Υπόβαθρο: H σχιζοφρένεια παραμένει μία από τις κορυφαίες αιτίες αναπηρίας στον
κόσμο, που θέτει μια σημαντική επιβάρυνση στους ασθενείς, στις οικογένειές τους και
στη κοινωνία. Ιδιαίτερα μετά την ψυχιατρική μεταρρύθμιση, το βάρος της φροντίδας
μετατοπίστηκε στην οικογένεια όπου πλέον σαν το μοναδικό υποστηρικτικό σύστημα
του ασθενή επιβαρύνεται οικονομικά, κοινωνικά και ψυχολογικά. Αυτή η επιβάρυνση
μπορεί να είναι μεγαλύτερη σε περιόδους σοβαρής κοινωνικo-οικονομικής κρίσης.
Σκοπός: Η εκτίμηση του φορτίου της επιβάρυνσης των ατόμων και των μελών των οι-
κογενειών που φροντίζουν άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια κατά τη περίοδο της
οικονομικής κρίσης.
Σχεδιασμός μελέτης: Σχεδιάστηκε μία συγχρονική επιδημιολογική μελέτη (cross –
sectional study), σε γεωγραφική περιφέρεια του Νομού Ηρακλείου, σε αστικές, ημια-
στικές και αγροτικές περιοχές. Ο πληθυσμός αναφοράς ήταν μέλη οικογενειών ή άλλα
συγγενικά πρόσωπα που φρόντιζαν ασθενείς με σχιζοφρένεια (F20#) και ήταν εγγε-
γραμμένοι στο μητρώο του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Ηρακλείου (Κ.Ψ.Υ) από το 2011
έως το 2013.
Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο Αξιολόγησης Συμμετοχής-IEQ (Involvement
Evaluation Questionnaire) για την εκτίμηση της επιβάρυνσης των φροντι-
στών και το Royal Free για τις θρησκευτικές και πνευματικές πεποιθήσεις, τα οποία
έχουν μεταφραστεί και σταθμιστεί στην ελληνική γλώσσα.
Δημόσια Υγεία & Διοίκηση Υ̟ηρεσιών Υγείας
Τμήμα Ιατρικής – Πανε̟ιστήμιο Κρήτης
2
Αποτελέσματα: Το μεγαλύτερο ποσοστό των φροντιστών αποτελούνταν από συγγενείς
εκ των οποίων το 63.8% ήταν γονείς, με μέσο όρο ηλικίας τα 56.2 έτη (ΤΑ= 12.7) υ-
περτερώντας το γυναικείο φύλο. Οι περισσότεροι φροντιστές ζούσαν μαζί με τον ασθε-
νή (72.3%) με προσωπική επαφή περισσότερο από 32 ώρες την εβδομάδα (78.7%).
Σημειώθηκε επιβάρυνση που ήταν στατιστικά σημαντική ως προς το φύλο με τις γυναί-
κες να είναι πιο επιβαρυμένες σε σχέση με τους άνδρες. Δεν βρέθηκε στατιστική σημα-
ντική συσχέτιση με την ηλικία, την εκπαίδευση του φροντιστή και τις ώρες επικοινωνί-
ας με τον ασθενή.
Το 38.3% των φροντιστών είχαν σκορ πάνω από το όριο στη κλίμακα GHQ12, που υ-
ποδηλώνει ψυχολογική καταπόνηση με συσχέτιση με το φορτίο της επιβάρυνσης, την
ηλικία και την εκπαίδευση του φροντιστή, το φύλο και την ηλικία των ασθενών.
Δεν βρέθηκε στατιστική σημαντική διαφορά σε κανένα αποτέλεσμα ως προς την εκτί-
μηση των χαρακτηριστικών της θρησκευτικότητας και της πνευματικότητας.
Συμπεράσματα: Οι φροντιστές ασθενών με σχιζοφρένεια στο νομό Ηρακλείου και ι-
διαίτερα οι γυναίκες βιώνουν επιβάρυνση με ενδείξεις ψυχολογικής καταπόνησης. Έ-
τσι, απαιτείται περαιτέρω έρευνα και τεκμηρίωση για τα αναπάντητα ερωτήματα και
την απαραίτητη προσοχή των επαγγελματιών, των ερευνητών και τη συνέργεια των φο-
ρέων για ολοκληρωμένες παρεμβάσεις.
(EL)
Background: Schizophrenia remains one of the leading causes of disability worldwide,
which puts a significant burden on patients, their families and society. Especially after
the psychiatric reform, the burden of care shifted to the family where most as the unique
support system of patient burdened financially, socially and psychologically. This burden
may be higher in periods of severe socio- economic crisis.
Aim: To estimate the burden of individuals and family members who care for persons
suffering from schizophrenia at the time of economic crisis.
Study Design: Designed a crossover epidemiological study (cross - sectional study) in
the geographic region of Heraklion in urban, suburban and rural areas. The reference
population was family members or other relatives who cared for patients with schizophrenia
(F20#) and was registered to the Center for Mental Health Heraklion (K.P.S.Y)
from 2011 to 2013.
Methods: We used a questionnaire Assessment Form (Involvement Evaluation Questionnaire)
to assess the burden on carers and the Royal Free for religious and spiritual
beliefs, which have been translated and weighed in Greek language.
Results: The majority of caregivers consisted of relatives of whom 63.8 % were parents,
with an average age of 56.2 years (SD = 12.7) outnumbering females. Most caregivers
lived with the patient (72.3%) with a personal touch more than 32 hours a week
(78.7%).
Δημόσια Υγεία & Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας
Τμήμα Ιατρικής – Πανεπιστήμιο Κρήτης
4
There was a burden that was statistically significant for gender for women be more burdened
than men. There was no statistically significant correlation with age, caregiver
education and hours communicating with the patient.
The 38.3% of caregivers had scores above the threshold in scale GHQ12, indicating
psychological distress in relation to the load of burden, age and education of the caregiver,
gender and age of patients.
There was no statistically significant difference in any outcome in terms of the characteristics
of religiosity and spirituality.
Conclusions: Caregivers of patients with schizophrenia in Heraklion especially women
experiencing burden with evidence of psychological distress. Thus, further research and
documentation of the unanswered questions and with the necessary attention of professionals,
researchers and synergy between the operators for integrated interventions.
(EN)
