Απεικονιστική διερεύνηση παρωτιδικών μαζών, συγκριτική μελέτη με υπέρηχους, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, αξονική και μαγνητική σιελογραφία

 
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :

Αποθετήριο :
E-Locus Ιδρυματικό Καταθετήριο
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
κοινοποιήστε το τεκμήριο




1999 (EL)

Απεικονιστική διερεύνηση παρωτιδικών μαζών, συγκριτική μελέτη με υπέρηχους, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, αξονική και μαγνητική σιελογραφία

Irakleous, Helen
Ηρακλέους, Ελένη

Σκοπός: Ο πρώτος σκοπός της εργασίας μας ήταν να υπολογισθεί η ευαισθησία των μεθόδων της Υπερηχοτομογραφίας, Αξονικής Τομογραφίας, Μαγνητικής Τομογραφίας, Αξονικής και Μαγνητικής Σιελογραφίας κατά την απεικόνιση των παρωτιδικών όγκων και στη διαφορική διάγνωση καλοήθων από κακοήθεις όγκους. Ο δεύτερος σκοπός ήταν να ερευνηθεί η πιθανότητα απεικόνισης του προσωπικού νεύρου και του παρωτιδικού πόρου εντός του παρεγχύματος του παρωτιδικού αδένα και η διαφοροδιάγνωση των εν τω βάθει από τους επιπολείς παρωτιδικούς όγκους σε σχέση με το προσωπικό νεύρο και τον παρωτιδικό πόρο χρησιμοποιώντας τις πιο πάνω απεικονιστικές μεθόδους. Μέθοδος-Ασθενείς: Ερευνήθηκαν 124 ασθενείς (σύνολο 136 περιστατικά) με υποψία όγκου της παρωτίδας 70 αρρένες και 54 θήλεις, 1-83 ετών (μέση ηλικία 46,9 ετών), 59 περιστατικά με Υπερηχοτομογραφία, 72 με Αξονική Τομογραφία, 83 με Μαγνητική Τομογραφία, 39 με Αξονική Σιελογραφία , 20 με Μαγνητική Σιελογραφία και 14 με Αξονική και Μαγνητική Σιελογραφία. Το μέγεθος της βλάβης ήταν 0,5-8 εκ. (μέσος όρος 2,7 εκ.) Η πιο συχνή εντόπιση των παρωτιδικών όγκων ήταν ο κάτω πόλος της παρωτίδας (42%). Όλα τα περιστατικά υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση με τις ακόλουθες ιστοπαθολογικές διαγνώσεις: 69 καλοήθεις όγκοι (38 πολύμορφα αδενώματα, 22 αδενολεμφώματα, 9 άλλοι καλοήθεις όγκοι) 21 κακοήθεις όγκοι (7 καρκινώματα εκ πλακώδους επιθηλίου, 3 βλεννοεπιδερμοειδή καρκινώματα, 3 αδενοκαρκινώματα, 3 μεταστάσεις, 1 κακόηθες λέμφωμα, 1 αδενοκυστικό καρκίνωμα, 1 ραβδομυοσάρκωμα, 1 κακοήθης μικτός όγκος και 1 λευχαιμία), 19 φλεγμονώδεις μάζες, 13 άλλες παθολογίες και 14 εξωπαρωτιδικές μάζες. ΄Εγιναν επίσης μετρήσεις σε 100 φυσιολογικές παρωτίδες. Αποτελέσματα-Συμπεράσματα: Η ευαισθησία και η ακρίβεια της Υπερηχοτομο-γραφίας στην απεικόνιση της ενδοπαρωτιδικής μάζας ήταν 100%, της Αξονικής Τομογραφίας χωρίς ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικού 68,6% και με σκιαγραφικό 92,8%, της Μαγνητικής Τομογραφίας με Τ1 ακολουθία 97,2%, της Αξονικής Σιελογραφιας 89,7% και της Μαγνητικής Σιελογραφίας 100%. Η ειδικότητα όλων των μεθόδων ήταν 100%. Η διαφορική διάγνωση των καλοήθων από τους κακοήθεις όγκους με τη βοήθεια των απεικονιστικών κριτηρίων, όπως ηχογένεια, πυκνότητα, ένταση του σήματος, δομή του παρεγχύματος και περίγραμμα της μάζας, δεν ήταν δυνατή. ΄Ομως η οπίσθια ενίσχυση του ήχου όπως φαίνεται στην Υπερηχοτομογραφία συνόδευε μόνο καλοήθεις όγκους και το λέμφωμα αλλά όχι τους κακοήθεις όγκους. Αν ώμαλο περίγραμμα είχαν οι κακοήθεις αλλά και οι μεγάλου μεγέθους καλοήθεις όγκοι. Η πλειονότητα (92%) όμως των λεμφαδενωμάτων είχε ομαλό περίγραμμα και ομοιογενές παρέγχυμα 62%. Εισδοχή του Lipiodol εντός της μάζας, όπως φαίνεται με την Αξονική Σιελογραφία, συνόδευε