Ορισμένοι φιλόσοφοι έχουν υποστηρίξει ότι η επερχόμενη εποχή της γενετικής μηχανικής θα σημάνει το τέλος των θεωριών του εξισωτισμού της τύχης, καθώς τα όρια μεταξύ τύχης και επιλογής, πάνω στα οποία βασίζονται οι συγκεκριμένες θεωρίες, θα γίνουν δυσδιάκριτα. Η εξέταση των επιχειρημάτων που καλούνται να καταρρίψουν οι υποστηρικτές αυτών των θεωριών αποκαλύπτει μία προβληματική προκείμενη: οι επικριτές τους υποθέτουν ότι, από τη στιγμή που ο εξισωτισμός της τύχης στοχεύει στην εξουδετέρωση της επίδρασης της τύχης στις ζωές μας, δεσμεύεται να δεχτεί ακόμα και τις πιο ηθικά αμφιλεγόμενες γενετικές βελτιώσεις. Αντιθέτως, στην παρούσα έκθεση αποδεικνύεται ότι τουλάχιστον μία θεωρία εξισωτισμού της τύχης, η θεωρία του Ronald Dworkin, μας επιτρέπει να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τη γενετική μηχανική. Η ανάλυση των αφηρημένων ηθικών δεσμεύσεων στην καρδιά της θεωρίας του Dworkin ικανοποιεί δύο στόχους. Αρχικά, αποκαλύπτει τους λόγους για τους οποίους οι ενστάσεις αστοχούν, σώζοντας, έτσι, τον εξισωτισμό της τύχης. Παράλληλα, η θεωρία του Dworkin ενισχύεται, καθώς αποδεικνύεται ότι δύναται να προσφέρει ωφέλιμες κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τη δημόσια πολιτική στην εποχή της γενετικής μηχανικής.
(EL)
It has been suggested that the era of genetic interventions will sound the death knell for luck egalitarianism, as it will blur the line between chance and choice, on which theories of distributive justice often rest. By examining the threats posed to these theories, a crucial assumption is exposed; it is assumed that a commitment to the neutralisation of the effects of luck implies the endorsement of even the most morally controversial enhancements. In antithesis, I argue that an attractive theory of luck egalitarianism, Dworkinian liberal equality, enables us to deduce plausible implications for genetic engineering. By focusing on the abstract moral commitments at the heart of Dworkin’s theory, a twofold purpose is served. First, they reveal in what ways the criticisms misfire, thereby safeguarding luck egalitarianism. Second, Dworkinian luck egalitarianism is further strengthened, as it produces plausible guidelines for public policy on genetic engineering in liberal societies.
(EN)
