Στην εργασία αυτή καταρτίζονται για πρώτη φορά πλήρεις πίνακες επιβίωσης του ελληνικού πληθυσμού κατά οικογενειακή κατάσταση, με την αξιοποίηση των πρόσφατων λεπτομερών στοιχείων της απογραφής του 1991 και των ληξιαρχικών καταγραφών της περιόδου 1989-1993 που συλλέγει η ΕΣΥΕ. Οι έγγαμοι παρουσιάζουν την υψηλότερη προσδοκώμενη ζωή κατά τη γέννηση (75,6 έτη οι άνδρες και 80,8 οι γυναίκες) και ακολουθούν, κατά σειρά, οι διαζευγμένοι/ες (71,7 και 77,4 έτη, αντίστοιχα), οι χήροι και χήρες (70,2 και 77,3 χρόνια), με τελευταίους τους άγαμους, των οποίων το προσδόκιμο επιβίωσης εκτιμήθηκε σε 68,0 και 74,0 έτη για τους άνδρες και τις γυναίκες, αντίστοιχα. Οι διαφοροποιήσεις στην προσδοκώμενη ζωή μεταξύ των τεσσάρων οικογενειακών κατηγοριών είναι σε όλες τις ηλικίες εντονότερες στους άνδρες απ’ ό,τι στις γυναίκες, αλλά βαίνουν συνεχώς μειούμενες με την πάροδο της ηλικίας. Στον προστατευτικό ρόλο της οικογένειας, ως προς την ψυχική υποστήριξη που παρέχει, και σε διαφορές στην προσωπική συμπεριφορά και στις εφαρμοζόμενες πρακτικές μεταξύ εγγάμων και μη εγγάμων αποδίδεται μέχρι ένα βαθμό η παρατηρούμενη διαφορική θνησιμότητα.
(EL)
Life tables by marital status for the Greek population are constructedusing census data (1991) and vital statistics (1989-1993). It was foundthat among the four marital categories, never married men and womenexperience the lowest life expectancy at birth followed by widows,divorced and married people. Differentials in expectation of life at anyage between the four marital groups are more pronounced among menbut they are diminishing with age. Differences in personal practicesand babbits between married and non married people as well as familysupport roles can partly explain the observed mortality differentials bymarital status.
(EN)
