Εισαγωγή: Στις μέρες μας πολλοί είναι αυτοί που υποβάλλονται σε διαθλαστική
επέμβαση με Laser για να διορθώσουν το σφαιροκυλινδρικό τους σφάλμα. Διαρκής
προσπάθεια αποτελεί η βελτιστοποίηση των αλγορίθμων εκτομής, για το καλύτερο
και πιο ασφαλές μετεγχειρητικό αποτέλεσμα. Μία από τις παραμέτρους που
επηρεάζουν την ποιότητα της όρασης είναι η ασφαιρικότητα του κερατοειδούς, η
οποία υπολογίζεται από την τοπογραφία του κερατοειδούς.
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας ήταν να μελετηθεί αν υπάρχει διαφορά στο
διαθλαστικό αποτέλεσμα και ειδικά στην ασφαιρικότητα, μεταξύ των
εξατομικευμένων επεμβάσεων με βάση την προεγχειρητική ασφαιρικότητα και των
συμβατικών επεμβάσεων.
Μεθοδολογία: Η μελέτη μας πραγματοποιήθηκε σε 44 ασθενείς, οι οποίοι
επιδιώκοντας τη διόρθωση της όρασής τους, υποβλήθηκαν σε διαθλαστική
χειρουργική επέμβαση με λέιζερ. Όλοι οι ασθενείς ήταν μύωπες. Χειρουργήθηκαν και
οι δύο οφθαλμοί του κάθε ασθενή (n = 88) στον ίδιο χρόνο. Στον έναν οφθαλμό
εφαρμόστηκε η συμβατική διόρθωση (ομάδα ελέγχου), ενώ στον άλλο εφαρμόστηκε
η διόρθωση με εξατομικευμένη ασφαιρικότητα (ομάδα μελέτης), στην οποία
εισήχθηκε ως δεδομένο η προεγχειρητική ασφαιρικότητα. Οι 31 ασθενείς
υποβλήθηκαν σε PRK και οι 13 σε LASIK. Οι ασθενείς εξετάστηκαν προεγχειρητικά
καθώς και 1, 3 και 6 μήνες μετά από τη χειρουργική επέμβαση. Οι εξετάσεις αυτές
περιλάμβαναν τη μέτρηση της διάθλασης, της μη διορθωμένης οπτικής οξύτητας
(UCVA) και της καλύτερα διορθωμένης οπτικής οξύτητας (BCVA). Έγινε η
τοπογραφία του κερατοειδούς με το Allegretto Wave Topolyzer. Μετρήθηκαν οι
εκτροπές του μετώπου κύματος, με τις κόρες διεσταλμένες, με το Allegretto Wave
Analyzer και χρησιμοποιήθηκε το RMS (Root Mean Square) ως μετρική για το
wavefront.
Αποτελέσματα: Η διόρθωση του διαθλαστικού σφάλματος, καθώς επίσης και η
σταθερότητα του αποτελέσματος ήταν επιτυχής και για τις δύο ομάδες.
Μετεγχειρητικά η ασφαιρικότητα μεταβλήθηκε προς τις πιο θετικές τιμές και έτσι οι
κερατοειδείς από επιμήκεις έγιναν πεπλατυσμένοι και στις δύο ομάδες. Σε όλους τους
μετεγχειρητικούς ελέγχους η ασφαιρικότητα (Q) παρουσίασε περισσότερο θετικές
τιμές στην ομάδα μελέτης, συγκρινόμενη με την ομάδα ελέγχου. Επίσης μία τάση
προς μεγαλύτερη αλλαγή στην ασφαιρικότητα και περισσότερη πεπλάτυνση
παρατηρήθηκε στους οφθαλμούς, όπου εφαρμόστηκαν οι υψηλότερες μυωπικές
διορθώσεις και στις δύο ομάδες. Η σφαιρική εκτροπή αυξήθηκε με μία γραμμική
μορφή ανάλογα με το μέγεθος της μυωπικής διόρθωσης και στις δύο ομάδες.
Επιπλέον οι πιο θετικές τιμές του Q συνδέθηκαν με υψηλότερα επίπεδα σφαιρικής
εκτροπής περισσότερο για την ομάδα μελέτης. Μετεγχειρητικά το σφάλμα RMS των
εκτροπών υψηλής τάξης αυξήθηκε και στις δύο ομάδες και μάλιστα ανάλογα με το
βαθμό της μυωπικής διόρθωσης.
Συμπεράσματα: Και ο συμβατικός και ο εξατομικευμένος αλγόριθμος εκτομής για
τη διόρθωση του μυωπικού αστιγματισμού μεταβάλλουν την κερατοειδική
ασφαιρικότητα και τις οφθαλμικές εκτροπές υψηλής τάξης. Έτσι παρατηρήθηκε μία
τάση προς θετικές τιμές της ασφαιρικότητας (δηλαδή προς την πεπλάτυνση) και
μεγαλύτερη αύξηση των εκτροπών, ιδιαίτερα όταν επιχειρήθηκε μεγαλύτερη μυωπική
διόρθωση. Όσον αφορά την ασφάλεια, την αποτελεσματικότητα της διόρθωσης του
διαθλαστικού σφάλματος και την σταθερότητα δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά
σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων.
(EL)
Introduction: Nowadays, there is a great number of patients who are subjected to
refractive surgery in order to correct their spherocylindrical error. Continuous effort
constitutes the optimization of algorithm ablation in order to ensure the best and the
safest visual result.
Purpose: The purpose of this project was to study whether there is a difference in the
refractive result and particularly in asphericity among customized operations based on
the preoperative asphericity and the conventional operations.
Methodology: Our study was included 44 patients who were subjected to laser
refractive surgery aiming at the correction of their vision. All patients were myopic.
Both eyes of each patient (n = 88) were operated in series. The conventional
correction (control group) was applied on one eye while on the other was applied the
correction with individualized asphericity (study group). 31 of the patients were
subjected to PRK and 13 to LASIK. The patients were examined preoperatively as
well as 1, 3 and 6 months after the surgery. These examinations involved the
measurement of the refraction and the non corrected visual acuity (UCVA) as well as
the best corrected visual acuity (BCVA). The topography of the cornea was measured
by using the Allegretto Wave Topolyzer. The wavefront aberrations were measured
while pupils were dilated, by using Allegretto Wave Analyzer. RMS (Root Mean
Square) was used as metric for the wavefront.
Results: The correction of the refractive error and the stability of the result were
successful for both groups. Post-operatively, the asphericity presented a strong trend
towards the positive values and therefore, the prolate cornea became oblate in both
groups. In all post-operative controls, the asphericity (Q) presented a stronger trend
towards positive values in the study group than in the group control. Furthermore, a
trend towards a greater alteration in asphericity and more oblateness were observed on
the eyes, where the highest myopic corrections were applied in both groups. The
spherical aberration increased with a linear format considering the myopic correction
quantity in both groups. In addition, the Q more positive values were more associated
with the spherical aberration higher levels in the study group. Post-operatively, the
error RMS of the high order aberrations increased in both groups according to the
degree of myopic correction.
Conclusions: Both the conventional and the individualized excision algorithm for the
correction of the myopic astigmatism alter the corneal asphericity and the ocular high
order aberrations. As a result, a trend towards the positive values of asphericity (in
other words, towards oblateness) and a greater increase of aberrations were observed
especially when greater myopic correction was attempted. As far as the safety, the
stability and the correction effectiveness of refractive error are concerned, no
significant differences were observed between the two groups.
(EN)
