Η παραγωγή ξυλανθράκων με ανοικτά καμίνια, είναι μία παραδοσιακή εργασία, που υπάρχει ακόμα σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας. Κατά την διάρκεια του "καψίματος" του καμινιού κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες , οι ασχολούμενοι σε αυτό εκτίθενται σε αυξημένες συγκεντρώσεις των προϊόντων της ατελούς καύσης των ξύλων. Σκοπός της έρευνας αυτής είναι η μελέτη των επιπτώσεων του καπνού στο αναπνευστικό σύστημα και στην πνευμονική λειτουργία των εργατών παραγωγής ξυλανθράκων. Υλικό - Μέθοδος : Μελετήθηκαν 22 εργάτες (ομάδα Ι) σε καμίνια ηλικίας 41,18 + 15,5, 34 πρώην εργάτες (ομάδα ΙΙ) ηλικίας 59,5 + 14,9 και 35 υγιή άτομα (ομάδα ΙΙΙ) ηλικίας 46,2 + 20,2 της ομάδας ελέγχου. Σε όλα τα άτομα ελήφθη πλήρες ιατρικό ιστορικό, επαγγελματικό ιστορικό, αντικειμενική εξέταση και συμπλήρωσαν ειδικό ερωτηματολόγιο. Σε όλα τα άτομα έγινε σπιρομέτρηση. Ειδικώς οι εργάτες υποβλήθηκαν σε σπιρομέτρηση και ροομέτρηση επί δεκαήμερο σε περίοδο έκθεσης και σε περίοδο μη έκθεσης. Αποτελέσματα : Ο μέσος όρος έκθεσης για τους εργάτες (ομάδα Ι) ήταν 14,3 + 9,9 έτη και για τους πρώην εργάτες (ομάδα ΙΙ) 20,8 + 16,7 έτη. Βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά της μέσης τιμής της PEF των εργατών, της FVC (p?0,01), της FEV1 % (p?0,0001), της FEV1/FVC (p?0,01) και της FEF25-75 (p?0,004) προ και κατά την έκθεση. Οι μέσες τιμές (x + SD) των PEF στις μεσημεριανές και βραδινές μετρήσεις κατά την περίοδο της έκθεσης στον καπνό ήταν στατιστικά χαμηλότερες από τις αντίστοιχες πρίν την έκθεση, (524+131 L/min, 548+108 L/min, p=0,03 και 521+135 L/min, 547+131, p=0,02 αντίστοιχα). Στατιστικά σημαντικά αυξημένος ήταν ο λόγος πιθανοτήτων (odds; 95% CI) κατά την διάρκεια της έκθεσης , σε σχέση με την περίοδο πριν από αυτήν, για τα συμπτώματα του βήχα (OR=5,4; 1,1-17,6), της απόχρεμψης (OR=5,7; 1-31), του συριγμού (OR=9,8; 1-88) και της δύσπνοιας (OR=36,7; 1-327). Μη σημαντική διαφορά του λόγου πιθανοτήτων βρέθηκε για την αιμόπτυση (OR=8; 0,4-34,4). Η σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (ομάδα ΙΙΙ) οι εργάτες στα καμίνια είχαν σημαντικά αυξημένη OR σε όλα τα συμπτώματα: τον βήχα (OR=4,8; 0,9-10,9), την απόχρεμψη (OR=6; 1,4-26,5), τον συριγμό (OR=7,7; 1,4-41,5), την δύσπνοια (OR=28,7; 5,4-153) και την αιμόπτυση (OR=12,7; 0,7-55). Συμπέρασμα : Η έκθεση στον καπνό από την ατελή καύση των ξύλων για την παραγωγή ξυλανθράκων προκαλεί βραχυχρόνιες επιπτώσεις στους εργάτες, με αύξηση της συμπτωματολογίας από το αναπνευστικό και διαταραχές στους σπιρομετρικούς δείκτες. Παρατηρήθηκαν επίσης μακροχρόνιες επιπτώσεις στην αναπνευστική λειτουργία των πρώην εργατών για τις οποίες απαιτείται περαιτέρω μελέτη για να εξαχθούν ακριβή συμπεράσματα.
(EL)
The effects of smoke inhalation on pulmonary function have been investigated mainly on fire fighters. Smoke particulate may cause acute pulmonary injury, airway obstruction and chronic loss of pulmonary function among fire fighters. Open charcoal production is a rare traditional, part time, job still existing in certain rural areas of Greece. During this procedure of charcoal production the subjects are exposed to incomplete combustion of wood firing and other noxious gases. The aim of this study was to investigate the effects of smoke inhalation on function of charcoal workers in the island of Crete. Twenty-two male current workers (12 smokers and 10 non smokers), aged 41+15.5 years (x+SD), 34 ex-workers aged 59,5+14,9 years and 35 male as control group, aged 46,2+20,2 years, were studied. A respiratory and an occupational questionnaire were completed. Physical examination was performed before and during the exposure period. Pulmonary function tests were performed by a spirometer (Flowmate, Jeager) before and during exposure period. FEV1, FVC, FEV1/FVC, MMFR were calculated and expressed as % of predicted values. PEFR were performed by a mini flow meter (Vitolagrph) three times daily (morning, noon, afternoon) for a period of ten days before and during exposure. The PEFR measurements expressed as % of the best effort of each subject. The spirometry as well as the PEFR measurements before and during exposure were compared by the student t-test. Finally we compared them with 34 male ex-workers and 35 male of the control group. The average exposion time for workers and ex-workers was 14,32 + 9,94 years and 20,8 + 16,7 years respectively. Charcoal workers were found to have significantly more cough (OR=4.8; 0.9-10.9), sputum production (OR=6; 1.4-26.5), wheezing (OR=7.7; 1.4-41.5), dyspnea (OR=28.7; 5.4-153) and heamoptysis (OR=12.7; 0.7-55) than control group. The prevalence of respiratory symptoms, such as cough, sputum production, wheezing and dyspnea in charcoal workers was significantly elevated during the exposure period (OR=5.4; 1.1-17.7, OR=5.7;1-31, OR=9.8; 1-88 and OR=36.7; 1-327, respectively). Mean value (x*SD) of measured spirometry indices, during exposure period were significantly lower than those before exposure. FVC, 106*10.8 vs. 101*11.9, p<0.01, FEV1104*16 vs. 97*15, p<0.001, FEV1/FVC 81*9 vs. 78*8, p<0.001 and FEF25-75 95*27 vs. 80*25, p<0.01. The mean value (x*SD) of PEF at noon and at evening during the exposure were significantly lower than before exposure (524*131 vs. 548*108, p=0.03 and 521*135 vs. 547*131, p=0.02, respectively). Our results suggest that woodsmoke exposure in charcoal workers is associated with increased respiratory symptoms and decreased pulmonary function. Longitudinal studies are needed to determine potential chronic adverse respiratory effects. Conclusion The findings indicate that the exposure to the smoke of the incomplete combustion during charcoal production is associated with short dated effects to the respiratory system of the charcoal producer with higher prevalence of the respiratory symptoms and negative affects to the respiratory capacity.
(EN)
