ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ Ο Xoyos otous καθηγητέ$ Η εφαρμογή ιου ψηφισθέντος νόμου για ία ΑΕΙ είναι οίο χέρι των εκπαιδευτικών του ΑΧΙΛΛΕΑ ΓΡΑΒΑΝΗ Μία από τις πλέον αμφισβητούμενες, όχι αδικαιολόγητα, κοινωνικές ομάδες τα τελευταία χρόνια είναι αυτή των πολιτικών. Με τις άστοχες ή ιδιοτελείς πράξεις τους, τις ολιγωρίες ή την αδιαφορία τους ευθύνονται για τη ζοφερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει n χώρα. Τις προηγούμενες μέρες ζήσαμε όμως μία πρωτόγνωρη κοινοβουλευτική εμπειρία που οδήγησε στην υπερψήφιση του νομοσχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση από περίπου 260 από τους 300 βουλευτές! Είδαμε βουλευτές να αγορεύουν με την αίσθηση του καθήκοντος και με επιχειρήματα, πολύ καλά ενημερωμένοι για το αντικείμενο της συζήτησης. Βουλευτές συγκινημένους, μερικούς δακρυσμένους, με εμφανή την πίεση της ευθύνης. Με την υπερψήφιση του Νόμου Διαμαντοπούλου ήταν διάχυτο στη Βουλή το αίσθημα ανάτασης, ότι μετά από καιρό κάτι σημαντικό προέκυψε επιτέλους για τη χώρα... Η σκυτάλη για τη μεταφορά στα πανεπιστήμια αυτού του τόσο ευεργετικού και αναγκαίου για όλους μας αισθήματος ανάτασης περνά τώρα στους πανεπιστημιακούς. Ο Νόμος Διαμαντοπούλου δίνει τη δυνατότητα ενεργοποίησης στις διοικητικές θέσεις ευθύνης των ΑΕΙ των επιστημονικά και ακαδημαϊκά άριστων καθηγητών, οι οποίοι μέχρι σήμερα απέφευγαν να ασχοληθούν με τα κοινά των πανεπιστημίων, απωθούμενοι από την αναγκαιότητα διαπλοκής με τα κόμματα και τις φοιτητικές παρατάξεις. Οι καθηγητές αυτοί έχουν τώρα την υποχρέωση να βοηθήσουν στην αλλαγή του σκηνικού στα πανεπιστήμια με την συμμετοχή τους στο Συμβούλιο, στη Σύγκλητο αλλά και στα μονοπρόσωπα όργανα (πρύτανης, κοσμήτορας, διευθυντής). Οφείλουν να ανταποκριθούν με γενναιοδωρία ψυχής, αφιερώνοντας ένα μέρος τους χρόνου και της δραστηριότητάς τους στα κοινά. Οι άριστοι καθηγητές, με τη σύγχρονη γνώση και τις διεθνείς συνεργασίες, πρέπει να επιδιώξουν την εξωστρεφή οικονομική και επιστημονική ενίσχυση, την αποτελεσματική διοικητική υποστήριξη και την αύξηση του αριθμού των εστιών αριστείας στα πανεπιστήμιά μας. Επίσης, είναι αυτοί πού θα πείσουν με την ποιότητά τους σημαντικά στελέχη της κοινωνίας ώστε με τη σειρά τους να πλαισιώσουν τα Συμβούλια των ΑΕΙ ως εξωτερικά μέλη τους. Ησυμμετοχή των άριστων καθηγητών στα κοινά θα χρειαστεί και για την αποτελεσματική και πειστική αντιμετώπιση των τυχόν ακραίων αντιδράσεων στην εφαρμογή του νέου νόμου από ακραίους πανεπιστημιακούς και φοιτητές. Ελλοχεύει ο κίνδυνος επιθετικές μειοψηφίες να προσπαθήσουν να διαλύσουν κάθε ακαδημαϊκή λειτουργία, αποδιοργανώνοντας τα ΑΕΙ με τις γνωστές «προοδευτικές και δημοκρατικές» βίαιες ενέργειες όπως οι καταλήψεις ή n φραστική και φυσική στοχοποίηση και τρομοκράτηση μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας. Εάν χρειασθεί, θα πρέπει οι καθηγητές σε θέσεις ευθύνης με παρρησία και θάρρος να κάνουν χρήση των νόμων της Πολιτείας οι οποίοι επιτέλους θα εφαρμόζονται μετά από δεκαετίες και στον χώρο των ΑΕΙ. 0α πρέπει να γίνει απτά κατανοητό στους επίδοξους βανδάλους ότι n όποια παράνομη και αντιακαδημαϊκή ενέργεια θα έχει πλέον ακαδημαϊκές και εάν χρειαστεί και ποινικές-αστικές συνέπειες. To δημόσιο πανεπιστήμιο είναι περιουσία της και χρηματοδοτείται από την κοινωνία n οποία έχει από καιρό βαρεθεί να πληρώνει τα σπασμένα τους. Με την ενεργό συμμετοχή τους στις διαδικασίες εφαρμογής του νέου νόμου σι καθηγητές θα συμμετάσχουν και στη διαρκή του αξιολόγηση στην καθημερινή του λειτουργία, συνδράμοντας αποτελεσματικά την Πολιτεία για τις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις. Είναι εξαιρετικά σημαντικό που υπάρχει στον νέο νόμο, ίσως για πρώτη φορά σε ελληνικό νομοθέτημα, μέριμνα για την οργανωμένη αξιολόγηση μετά από τέσσερα χρόνια της εφαρμογής του νόμου και των τυχόν προβλημάτων του από την ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας και Πιστοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΑΔΙΠ), με τη σύσταση διεθνούς αξιολογικής επιτροπής ελλήνων και ξένων καθηγητών. Οι διαδικασίες αξιολόγησης του νόμου θα ενισχύσουν Di διαδικασίεδ αξιολόγηση* ιου νόμου 0α ενισχύσουν στην πράξη την πολυπόθηιη συνέχεια στην πολιτική για itw ανώτατη εκπαίδευση, ενώ θεσμοθετούν m συνεννόηση των πολιτικών κομμάιων στον νευραλγικό τομέα itw ΑΕΙ στην πράξη την πολυπόθητη συνέχεια στην πολιτική για την ανώτατη εκπαίδευση, ενώ θεσμοθετούν την συνεννόηση των πολιτικών κομμάτων στον νευραλγικό τομέα των ΑΕΙ. Ο i πολιτικοί έκαναν το καθήκον τους και νομοθέτησαν το θεσμικό καθεστώς για την ουσιαστικά αυτόνομη, ευέλικτη και εξωστρεφή λειτουργία των ΑΕΙ που τόσο ανάγκη έχει n χώρα στην προσπάθειά της για έξοδο από την κρίση και τον ουσιαστικό εκσυγχρονισμό της. Επιβάλλεται πλέον να κάνουν το καθήκον τους και οι πανεπιστημιακοί! To νέο πανεπιστήμιο χρειάζεται σήμερα παρά ποτέ τους Επικούρειους καθηγητές του, αυτούς δηλαδή με το ήθος, το πάθος, την πράξη. Ο Αχιλλέαβ Tpapavns είναι καθηγητή$ στο Τμήμα Ιατρικήε του Πανεπιστημίου Kpirrns Ο Xoyos otous καθηγητέ$ του ΑΧΙΛΛΕΑ ΓΡΑΒΑΝΗ
