Εξετάζοντας τον ρόλο των πρωτεϊνών p23 από τους ιούς GLRaV-Pr, GLRaV-5 και των πρωτεϊνών orf7 και orf8 από τον ιό LchV-1 ως καταστολέων της σίγησης
Στασινού, Νιόβη
Καλαντίδης, Κρίτων
Ο μηχανισμός της RNA σίγησης είναι ένας θεμελιώδης μηχανισμός ρύθμισης της
έκφρασης γονιδίων, συντηρημένος στους ευκαρυώτες. Στα φυτά παρατηρείται, μια
σημαντική λειτουργία που προσφέρει άμυνα ενάντια σε εισβολές ιών. Από την πλευρά
τους όμως, οι ιοί εξέλιξαν μηχανισμούς ώστε να παραπέμπουν αυτή την άμυνα των φυτών.
Ένας από αυτούς τους μηχανισμούς είναι η δημιουργία καταστολέων της σίγησης όπου με
διαφορετικό τρόπο δράσης μεταξύ τους, επιτυγχάνουν να εμποδίσουν την άμυνα τον
φυτών και συνεπώς να συνεχίστει η έκφρασή τους. Στην οικογένεια των ιών
Closteroviridae ανήκουν τα γένη Closterovirus και Crinivirus, τα οποία είναι αρκετά
μελετημένα αλλά και γένη όπως το Ampelovirus, το οποίο είναι υπεύθυνο για την ασθένεια
της συστροφής του φύλλου, και το ακομα πιο πρόσφατα χαρακτηρισμένο γένος
Velarivirus, στο οποίο ανήκει και ο ιός LchV-1, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την
μικροκαρπία της κερασιάς, και για τα οποία γένη υπάρχουν διαθέσιμες λιγότερες
πληροφορίες. Στη παρούσα εργασία σκοπός ήταν να ελεγχθούν οι πρωτεΐνες p23 των
GLRaV-Pr (γονίδιο Man) και GLRaV-5 (γονίδιο LR5), ιών που ανήκουν στο γένος
Ampelovirus καθώς και τα orf7 και orf8 από τον πρόσφατα απομονωμένο ιό LChV-1 για
τυχόν κατασταλτική δράση εναντίων της RNA σίγησης. Τα γονίδια Man και LR5
κλωνοποιήθηκαν στον δυαδικό φορέα pART7-pART27, μετασχηματίστηκαν σε
αγροβακτήρια και αγροεμποτίστηκαν σε φυτά Nicotiana benthamiana ώστε να συγκριθεί η
δράση αυτών των πρωτεϊνών με την πρωτεΐνη p19 του Tombusvirus που αποτέλεσε τον
θετικό μάρτυρα. Εν τέλει όμως δεν παρατηρήθηκε κάποια καταστολή της σίγησης αφού η
GFP σταμάτησε να φθορίζει όπως έγινε και στους αρνητικούς μάρτυρες. Στο δεύτερο
μέρος εξάχθηκε ολικό RNA από φύλλα κερασιάς και έγινε προσπάθεια για αντίστροφη
μεταγραφή και απομόνωση των γονιδίων orf7 και orf8 από τον ιό LChV-1.
(EL)
