Σιγά σιγά, από τη γέννηση του μέχρι σήμερα, ο παγκόσμιος ιστός έχει σταδιακά εξελιχθεί σε ένα μεγάλο πολύπλοκο σύστημα με δομή και ιδιότητες που καθορίζονται από τις αποκεντροποιημένες ενέργειες δεκάδων εκατομμυρίων χρηστών. Εξαιτίας της φύσης της ανάπτυξής του, ήταν ευρέως αναμενόμενο ότι ο παγκόσμιος ιστός δεν θα παρουσιάζει τάξη και δομή. Αντιθέτως βρέθηκε ότι εμφανίζει μία ενδιαφέρουσα κανονικότητα που περιγράφει τη δομή του με ένα λογικό τρόπο. Συγκεκριμένα, βρέθηκε ότι ο παγκόσμιος ιστός περιέχει πολλά μικρά στοιχεία, αλλά λίγα μεγάλα. Λίγοι κόμβοι επισκέπτονται από εκατομμύρια χρήστες καθημερινά, ενώ οι περισσότεροι μόλις από ένα ή δύο χρήστες. Με άλλα λόγια η κατανομή των χρηστών του διαδικτύου στους κόμβους του είναι δραματικά ανομοιογενής. Παρά του γεγονότος της εύκολης πρόσβασης των δικτυακών κόμβων από παντού και από όλους, χωρίς ιδιαίτερα έξοδα μετακίνησης ή εύρεσης, οι χρήστες του παγκοσμίου ιστού συναθροίζονται σε ένα μικρό αριθμό δικτυακών κόμβων, παράγοντας ένα ισχυρό μοτίβο συσσώρευσης. Τι μπορεί να προξενεί αυτή τη συγκέντρωση πληθυσμού στον παγκόσμιο ιστό και πως μπορούμε να εξηγήσουμε αυτές τις ενδιαφέρον εμπειρικές παρατηρήσεις; Σε αυτή την εργασία αναπτύσσουμε ένα υπολογιστικό πρακτορικό μοντέλο προς την κατανόηση του σχηματισμού των συσσωρεύσεων πληθυσμού στον παγκόσμιο ιστό. Παρέχουμε ένα θεωρητικό πλαίσιο και μία μεθοδολογία για να εξηγήσουμε αυτή την ενδιαφέρουσα συμπεριφορά του συστήματος, βασισμένα στην εκ των άνω τοποθέτηση δύο δικτύων αλληλεπίδρασης στα οποία εμπεδώνονται οι αποφάσεις των πρακτόρων σε ένα περιβάλλον θετικών αναδράσεων και αυξανόμενων απολαβών. Το μοντέλο αναπαράγει το φαινόμενο της συγκέντρωσης πληθυσμού που έχει παρατηρηθεί εμπειρικά, και επιδεικνύει ότι μία πιθανή εξήγηση των φαινομένων συσσώρευσης στο παγκόσμιο ιστό μπορεί να βασιστεί στις υποθέσεις των αυξανόμενων απολαβών και δικτύων διήθησης με τυχαίες συνδέσεις.
(EL)
Little by little, from its birth up to now, the World Wide Web has progressively evolved to a large complex system with structure and properties that are formulated by the decentralized actions of tens of millions of individuals. Because of the uncoordinated nature of its growth, it was widely believed that the web lacks order and structure. Surprisingly, it was found that many properties of the web illustrate an intriguing regularity that describes its structure in a moderate way. Particularly, it was found that the web contains many small elements, but few large ones. A few sites are visited by millions of users per day, while most sites get a handful of visitors. In short, the distribution of the Internet users across Web sites is dramatically bumby. Albeit the fact that all web sites can be easily reached from everywhere and anybody, with no particular transportation or search cost, Internet users congregate into a few web sites, producing a strong agglomeration locational pattern. What may cause this concentration and how can we explain these sticking empirical data? In this thesis, we develop a percolation-like, agent-based computational model, towards the understanding of the formation of population agglomeration in the World Wide Web. We provide a theoretical framework and a methodology to explain this interesting system behaviour, based on the superposition of two interaction networks in which the decisions of individual agents are embedded in an environment of positive feedbacks and increasing returns. The model reproduces the concentration of population of the empirical data and demonstrates that a plausible explanation of Web agglomeration phenomena can lie on the assumptions of increasing returns and percolation networks with random connections.
(EN)