κυρίως κακοήθεις όγκους και μερικές φορές φλεγμονώδεις μάζες και καλοήθεις όγκους. Η συνοδός λεμφαδενοπάθεια στους ασθενείς άνω των 45 ετών ήταν κακοήθους αιτιολογίας σ΄ όλα τα περιστατικά σε αντίθεση με τους ασθενείς κάτω των 45 ετών που στην πλειονότητα τους οι παθολογικοί λεμφαδένες ήταν φλεγμονώδους αιτιολογίας. Η διήθηση του υποδορίου λίπους και των γειτονικών μυών χαρακτήριζε μόνο κακοήθεις όγκους παρ΄ όλο που όμοια ευρήματα συνόδευαν και φλεγμονώδεις καταστάσεις. Η καμπύλη γραμμή χαμηλής έντασης σήματος στην Τ1 ακολουθία της Μαγνητικής Τομογραφίας απεικονίσθηκε στο 84% των φυσιολογικών παρωτίδων και στο 69% των περιστατικών με παρωτιδικό όγκο. Μετά την έγχυση γαδολινίου εντός του παρωτιδικού πόρου (Μαγνητική Τομογραφία) και την Αξονική Σιελογραφία που ακολούθησε αποδείχτηκε ότι αυτή η γραμμή ανήκει στον παρωτιδικό πόρο και όχι στο προσωπικό νεύρο κάτι που επιστεύετο μέχρι σήμερα. Το προσωπικό νεύρο δεν έγινε κατορθωτό να απεικονισθεί με καμία μέθοδο. Χρησιμοποιώντας όμως τον κύριο παρωτιδικό πόρο σαν διαχωριστικό επίπεδο διαχωρίσαμε τους εν τω βάθει από τους επιπολείς παρωτιδικούς όγκους. Το φυσιολογικό μέγεθος της παρωτίδας (εγκάρσια διάμετρος από το οπίσθιο σημείο της γωνίας της κατω γνάθου μέχρι την εξωτερική επιφάνεια της παρωτίδας) ήταν 10-40χιλ. (μέσος όρος 21,1 χιλ. εκ) και η απόσταση του παρωτιδικού πόρου από το οπίσθιο σημείο της γωνίας της κάτω γνάθου δεν ήταν σταθερή αλλά αυξάνετο ανάλογα με το μέγεθος της παρωτίδας από 4-23 χιλ. (μέσος όρος 11,5 χιλ.). Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ενδοπαρωτιδική θέση του προσωπικού νεύρου επίσης πιθανό να έχει παρόμοιες διακυμάνσεις. (EL)
The first aim of our study was to estimate the sensitivity of the US, CT, MR imaging, CT Sialography and MR Sialography in the detection of parotid lesions and differentiation of the malignant from the benign masses. The second aim was to explore the possibility of delineation of the facial nerve and the parotid duct within the parotid gland and to differentiate between deep and superficial parotid lesions in relationship to the facial nerve and parotid duct using all the above imaging diagnostic methods. We examined 124 patients (136 cases ) with clinically suspected parotid lesions, 70 males and 54 females, 1-83 years old (mean 46,9 years old). From these, 59 cases underwent US, 72 CT, 82 MR imaging, 39 CT Sialography, 20 MR Sialography and 14 cases underwent CT and MR Sialography. The size of the parotid lesions was 0,5-8 cm (mean 2,7 cm) and their commonest location was the inferior pole (42%). In addition the normal values of 100 parotid glands were measured. All cases underwent surgery and the histologic diagnosis was obtained: 69 benign lesions (38 pleomorphic adenomas, 22 adenolyphoma, 9 other benign tumors, 21 malignant tumors (7 squamous cell Ca, 3 mucoepidermoid, 3 adenocarcinoma, 3 metastatic deposits, 1 malignant lymphoma, 1 adenocystic Ca, 1 rabdomyosarcoma, 1 malignant mixed tumor and 1 leukaemia), 19 inflammatory masses, 13 other pathologies and 14 extraparotid lesions. The sensitivity of US in the detection of the parotid lesion was 100%, of CT without IV Contrast injection 68,6% and with contrast 92,8%, of MR T1 weighted imaging 97,2%, of CT Sialography 89,7% and of MR Sialography 100%.The specificity