Argos in 912 AD. Nikolaos the Mystic, in addition to his pastoral work, composed a series of speeches, distinguished for their high spiritual and literary level, classifying him among the most important orators of his time. Within this climate, Saint Peter was born and raised.
Τον Άγιο Πέτρο μπορούμε να τον εντάξουμε ως μια προσωπικότητα που έζησε μέσα στο κλίμα της πνευματικής αναγέννησης του 9ου και 10ου αιώνα που επικρατούσε στο Βυζάντιο, του οποίου υπήρξε αντιπροσωπευτικό και εξέχον δείγμα. Τον βοήθησε η συναναστροφή του με κορυφαία πνευματικά αναστήματα της εποχής του στην Κωνσταντινούπολη όπως ο Λέων ο Στ’, ο επονομαζόμενος Σοφός, ο οποίος κατέστησε το παλάτι χώρο επιστημονικού και φιλοσοφικού διαλόγου. Μετά τον Λέοντα στην πνευματική ζωή της Κωνσταντινουπόλεως κυριάρχησε ο πατριάρχης Φώτιος, ο λόγιος που υπήρξε η επιτομή της μακεδονικής αναγέννησης, καθώς διεκρίθη για τη σπάνια πολυμάθεια του, διέπρεψε στην ποίηση, τη γεωμετρία, τη φιλοσοφία και την ιατρική. Ήταν εκ βαθέων προσηλωμένος στη μελέτη της κλασσικής αρχαιότητας και στην αναζήτηση της σχέσεως θεολογίας και θύραθεν σοφίας. Έγραψε τη «Βιβλιοθήκη», μια σύνοψη της έως τότε γνωστής αρχαίας γραμματείας, μοναδική στο είδος της και πολύτιμη ακόμα και σήμερα, καθώς διασώζει στοιχεία για πολλά έργα αρχαίων συγγραφέων. Άλλη κορυφαία προσωπικότητα της περιόδου εκείνης ήταν ο Νικόλαος Μυστικός συγγενής, μαθητής και θαυμαστής του Φωτίου, ο οποίος διετέλεσε επίσης συμμαθητής και εξ απορρήτων σύμβουλος του αυτοκράτορα Λέοντος Στ’ του Σοφού. Ο Νικόλαος ο Μυστικός ήταν εκείνος που ενδιεφέρθη για τον Άγιο Πέτρο και τελικά τον εξώθησε να αναλάβει καθήκοντα επισκόπου στο Άργος το 912 μΧ. Ο Νικόλαος ο Μυστικός, πέρα από το ποιμαντικό έργο του, συνέθεσε μια σειρά ομιλιών, οι οποίες διακρίνονται για το υψηλό πνευματικό και λογοτεχνικό επίπεδο τους, κατατάσσοντας τον ανάμεσα στους σημαντικότερους ρήτορες της εποχής του. Μέσα σε αυτό το κλίμα γεννήθηκε και ανδρώθηκε ο Άγιος Πέτρος
