Δυσαναπλήρωτα ελλείμματα του γαστρεντερικού θεωρούνται οι καταστάσεις εκείνες όπου αν αφαιρεθεί ένα τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα, η αποκατάσταση της συνέχειάς του είναι εχγειρητικά δύσκολη ή το έλλειμμα αυτό καθαυτό προκαλλεί δυσεπίλυτα προβλήματα θρέψεως. Το σύνδρομο του βραχέος εντέρου, οι κακώσεις του δωδεκαδακτύλου και τέλος τα χρόνια εντερικά συρίγγια είναι οι συχνότερες περιπτώσεις που η επίλυσή τους αυξάνει τις πιθανότητες για τη δημιουργία σοβαρών ελλειμμάτων του γαστρεντερικού σωλήνα. Η προσπάθεια εστιάζεται στην ανεύρεση μοσχεύματος, το οποίο θα τοποθετηθεί στην περιοχή του ελλείμματος για να αναπτυχθεί στη συνέχεια νεοβλεννογόνος που θα βελτιώσει την υπάρχουσα δυσαπορρόφηση. Η ιδανικότερη λύση θα ήταν η τοποθέτηση ομοιομοσχεύματος, π.χ. ένα άλλο τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα. Όμως, δεν είναι συνήθως εύκολο να μεταφερθεί ένα τμήμα του εντέρου σε μια άλλη περιοχή του γαστρεντερικού σωλήνα, είτε γιατί δεν είναι εγχειρητικά εύκολο, είτε γιατί δεν υπάρχει αρκετό διαθέσιμο τμήμα για να αναπλήρωσει το έλλειμμα. Στην παρούσα πειραματική εργασία χρησιμοποιήθηκαν κόνικλοι, στους οποίους γινόταν ένα έλλειμμα στο τοίχωμα είτε του στομάχου είτε του 12δακτύλου ή τέλος του παχέος εντέρου. Το έλλειμμα στη συνέχεια καλυπτόταν με εμβάλωμα από e-PTFE (Core-Tex) και τα ζώα παρακολουθούνταν για χρονικό διάστημα μέχρι και 12 μήνες. Τα ζώα στη συνέχεια θανατώθηκαν και ελέγχθηκαν: 1) τα μακροσκοπικά ευρήματα από την περιτοναϊκή κοιλότητα για την ύπαρξη ευρημάτων πρόσφατης ή παλαιάς φλεγμονής, τοπικής ή γενικευμένης, 2) η μακροσκοπική εμφάνιση του εντέρου στο σημείο όπου είχε τοποθετηθεί το εμβάλωμα και 3) τα μικροσκοπικά ευρήματα της ίδιας περιοχής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το e-PTFE φαγοκυτταρώνεται εύκολα από τον οργανισμό του πειραματόζωου και στη θέση του αναπτύσσεται αρχικά κοκκιώδης και στη συνέχεια ουλώδης ιστός. Δεν υπήρξαν μακροσκοπικές και ιστολογικές διαφορές, αν το υλικό είχε τοποθετηθεί στο στομάχι, στο λεπτό ή στο παχύ έντερο. Στην αρχή δημιουργείται οίδημα με ανάπτυξη κοκκιώδους ιστού και στη συνέχεια, μετά από φαγοκυττάρωση του ξένου υλικού, αναπτύσσεται ουλώδης ιστός. Η ανάπτυξη του νεοβλεννογόνου αρχίζει μετά από 15 μέρες και αυτός καλύπτει αρχικά μέρος του εμβαλώματος και σε διάστημα λιγότερο από 5 μήνες το έλλειμμα έχει καλυφθεί πλήρως και το υλικό έχει σχεδόν εξαφανιστεί μετά από φαγοκυττάρωση. Τα ζώα δεν παρουσίασαν σημεία αποφρακτικού ή παραλυτικού ειλεού, σε όλο το χρονικό διάστημα από τις πρώτες μετεγχειρητικές μέρες έως και την ημέρα της θανάτωσής τους επίσης, η θρέψη τους ήταν καλή. Φαίνεται ότι το e-PTFE θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως εμβάλωμα στις περιπτώσεις εκείνες που η συρραφή του ελλείμματος του γαστρεντερικού σωλήνα είναι αρκετά δύσκολη και επικίνδυνη για τον ασθενή.
(EL)
The loss of a part of the gastrointestinal tract and the difficulty of the restoration of its continuity or malnutrition, are usually observed a) at the short bowel syndrome, b) at the duodental trauma and c) at the invalidism gastrointestinal fistulas. The placement of a patch, either for the restoration of the gastrointestinal's tract continuity, or for the development of a newmucosa, could be considered as a future solution. The aim of our task was the creation of a deficit at the wall of a) the stomach, b) the small intestine and c) the large intestine of adult rabbits and the placement of a patch made from expanded Polytetrafluoroethylene (e-PTFE). At standard times, the animals were killed. Then we checked the peritonial cavity for the existence of a local or a general peritonitis, whether there were adhesions to the all the peritonial cavity, or just in the area were the patch was placed. The parts of the intestine, where the patch was, were macroscopically and istologicaly examined. The results showed that the e-PTFE was phagocytised easily and in its position, granulosis was primarily developed and then scar tissue. There were no microscopic or istologic differences on whether the material was placed at the stomach, the small or the large intestine. At first an edema was created and later granulomatous. Finally, scar tissue was developed after the material had been phagocytised. The development of the newmucosa started after 15 days, which primarily covered the placement's area, and in less than 5 months the lost part had been virtually disappeared after the phagocytosis. It appears as if the e-PTFE could be used as a patch in cases like the ones where contexturing the lost part of the gastrointestinal tract is very difficult or even dangerous concerning the patient.
(EN)
