Γενικά: Η συντροφική βία αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο ως ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας που έχει συνδεθεί με τραυματισμούς καθώς και με ένα ευρύ πεδίο διανοητικών και σωματικών προβλημάτων υγείας. Παρόλο που οι αιτίες της έχουν απασχολήσει τους κοινωνικούς επιστήμονες για πολλές δεκαετίες, στην Ελλάδα η συντροφική βία δεν έχει τύχει συστηματικής διερεύνησης. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να συμβάλει στην καλύτερη κατανόηση του προβλήματος μέσω της αναγνώρισης παραγόντων που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισής του. Μεθοδολογία: Μια μελέτη επιπολασμού πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 465 ανδρών και γυναικών, ηλικίας 18-65 ετών, κατοίκων της πόλης του Ηρακλείου. Το ερωτηματολόγιο, το οποίο δοκιμάστηκε πιλοτικά σε 50 άτομα, εξέτασε τα κοινωνικο-δημογραφικά χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων, τη συχνότητα υποδοχής και άσκησης των τριών μορφών συντροφικής βίας (Σωματική, Σεξουαλική, Ψυχολογική/Συναισθηματική), την ύπαρξη παιδικών εμπειριών ενδο-οικογενειακής βίας και το επίπεδο αυτοεκτίμησης. Αποτελέσματα: Η υποδοχή και η άσκηση σωματικής βίας αναφέρθηκε από 121 (26%) και 115 άτομα (24.7%) αντίστοιχα, η σεξουαλική βία από 281 (60.4%) και 255 άτομα (54.8%) και η ψυχολογική/συναισθηματική βία από 429 (92.3%) και 418 άτομα (89.9%). Σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα εντοπίστηκε στην άσκηση της σεξουαλικής βίας και στην υποδοχή της ψυχολογικής/συναισθηματικής βίας (p=0.000). Η χαμηλή αυτοεκτίμηση βρέθηκε να σχετίζεται σημαντικά (p<0.05) με την σωματική και την ψυχολογική/συναισθηματική βία, ενώ ισχυρή συσχέτιση (p<0.01) προέκυψε και μεταξύ της ύπαρξης παιδικών εμπειριών κακοποίησης και της υποδοχής και της άσκησης όλων σχεδόν των μορφών συντροφικής βίας. Τέλος, ορισμένα από τα κοινωνικο-δημογραφικά χαρακτηριστικά που βρέθηκαν να αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης συγκεκριμένων μορφών συντροφικής βίας ήταν το φύλο και τα έτη συμβίωσης. Συμπεράσματα: Οι άνδρες δέχονται συντροφική βία σε εξίσου υψηλά επίπεδα με αυτά των γυναικών γεγονός που επιβεβαιώνει ότι οι γυναίκες δεν είναι πλέον τα μοναδικά θύματα της συντροφικής βίας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τα ευρήματα που συνδέουν τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και το ιστορικό κακοποίησης με αυξημένο κίνδυνο συντροφικής βίας, θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη στην όποια προσπάθεια πρόληψης και αντιμετώπισης του φαινομένου. Ωστόσο, περαιτέρω έρευνα είναι απαραίτητη για την επιβεβαίωσή των παραπάνω.
(EL)
Background: Intimate Partner Violence (IPV) is increasingly being recognised as a public health problem which has been associated with injuries and a wide range of other mental and physical health problems. Although IPV is a widely studied subject, it seems to be still neglected in Greece. The objective of this paper is to gain a better understanding of the magnitude of the problem in Greece and explore factors associated with increased risk for IPV occurrence. Methods: A cross-sectional study was undertaken among 465 men and women, aged 18-65, residents of Heraklion. A questionnaire, which was culturally adopted and pilot tested with 50 individuals, and contained 3 three sections and 39 items was used for the purpose of this study. It examined the socio-demographic characteristics of the participants, the rate of IPV victimization and IPV perpetration (Physical, Sexual, Psychological/emotional), the experience of family during childhood and the level of the participants self esteem. Results: The prevalence of physical violence victimization and perpetration was found 26% and 24.7% respectively, the corresponding percentages for sexual violence was 60.4% and 54.8%, and for psychological/emotional violence 92.3% and 89.9%. Men and women were found to differ significantly in sexual violence perpetration as well as in psychological/emotional violence victimization (p=0.000). Self esteem was found to be significantly associated with physical and psychological/emotional violence (p<0.05), while experience of abuse during childhood was related to almost all forms of IPV victimization and perpetration and this finding was statistically significant (p<0.01). Finally, gender and years of cohabitation were some socio-demographic characteristics that were found to increase the risk of specific forms of IPV (p<0.001 & p<0.05). Conclusions: Men and women are almost equally affected, meaning that women are no more the only IPV victims. This conclusion, along with the findings indicating low self esteem and violent background as having a significant impact on IPV, should be taken into account in every attempt aiming at preventing or ameliorating the problem. However, further research is needed to confirm all the above.
(EN)
