Portuguese and Greek Experiences with Guaranteed Minimum Income (GMI) in Comparative Perspective

 
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :

Αποθετήριο :
Κοινωνική Πολιτική  | ΕΚΤ eJournals
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
κοινοποιήστε το τεκμήριο




2017 (EL)

Portuguese and Greek Experiences with Guaranteed Minimum Income (GMI) in Comparative Perspective (EL)

Lalioti, Varvara

Portugal and Greece have divergent histories with regard to Guaranteed Minimum Income (GMI), arguably the principal difference in the two countries’ evolutions of social assistance in recent decades. Neither had a GMI when EEC common criteria on sufficient resources and social assistance were issued in 1992. Portugal introduced a pilot programme in 1996 that went operational in 1997. Greece is among only a few European countries never to experiment with GMI. Only recently (in 2012) was a decision reached to launch a pilot GMI scheme, with implementation still forthcoming.An account for the different Portuguese and Greek GMI experiences emphasizes the importance of actors such as political parties and trade unions. This actor-centred approach argues that the Portuguese GMI success is attributable to a coalition among key domestic policy actors, while ambivalent and fragmented attitudes among Greek policy actors hindered institution. The recent decision for a GMI pilot in Greece should be viewed as a product of the severe economic crisis and state debt obligations that leave little space for ambivalence.  (EL)

info:eu-repo/semantics/article
info:eu-repo/semantics/publishedVersion

Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (EL)
Πορτογαλία (EL)
Ελλάδα (EL)


Κοινωνική Πολιτική

Ελληνική γλώσσα

2017-07-10


ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (EL)

2241-8652
Κοινωνική Πολιτική; Τόμ. 2 (2014); 27-45 (EL)
Social Policy; Vol. 2 (2014); 27-45 (EN)

Copyright (c) 2016 Varvara Lalioti (EN)



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.