Είναι γνωστό ότι ο «ασφαιρικός» πολυεστιακός σχεδιασμός, ενώ βελτιώνει το βάθος εστίασης συγκριτικά με το «γυμνό» οφθαλμό, έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της οπτικής οξύτητας, συγκριτικά με τη βέλτιστη όραση που παρέχεται με τη χρήση των γυαλιών οράσεως.
Σκοπός: Ο σκοπός της έρευνας είναι η αξιολόγηση της οπτικής συμπεριφοράς των πολυεστιακών φακών επαφής με τη μέτρηση της οπτικής οξύτητας, σε διαφορετικά επίπεδα θόλωσης (0 D – 3 D) με τη χρήση φακών επαφής και ο υπολογισμός του βάθους πεδίου σε συνθήκες διαφορετικής κόρης εισόδου (3 και 6mm) και κατά τη μονόφθαλμη/διόφθαλμη παρατήρηση.
Μεθοδολογία: Για τις ανάγκες της παρούσας μελέτης συμμετείχαν 12 υγιείς, νεαροί (Μέση ηλικία: 27 έτη, Τ.Α: 5 έτη), εμμέτρωπες ή μύωπες. Το μέσο διαθλαστικό τους σφάλμα σε μορφή σφαιρικού ισοδύναμου στον κυρίαρχο οφθαλμό ήταν -2.24 D ± 2.22 D. Η πρεσβυωπία προσομοιάστηκε με την εφαρμογή κυκλοπεντολάτης (CYCLOGYL 1%). Για την αποτίμηση της επίδρασης της ταυτόχρονης όρασης χρησιμοποιήθηκαν τρείς σχεδιασμοί των Aqua Multifocal Contact Lenses, καθένας εκ των οποίων παρουσιάζει διαφορετική κατανομή της διοπτρικής ισχύος, με αποτέλεσμα να παρέχεται διόρθωση για χαμηλή (LO ADD), μέση (MED ADD) και υψηλή απαίτηση (HI ADD) για κοντινή όραση, αντίστοιχα.
Οι εκτροπές υψηλής τάξης υπολογίστηκαν μέσω του εκτροπόμετρου-τοπογράφου i-Trace by TRACEY, με διάμετρο κόρης των 6mm χωρίς τη διόρθωση των φ.ε..
Η οπτική οξύτητα καταγράφηκε με τη βέλτιστη διόρθωση για τη μακρινή, διόφθαλμη (4m) και μονόφθαλμη, παρατήρηση, με τη χρήση γυαλιών οράσεως (όπου αυτή χρειάστηκε), κατά την προοδευτική αύξηση της αφεστίασης, χρησιμοποιώντας τα logMAR charts (Plainis et al., 2007). Χρησιμοποιήθηκαν δύο διαφορετικές τεχνητές κόρες των 3mm και 6mm.
Η διόφθαλμη υποκειμενική εξέταση του βάθους εστίασης για τη μακρινή και κοντινή απόσταση εκτιμήθηκε μέσω των ‘defocus curves’. Αυτό επιτυγχάνεται, με τη χρήση «αρνητικών» φ.ε. (0.00 D έως 3.00 D, με βήμα 0.50 D), που τοποθετήθηκαν σε δοκιμαστικό σκελετό. Ως κριτήριο της λειτουργικής όρασης τέθηκε για αυτό το σκοπό, η οπτική οξύτητα των 0.10 logMAR.
Αποτελέσματα: Το βάθος πεδίου φαίνεται να επεκτείνεται κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση σε όλες τις περιπτώσεις. Επίσης φαίνεται ότι το βάθος πεδίου είναι αυξημένο κατά τη χρήση της τεχνητής κόρης των 3mm σε σχέση με αυτή των 6mm. Η επεξεργασία των δεδομένων με μια ανάλυση διακύμανσης (ANOVA), κατέδειξε μία στατιστικά σημαντική (p<0.001) επίδραση του τρόπου παρατήρησης (μονόφθαλμα- διόφθαλμα) στην επέκταση του βάθους πεδίου. Επίσης στατιστικά σημαντική (p=0.002) βρέθηκε η επίδραση του παράγοντα της διαμέτρου της τεχνητής κόρης, καθώς και η επίδραση της οιασδήποτε διαθλαστικής ισχύος που χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα μελέτη (p=0.002). Δεν προέκυψε κάποια στατιστικά σημαντική επίδραση του συνδυασμού όλων των παραπάνω παραγόντων (p=0.881).
