Διαφορετική ανταπόκριση των κυρίων μειοβενθικών ομάδων στις επικρατούσες περιβαλλοντικές συνθήκες στη βορειοδυτική Μαύρη Θάλασσα, με έμφαση στη βιοκοινωνία των τρηματοφόρων

 
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :

Αποθετήριο :
E-Locus Ιδρυματικό Καταθετήριο
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
κοινοποιήστε το τεκμήριο




1999 (EL)

Differential response of major meiobenthic groups under the prevailing environmental conditions at the Nothwestern Black Sea, with special reference to Foraminifera
Διαφορετική ανταπόκριση των κυρίων μειοβενθικών ομάδων στις επικρατούσες περιβαλλοντικές συνθήκες στη βορειοδυτική Μαύρη Θάλασσα, με έμφαση στη βιοκοινωνία των τρηματοφόρων

Χατζηγιάννη, Ελένη (EL)
Ηatziyanni, Eleni (EN)

Προκειμένου να μελετηθεί το μειοβένθος στο βορειοδυτικό τμήμα της Μαύρης Θάλασσας, πέντε σταθμοί αναλύθηκαν κατά μήκος μιας διατομής η οποία εκτείνεται από την περιοχή δέλτα του ποταμού Δούναβη (26m) και προς το βαθύτερο τμήμα της λεκάνης μέχρι και την ισοβαθή των 1500m, παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα μελέτης σε μια βαθμιαία μεταβολή περιβαλλόντων, από την παράκτια περιοχή στο δέλτα του Δούναβη μέχρι και το βαθύ ανοξικό τμήμα της Μαύρης Θάλασσας. Τα δείγματα που αναλύθηκαν είχαν ήδη συλλεχθεί από αποστολή του Netherlands Institute of Ecology (NIOO) στη Μαύρη Θάλασσα το 1997, στα πλαίσια του έργου EROS-21 Eutrophication και διατέθηκαν για τους σκοπούς της παρούσας διατριβής. Καταμετρήθηκε ο αριθμός όλων των αντιπροσώπων των μεταζωικών ομάδων καθώς και των τρηματοφόρων που είχαν υποστεί χρώση και υπολογίστηκε η μέση τιμή αφθονίας για κάθε ταξινομική ομάδα σε κάθε σταθμό, ενώ τα τρηματοφόρα που αποτέλεσαν και το κύριο ενδιαφέρον της παρούσας διατριβής αναγνωρίστηκαν και καταμετρήθηκαν σε επίπεδο γένους. Μετρήθηκε επίσης η περιεκτικότητα σε οργανικό άνθρακα των οργανισμών για τις κύριες μειοβενθικές ομάδες και υπολογίστηκε έτσι η μέση τιμή βιομάζας σε κάθε σταθμό. Κατά την ανάλυση των βενθικών δειγμάτων εντοπίστηκαν οι συνήθεις μόνιμα μειοβενθικές ομάδες (νηματώδεις, τρηματοφόρα, κωπήποδα, οστρακώδη, στροβιλιστικοί πλατυέλμινθες, γαστρότριχα, κινόρρυγχα) και αναγνωρίστηκαν συνολικά 7 διαφορετικά γένη τρηματοφόρων που ανήκουν σε 5 οικογένειες και περιλαμβάνουν αντιπροσώπους σκληρών κελυφών (ασβεστολιθικών και συμφυρματοπαγών) αλλά και μαλακών χιτινώδων της οικ. Allogromiidae. Στον ανοξικό βαθύ σταθμό δεν βρέθηκαν καθόλου μακρο- ή μειοβενθικοί οργανισμοί (μετάζωα ή τρηματοφόρα) γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η μακροχρόνια και μόνιμη ανοξία αποκλείει την ανάπτυξη του μακρο -ή του μειοβένθους. Οι νηματώδεις αποτέλεσαν την σημαντικότερη ομάδα σε όλους τους σταθμούς και τα τρηματοφόρα ή τα κωπήποδα σε κάποιες περιπτώσεις τη δεύτερη, από άποψη αφθονίας και βιομάζας. Η αφθονία και η βιομάζα για το σύνολο του μειοβένθους και για τις επιμέρους κύριες ομάδες (νηματώδεις, τρηματοφόρα, κωπήποδα) παρουσίασαν μέγιστες τιμές στον παράκτιο σταθμό ενώ μειώθηκαν σημαντικά στους υπολοίπους. Ειδικά στον παράκτιο σταθμό, οι νηματώδεις και τα τρηματοφόρα παρουσίασαν υψηλές τιμές αφθονίας (3,7 και 3,5 x106 ind m-2 αντίστοιχα) συνιστώντας το 89% του συνολικού μειοβένθους. Ιδιαίτερα όμως τα τρηματοφόρα παρουσίασαν αισθητά μειωμένες τιμές αφθονίας και βιομάζας στους βαθύτερους του παράκτιου σταθμού που οφείλονται στη μείωση των μορφών του σκληρού