The impact of chemoprophylaxis on type and resistance patterns of uropathogens in children

 
This item is provided by the institution :

Repository :
E-Locus Institutional Repository
see the original item page
in the repository's web site and access all digital files if the item*
share




2018 (EN)

Επίδραση της χημειοπροφύλαξης στο είδος και την αντοχή των ουροπαθογόνων στα παιδιά
The impact of chemoprophylaxis on type and resistance patterns of uropathogens in children

Φωστήρα, Αικατερίνη

Γαλανάκης, Εμμανουήλ
Σιώμου, Αικατερίνη
Γκίκας, Αχχιλέας

Η λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος, είναι μία από τις συχνότερες βακτηριακές λοιμώξεις της βρεφικής και παιδικής ηλικίας. Η χορήγηση αντιβιοτικής θεραπείας αποτελεί τον κεντρικό άξονα αντιμετώπισης των βακτηριακών λοιμώξεων. Παράλληλα, η κατανάλωση αντιβιοτικών φαίνεται ότι αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη ανθεκτικών παθογόνων. Η αντιμικροβιακή αντοχή είναι μία καλά αναγνωρισμένη απειλή για τη δημόσια υγεία, αλλά και ένα αυξανόμενο πρόβλημα στην παιδιατρική ουρολογία. Η υπερβολική χρήση αντιβιοτικών στον παιδιατρικό πληθυσμό φαίνεται ότι οδηγεί στην εμφάνιση ασυνήθιστων και ανθεκτικών ουροπαθογόνων, θέτοντας σε κίνδυνο την αποτελεσματικότητα των αντιμικροβιακών παραγόντων. Η σχέση μεταξύ κατανάλωσης αντιβιοτικών και αντιμικροβιακής αντοχής δεν έχει διερευνηθεί διεξοδικά στα παιδιά. Στόχος: Σκοπός της μελέτης αυτής, ήταν να διερευνηθεί η επίδραση της προηγούμενης έκθεσης σε αντιβιοτικό παράγοντα που δόθηκε είτε συστηματικά ως χημειοπροφύλαξη είτε για σύντομο διάστημα ως αντιμετώπιση τυχαίας λοίμωξης, στο είδος και την αντοχή των ουροπαθογόνων που μπορεί να προκαλέσουν ουρολοίμωξη σε έναν καλά περιγεγραμμένο παιδιατρικό πληθυσμό. Μεθοδολογία: Διεξήχθη αναδρομική μελέτη παρατήρησης, στην οποία συμπεριλήφθηκαν παιδιά ηλικίας <16 ετών, που νοσηλεύτηκαν λόγω ουρολοίμωξης σε τριτοβάθμιο Παιδιατρικό Κέντρο την ενδεκαετή περίοδο από τον Ιανουάριο του 2007 έως τον Ιούνιο του 2017. Για την συλλογή των δεδομένων έγινε αναδρομική ανασκόπηση των ιατρικών φακέλων των παιδιών και ακολούθως καταγραφή των Εμβολιασμοί και Πρόληψη Λοιμώξεων σε Παιδιά και Εφήβους Τμήμα Ιατρικής – Πανεπιστήμιο Κρήτης 2 δημογραφικών χαρακτηριστικών, των αντιβιοτικών και της διάρκειας αγωγής, των ουροπαθογόνων και των αντιβιογραμμάτων, καθώς και των ευρημάτων του απεικονιστικού ελέγχου. Οι ασθενείς στην συνέχεια χωρίστηκαν σε 3 ομάδες, σε παιδιά που δεν είχαν λάβει καθόλου αντιβιοτικά, σε παιδιά που έλαβαν βραχύ αντιβιοτικό σχήμα για τυχαίο λόγο το τελευταίο 6μηνο και παιδιά που λάμβαναν συστηματικά χημειοπροφύλαξη. Οι στατιστικές αναλύσεις πραγματοποιήθηκαν με τα προγράμματα MedCalc και GraphPad Prism. Αποτελέσματα: Ο συνολικός αριθμός των ουροπαθογόνων που αφορούσαν σε νοσηλευόμενα παιδιά με πλήρη στοιχεία ήταν 711. Τo επικρατέστερο ουροπαθογόνο και στις 3 ομάδες ήταν το Ε. coli με συχνότητα 56,4% στο συνολικό πληθυσμό. Ακολούθησαν με μικρότερη συχνότητα η Klebsiella spp (10,8 %) και ο Enterococcus spp (9,8%). Τα μη-E. coli ουροπαθογόνα ήταν συχνότερα στα παιδιά που λάμβαναν χημειοπροφύλαξη (69,8%) και σ’εκείνα που έλαβαν αντιβίωση για τυχαίο λόγο (51,2%). Υψηλή αντοχή του E. coli παρατηρήθηκε στην αμπικιλλίνη (52,3%), αμοξυκιλλίνη (50,5%), αμοξυκιλλίνη/κλαβουλανικό (23,1%) και κοτριμοξαζόλη (21,7%), ενώ μικρότερα ποσοστά αντοχών σημειώθηκαν στις κεφαλοσπορίνες γ γενεάς (7,2%) και τη νιτροφουραντοΐνη (10%). Συνολικά η ομάδα που δεν είχε εκτεθεί σε αντιβίωση παρουσίαζε τα μικρότερα ποσοστά αντοχής. Σ’όλες τις ομάδες οι αντοχές των ουροπαθογόνων ήταν υψηλότερες για την αμπικιλλίνη, αμοξυκιλλίνη, αμοξυκιλλίνη/κλαβουλανικό, κοτριμοξαζόλη και νιτροφουραντοΐνη (p<0,0001). Μικρότερη αντοχή παρατηρήθηκε σ’όλες τις ομάδες και περισσότερο στην ομάδα που δεν είχε εκτεθεί σε αντιμικροβιακό παράγοντα, για τις κεφαλοσπορίνες 2ης και 3ης γενιάς (p<0,0001). Τα αποτελέσματα της μονοπαραγοντικής ανάλυσης έδειξαν ότι τα παιδιά που είχαν εκτεθεί σε αντιβιοτικό παράγοντα είχαν σε στατιστικά σημαντικό βαθμό ασυνήθιστα και με υψηλότερη αντοχή σε συνήθη αντιβιοτικά ουροπαθογόνα (p<0,0001). Από την πολυπαραγοντική ανάλυση, διαπιστώθηκε ότι ο κυριότερος παράγοντας για την αντοχή του E. coli στην αμπικιλλίνη, ήταν η ευκαιριακή λήψη αντιβίωσης το προηγούμενο εξάμηνο (OR 2,64, 95% CI 1,47 - 4,75, p 0,0011), ενώ για την αντοχή στην κοτριμοξαζόλη η χημειοπροφύλαξη (OR 2,69, 95% CI 1,31 - 5,52, p 0,0066). Επίσης, φάνηκε ότι πολύ σημαντικός παράγοντας για το είδος των ουροπαθογόνων ήταν το φύλο. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της μελέτης μας υπογραμμίζουν την σημαντική επίδραση της κατανάλωσης αντιμικροβιακών παραγόντων στο είδος και την αντοχή Εμβολιασμοί και Πρόληψη Λοιμώξεων σε Παιδιά και Εφήβους Τμήμα Ιατρικής – Πανεπιστήμιο Κρήτης 3 των ουροπαθογόνων στα παιδιά ακόμη και όταν χορηγούνται για σύντομο χρονικό διάστημα για αντιμετώπιση κοινής λοίμωξης. Φαίνεται, ότι η εμπειρική θεραπευτική επιλογή θα πρέπει να προσαρμόζεται όχι μόνο στα τοπικά πρότυπα μικροβιακής αντοχής, αλλά και ατομικά στον εκάστοτε ασθενή με βάση το ιστορικό προηγούμενης χρήσης αντιμικροβιακών παραγόντων είτε σε χαμηλές δόσεις ως προφυλακτική αγωγή για το ουροποιητικό είτε για τυχαίο λόγω έως και τους προηγούμενους 6 μήνες. (EL)
Urinary tract infections (UTI) are among the most common bacterial infections in childhood. Antibiotics are a mainstay in the treatment of bacterial infections, however their use is suggested to be a primary risk factor for the development of antibiotic re-sistance. Antimicrobial resistance is a well-recognized threat to public health and an increasing problem in pediatric urology. The overuse of antibiotics in children seems to be related with an increased risk of uropathogen resistance, which could limit the effectiveness of antimicrobial agents. The relationship between antimicrobial use and resistance patterns and types of uropathogens, has not been extensively investigated in children. Objective: The aim of this study was to investigate the impact of previous antibiotic exposure on the development of unusual and resistant bacterial pathogens in children with UTI. Methods: A retrospective observational study was conducted, involving children aged <16 years who were hospitalized for UTI in a tertiary center, during the 11-year period from January 2007 to June 