Το μέσο (± Τ.Σ.) βάθος πεδίου του «γυμνού» οφθαλμού στα 3mm τεχνητής κόρης είναι 1.55 D ± 0.22 D και 1.76 D ± 0.22 D, κατά τη μονόφθαλμη και τη διόφθαλμη παρατήρηση, αντίστοιχα. Ομοίως, το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του LO ADD φ.ε. είναι 1.60 D ± 0.23 D και 1.86 D ± 0.22 D, αντίστοιχα. Το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του MED ADD φ.ε. είναι 2.03 D ± 0.25 D και 2.40 D ± 0.23 D, αντίστοιχα. Το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του HI ADD φ.ε. είναι 2.42 D ± 0.28 D και 2.66 D ± 0.27 D, αντίστοιχα. Στα 6mm τεχνητής κόρης, κατά τη μονόφθαλμη παρατήρηση με το «γυμνό» οφθαλμό. είναι 1.30 D ± 0.23 D, ενώ κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση είναι 1.60 D ± 0.24 D. Το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του LO ADD φ.ε. είναι 1.41 D ± 0.24 D και 1.71 D ± 0.25 D, αντίστοιχα. Ομοίως το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του MED ADD φ.ε. είναι 1,71 D ± 0.28 D και 2.39 D ± 0.26 D. Το μέσο βάθος πεδίου, κατά την εφαρμογή του HI ADD φ.ε. είναι 2.19 D ± 0.29 D και 2.57 D ± 0.24 D.
Το μέσο βάθος πεδίου που προκύπτει με τη χρήση «θετικής» διοπτρικής ισχύος, η οποία προκαλεί αφεστίαση στα 3mm τεχνητής κόρης, κατά τη μονόφθαλμη παρατήρηση χωρίς την εφαρμογή φ.ε., είναι 0.96 D ± 0.14 D, ενώ κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση είναι 1.37 D ± 0.17 D. Το μέσο βάθος πεδίου στα 6mm τεχνητής κόρης, κατά τη μονόφθαλμη παρατήρηση χωρίς την εφαρμογή φ.ε., είναι 0.76 D ± 0.43 D, ενώ κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση είναι 1.05 D ± 0.45 D.
Η μέση σφαιρική εκτροπή όπως υπολογίστηκε για τον κυρίαρχο οφθαλμό είναι ίση με 0.073 ± 0.041 μm, ενώ κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση (μ.ο. της σφαιρικής εκτροπής των δύο οφθαλμών) προέκυψε ότι ισούται με 0.072 ± 0.038 μm.
Συμπεράσματα: Κατά την παρούσα μελέτη παρατηρήθηκε ότι όσο αυξάνεται η αρνητική σφαιρική εκτροπή που εισάγει ο κάθε σχεδιασμός (LO, MED και HI), τόσο αυξάνεται το βάθος πεδίου. Η αύξηση του βάθους πεδίου είναι υψηλότερη στα 3 mm σε σχέση με τα 6 mm τεχνητής κόρης, όπως και κατά τη διόφθαλμη παρατήρηση συγκριτικά με τη μονόφθαλμη. Οι οπτικές εκτροπές του κάθε οφθαλμού επηρεάζουν την απόδοση του εκάστοτε φ.ε..
(EL)
It is generally recognized that the «aspheric» multifocal design, although it improves depth-of-focus and the range of functional vision compared to uncorrected vision, often results to reduced, compared with best spectacle-correction, visual acuity (VA) for both near and distance.
Aim: The aim of this study is to evaluate the visual performance of multifocal CLs by measuring the visual acuity in different levels of defocus (0 D – 3 D), and estimate the depth of focus in different artificial pupils (3 and 6mm) with monocular/binocular observation.
