ΑΦΙΕΡΩΜΑ I ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Η ΑΓΩΝΙΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΥΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ Ο ερευνητής, πολιτικός -μηχανικός του ΑΠΘ, Χρήστος Τσαλίκης, με πρωτοποριακή εργασία πάνω στη «συμπεριφορά» των κτιρίων σε περίπτωση φωτιάς, σχεδιάζει το μέλλον του εκτός Ελλάδος. της κατερινας μπακοπαννη τα 29 του χρόνια, και πριν καν τελειώσει το διδακτορικό του στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο ΑΠΘ, ο Χρήστοε Τσαλίκηε βραβεύτηκε as ο καλύτεροε vtos ερευvmns του 2011 για τη συμβολή του στην εξέλιξη Tns επιστήμη Tns Μηχανικήε, σε διεθνέε συνέδριο πυροπροστασίαε στην Πράγα. «Δεν πίστευα ότι μπορούμε να ανταγωνιστούμε μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού, τα οποία διακρίνονται στην έρευνα και διαθέτουν ολοκληρωμένα εργαστήρια», λέει. «Εγώ πάλευα μόνοε μου, λίγο στα τυφλά». Η έρευνά του επικεντρώνεται σε θέματα σχεδιασμού μεταλλικών κατασκευών σε περίπτωση πυρκαγιάε: έχει διαμορφώσει ένα θεωρητικό μοντέλο εξισώσεων για το nus ακριβώβ συμπεριφέρονται οι μεταλλικοί στύλοι, από τη στιγμή που θα ξεσπάσει n φωτιά μέχρι να παραμορφωθούν. Η συγκεκριμένη έρευνα στοχεύει στη βέλτιστη χρήση του υλικού στην κατασκευή των κτιρίων και γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη διεθνώ3. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αναγνώριση γι' αυτό το κομμάτι, διότι n έρευνα για πυροπροστασία δεν είναι ανεπτυγμένη. «Στην Ελλάδα χαντακώνεται n έρευνα, γιατί δεν δίνονται αρκετά χρήματα», λέει. Η δική του ερευνητική πρόταση -για την οποία τελικά βραβεύτηκε- δεν εγκρίθηκε για χρηματοδότηση από το πρόγραμμα «Ηράκλειτο3» του υπουργείου Παιδείas, εγείρονταε ερωτηματικά για το ποιοι και nebs αποφασίζουν πού θα διοχετευτούν τα ερευνητικά κονδύλια στη χώρα \ias. Αυτό σήμαινε ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει την έρευνά του πραγματοποιώνταε πειράματα. Σήμαινε επίση5 ότι έπρεπε να εργάζεται για να συντηρηθεί οικονομικά, παράλληλα με το διδακτορικό του, eos πολιτικόε μηχανικόε, κυνηγώνταε ημιυπαίθριουε και αυθαίρετα. Καμία σχέση με το αντικείμενο των σπουδών του. «Δεν νομίζω ότι έχω διέξοδο στην Ελλάδα», λέει. «ΘέσεΐΒ στο πανεπιστήμιο δεν υπάρχουν, τα πράγματα στην ελεύθερη αγορά είναι αβέβαια. Uas θα μπορέσω να κάνω οικογένεια στο μέλλον; Σκέπτομαι να φύγω μόλΐ5 τελειώσω το διδακτορικό μου. Για την Αγγλία ή τη Γερμανία». Στην περίπτωσή του αντικατοπτρίζεται μια ολόκληρη γενιά επιστημόνων που κινδυνεύει να χαθεί στην Ελλάδα Tns ύφε- ans. Ο Χρήστοε Τσαλίκη5, γιοε γιατρών που τον μεγάλωσαν με την ελευθερία να επιλέξει τον δικό του δρόμο, θα ήθελε να συνδυάσει την επαγγελματική αποκατάσταση με το ερευνητικό του πάθοε. Και βλέπει ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, όπου τα πανεπιστήμια δεν λειτουργούν απομονωμένα από τον ιδιωτικό τομέα, αλλά αποτελούν δεξαμενή ανθρώπινου δυναμικού για xis εταιρείεε. «Πώε να υπάρξει απορρόφηση των επιστημόνων στην Ελλάδα, εφόσον δεν υπάρχει laxupos ιδιωτικόε τομέαε; Πώβ να δημιουργηθεί καινοτομία; Δεν γίνεται tvas φοιτητήβ να φτιάξει ξαφνικά ένα καινοτόμο προϊόν ή να δημιουργήσει οπό μόνοε του μια καινοτόμο εταιρεία». Οταν το 2006 πάλι κλήθηκε να πάρει την απόφαση, μετά το μεταπτυχιακό του στην Αγγλία, επέστρεψε στην Ελλάδα, γιατί εδώ ήθελε να χτίσει, τότε, το μέλλον του. Επέστρεψε και στο ΑΠΘ, ano όπου είχε λάβει το πρώτο του πτυχίο και όπου αποκόμισε, oncos λέει, ένα υψηλότατο επίπεδο γνώσεων. Αυτέε τον βοήθησαν να αντεπεξέλθει στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του Imperial College στην Αγγλία, ενόε ano τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Αλλωστε και το Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ κατατάσσεται στη θέση 50 -100 στη διεθνή λίστα κατάταξηβ τμημάτων πανεπιστημίων έρευναβ (Quacquareli Symonds). Πώε συγκρίνει τα δυο πανεπιστήμια; «Στην Ελλάδα υστερούμε σημαντικά σε οργάνωση. Δυσκολεύτηκα πολύ στην αρχή να μπω στον τρόπο λειτουργία5 του πανεπιστημίου. Θα nas να βρειε τον καθηγητή και δεν θα τον βρειε ποτέ, θα σου κάνει μάθημα σε μια αίθουσα με 300 άτομα μέσα, το σύγγραμμα θα είναι στην καθαρεύουσα...» Αυτή την περίοδο ευελπιστεί να συνεχίσει την έρευνά του στο Εργαστήριο Μεταλλικών Κατασκευών του Τμήματο$ Πολιτυχών Μηχανικών του ΑΠΘ, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Χαράλαμπου Μπανιωτόπουλου, για το πώε συμπεριφέρονται τα μεταλλικά κτίρια σε περίπτωση πυρκαγιάε, με χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά προγράμματα. «Αλλά κάπου βάζεΐ5 ένα όριο», λέει. «Πόσεε εκπτώσειε θα κάvz\s στα όνειρά σου; Σε κάποια φάση λε$: Φτάνει, g)s εδώ. Μπορεί n Ελλάδα να είναι ωραία και να έχειε φίλουε, αλλά από ένα σημείο και μετά θέλειε να κάνειε και πράγματα τα οποία να σου αρέσουν». · 72 - κ Η ΑΓΩΝΙΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΥΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ Jo." Αί"*l' 2 id «Πώς να υπάρξει απορρόφηση των επιστημόνων στην Ελλάδα, εφόσον δεν υπάρχει ισχυρός ιδιωτικός τομέαΠώς να δημιουργηθεί καινοτομία; Ενας φοιτητής θα φτιάξει ξαφνικά από μόνος του ένα καινοτόμο προϊόή μια καινοτόμο εταιρεία;» ων σον ομέας; ία; κά ροϊόν Jo." Αί"*l' 2 id «Πώς να υπάρξει απορρόφηση των επιστημόνων στην Ελλάδα, εφόσον δεν υπάρχει ισχυρός ιδιωτικός τομέΠώς να δημιουργηθεί καινοτομία; Ενας φοιτητής θα φτιάξει ξαφνικά από μόνος του ένα καινοτόμο προϊό αιρεία;»