2017. The medical records of all included children were reviewed and demographic data, previous antibiotic use, underlying conditions, uropathogens and their antibiotic susceptibility and imaging were recorded. Subse-quently, patients were divided into 3 groups, children who were not exposed to antibi-otics, children who received a short antibiotic regimen in the previous 6 months and children who were on prophylaxis. The 3 groups were investigated for differences in types of uropathogens and resistance patterns with the use of appropriate statistical Vaccines and Prevention of Infectious Diseases in Childhood and Adolescence Faculty of Medicine – University of Crete 5 methods. All analyses were conducted with MedCalc and GraphPad Prism statistical programs. Results: A total of 711 uropathogens were identified from children with UTI. E. coli was the most common pathogen (56.4%) followed by Klebsiella spp (10.8%) and En-terococcus spp (9.8%). Non-E. coli pathogens were more common in children receiv-ing prophylaxis (69.8%) and in those with history of previous antibiotic exposure (51.2%). E. Coli resistance rates were highest for ampicillin (52.3%), amoxicillin (50.5%) amoxicillin-clavulanate (23.1%) and cotrimoxazole (21.7%), and lowest for third generation cephalosporins (7.2%) and nitrofurantoin (10%). Overall, resistance was significantly lower in children who were not exposed to antimicrobial agents. Re-sistance rates of all uropathogens and in all groups, were highest for ampicillin, amox-icillin, amoxicillin/clavulanate, cotrimoxazole and nitrofurantoin (p<0.0001). Lower resistance was observed for second and third generation cephalosporins (p<0.0001). Univariate analysis showed a statistically significant association between prior antibi-otic exposure and occurrence of unusual uropathogens (p<0.0001). Additionally, mul-tivariate logistic regression analysis revealed that consumption of antibiotics in the previous 6 months was a major risk factor for E. coli resistant to ampicillin (OR 2.64, 95% CI 1.47 - 4.75, p 0.0011) whereas use of prophylaxis was a major risk factor for E. coli resistant to cotrimoxazole (OR 2.69, 95% CI 1.31-5.52 p 0.0066). Also, gender appeared to be an important risk factor for non-E. coli UTI. Conclusions: Our findings underline the significant impact of previous antimicrobial exposure on the development of antimicrobial resistance among uropathogens in chil-dren, even in cases of short antibiotic regime for common infections. Local antimi-crobial resistance patterns and history of previous antibiotic exposure, particularly within the last six months should be taken into account in selecting empirical antibi-otic treatment for children with UTIs. (EN)

text
Τύπος Εργασίας--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης

Resistance
Λοίμωξη ουροποιητικού συστήματος
Αντοχή
Antibiotic exposure
Ουροπαθογόνα
Uropathogens
Urinary track infections


Greek

2018-03-28


Σχολή/Τμήμα--Ιατρική Σχολή--Τμήμα Ιατρικής--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης




*Institutions are responsible for keeping their URLs functional (digital file, item page in repository site)