Method: The protocol included 12 young and healthy (Average age: 27 years, S.D: 5 years) emmetropes or myopes with no history of any ophthalmological disorder or ocular surgery e.g. refractive surgery. The average refractive error in the form of spherical equivalent of the dominant eye was -2.24 D ± 2.22 D. Presbyopia is simulated with the use of cycloplegic drops (CYCLOGYL 1%). In order to assess the effect of “simultaneous vision” on these tests, different levels of “multifocality” are applied. This was achieved by using the three designs of Aqua multifocal CLs, each having a different power distribution profile that provides correction for low (LO ADD), medium (MED ADD) and high (HI ADD) near demands, correspondingly.
High Order Aberrations were measured by using the topographer-aberrometer, i-Trace by TRACEY. The estimations refer to a 6mm pupil diameter without CL correction.
Distant binocular and monocular visual acuity (4m) was recorded with best-spectacle distance correction (if needed), during the progressive increase of the defocus by using logMAR charts (Plainis et al., 2007). Two different artificial pupils (of 3mm and 6mm) were used.
Binocular subjective depth-of-focus for near and distance testing was estimated by “defocus curves”. This was performed with the use of minus lenses (0.00 D- 3.00 D in 0.50 D steps), placed in front of the best-spectacle distance correction + CL. A criterion of functional vision has been set for this purpose (0.10 logMAR acuity).
Results: Depth of focus is greater through the binocular viewing in any case. It also appears that the depth of focus is increased by the use of the 3mm pupil compared to the 6mm pupil. An analysis of variance (ANOVA) on these data reveals a significant effect (p< 0.001) of viewing condition (monocular- binocular). Moreover, it is appeared a statistically significant effect (p=0.002) of the artificial pupil diameter and the refractive power of any contact lens that was used in this study (p=0.002). However, there was no statistically significant effect of the combination of all factors that has been mentioned earlier (p = 0.881).
7
The mean (±S.E.) depth of focus of the “naked” eye, created by using a 3mm artificial pupil was 1.55 D ± 0.22 D and 1.76 D ± 0.22 D through the monocular and binocular viewing, respectively. Similarly, the average depth of focus during the application of the LO ADD contact lens was 1.60 D ± 0.23 D and 1.86 D ± 0.22 D, respectively. The average depth of focus during the application of the MED ADD contact lens was 2.03 D ± 0.25 D and 2.40 D ± 0.23 D, respectively. The average depth of focus during the application of the HI ADD contact lens was 2.42 D ± 0.28 D and 2.66 D ± 0.27 D respectively. However, the average depth of focus of the “naked” eye by using a 6mm artificial pupil during monocular observation seemed to be 1.30 D ± 0.23 D, while binocular observation was 1.60 D ± 0.24 D. The average depth of focus by using the LO ADD contact lens was 1.41 D ± 0.24 D and 1.71 D ± 0.25 D, respectively. Similarly, the average depth of focus during the application of the MED ADD contact lens was 1.71 D ± 0.28 D and 2.39 D ± 0.26 D. The average depth of focus by applying the HI ADD contact lens was 2.19 D ± 0.29 D and 2.57 D ± 0.24 D, respectively.
The average depth of focus created by using “positive” lenses and a 3mm artificial pupil, without the application of a contact lens was 0.96 D ± 0.14 D and 1.37 D ± 0.17 D, through the monocular and binocular observation, respectively. Correspondingly, the average depth of focus, in 6mm artificial pupil, during monocular observation without the application of contact lens was 0.76 D ± 0.43 D, while the binocular observation was 1.05 D ± 0.45 D.
The mean spherical aberration calculated for the dominant eye, was equal to 0.073 ± 0.041κm, while the binocular observation (mean spherical aberration of both eyes) resulted to 0.072 ± 0.038 κm.
Conclusions: In this study it was observed that both VA at near and depth-of-focus improve with MFCLs (LO, MED and HI ADD design) with the effect being more pronounced for small pupils and binocular compared to monocular vision. Coupling of ocular spherical aberration with the aberration profiles provided by MFCLs possibly contributes to their functionality.
(EN)