κελύφους μόνο, σε αντίθεση με αυτά της Οικ. Allogromiidae των οποίων η αφθονία βρέθηκε ότι δε μεταβάλλεται σημαντικά μεταξύ των τεσσάρων πρώτων σταθμών. Η περιεχόμενη χλωροφύλλη στο ίζημα παρατηρήθηκε ότι είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που ελέγχει την κατανομή του μειοβένθους, και η οποία βρέθηκε ότι συσχετίζεται θετικά με τις τιμές αφθονίας - ολική, νηματωδών, κωπηπόδων και ιδιαίτερα των τρηματοφόρων σκληρού κελύφους η οποία ερμηνεύει και την αισθητή μείωση των τελευταίων στους βαθύτερους του παράκτιου σταθμούς, σε συνδυασμό και με τις υψηλές περιεκτικότητες του ιζήματος στους σταθμούς αυτούς σε όστρακα και θραύσματα που δημιουργούν ένα μη κατάλληλο υπόστρωμα για την ανάπτυξη αυτών των μορφών τρηματοφόρων. (EL)
In order to study the meiobenthos at the Northwestern part of Black Sea, five stations were analysed along a transect, from the Danube delta area (26m) to the deeper anoxic parts of the basin (1500m). Those stations were sampled in May 1997 in the framework of the EC project EROS-21 and samples were provided from Netherlands Institute of Ecology (NIOO) for the purposes of this study. Meiobenthic organisms (metazoa and stained foraminifera) were counted and biomass of the major meiobenthic taxa was also measured. Foraminifera were identified and counted in genus level. Permanent meiobenthic groups (nematodes, foraminifera, copepods, ostracods, turbellaria, gastrotricha, kinoryncha) were present at the oxic stations (St, 2, 9, 10, 24). In terms of foraminiferal community, seven genera were identified belonging to five families, including hard-shelled (calcareous, agglutinated tests) as well as soft-shelled individuals (fam. Allogromiidae). No macro- or meiobenthic individuals (metazoa or foraminifera) were present at the deep anoxic Station 22, showing that long-term anoxia does not support the existence of any macro- or meiobenthic individuals. Nematodes were the most abundant group at all the sampling stations while foraminifera or copepods were the second. Total meiobenthic as well as major groups' abundance and biomass were higher at coastal Station 2 and significantly lower at deeper stations 9, 10 and 24. At coastal Station 2, nematodes and foraminifera showed high abundances (3,7 and 3,5 x106 ind m-2 respectively) comprising 89% of the total meiobenthos. Total abundance of foraminifera was noticeably lower at Stations 9, 10 and 24 caused by the decrease in numbers of hard-shelled individuals, while soft-shelled foraminifera did not change significantly among sampling stations. Chlorophyll a content of the sediment found to be the most important factor controlling meiobenthos distribution, which found to be positively correlated with total meiobenthic abundance as well as with hard-shelled foraminiferal abundance. In addition, the increased shells fraction within the sediment at stations 9, 10 and 24, causing unfavorable conditions at the substrate for the hard-shelled foraminifera may also explain the decrease of that group at those stations. (EN)

text
Τύπος Εργασίας--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης


1999-11-01
1999-09-27


Σχολή/Τμήμα--Σχολή Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών--Τμήμα Βιολογίας--Μεταπτυχιακές εργασίες ειδίκευσης




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των αντίστοιχων Φορέων περιεχομένου.