of all methods was 100% The differentiation of the malignant from the benign lesions using imaging criteria such as echogenicity, density, signal intensity, homogeneity and outline of the mass was not possible.Distal enhancement of the echos on US was shown only with benign lesions and lymphoma but not with malignant tumors. The irregular outline was seen with malignant but also with large benign tumors. The majority of lymphadenomas (92%) however showed well defined outline and in 62% homogenous parencyma. Insertions of Lipiodol within the lesions on CT Sialography was demonstrated with malignant but also with inflammatory and benign masses. Associated lymphadenopathy in older than 45 years old patients was malignant in all cases, where in the majority of the younger than 45 years old patients was inflammatory in origin. Infiltration of the subcutaneous fat and regional muscles was seen mainly with malignant tumors, however similar findings were shown also with inflammatory processes. The low intensity curvilinear structures seen on T1 weighted MR images (shown in 84% of the normal and 69% of the cases with parotids tumors) were delineated better after the intraductal gadolinium injection (MR Sialography) and proved to represent parotid ducts on CT Sialography. The facial nerve itself was indistinguishable form the parotid gland in all our imaging methods. However, using the main parotid duct as a landmark we tried to distinguish the deep from the superficial parotid lesions in relationship to the facial nerve in the cases we delineated both the parotid duct and tumor. The way of displacement of the main parotid duct (but not the parotid duct branches) was helpfull in this differentiation. In the 76% of the intraparotid tumors without displacement of the main parotid duct, lesions medially to the parotid duct plane were deep lesions and lesions lateral to the parotid duct were superficial. In the 24% of the intraparotid lesions with displacement of the parotid duct by the lesion, the medial, anterior, posterior, upwards and downwards displacement of the parotid duct was shown with superficial lobe lesions and the lateral displacement with deep lobe lesions. Deep lesions beyond the mandibular angle were not involving the main parotid duct but were displacing the vessels (retromandibular vein and superficial temporal artery) laterally. However superficial lesions within the lower pole of the parotid gland inspite their extension beyond the mandibular angle they were not involving the main parotid duct but they displaced the above vessels anteriorly or and medially. The normal size of the parotid gland was 10-40 mm (measured from the posterior point of the mandibular angle to the outer surface of the parotid gland) (mean 21,1 mm). The distance of the parotid duct from the posterior aspect of the mandibular angle was 4-23 mm (mean 11,5 mm). This distance was increasing according to the size of the parotid gland suggesting the possibility of similar variation of the position of the facial nerve within the parotid gland . (EN)

Τύπος Εργασίας--Διδακτορικές διατριβές
text


Ελληνική γλώσσα

1999-10-18
1999-07-01


Σχολή/Τμήμα--Ιατρική Σχολή--Τμήμα Ιατρικής--Διδακτορικές διατριβές




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.