Η εργασία αυτή άρχισε το χειμώνα του 1981-82 και χρησιμοποιήθηκαν για το σκοπό αυτό είκοσι μελισσοσμήνη (δέκα σαν μάρτυρας). Στα μελισσοσμήνη αυτά έγινε μια εντατική θεραπεία με σκονίσματα μαλαθείου στη διάρκεια του ανωτέρω χειμώνα, με αποτέλεσμα η προσβολή των από το άκαρι σχεδόν να μηδενισθεί. Το Δεκέμβριο του 1982, χωρίς να μεσολαβήσει κάποια άλλη θεραπευτική αγωγή, τα δέκα μελισσοσμήνη που θα γινόταν ο πειραματισμός παρουσίαζαν μια μικρή προσβολή στις μέλισσες σε ποσοστό που κυμαίνονταν από 0.4-2,7% και μόνο μια κυψέλη είχε μια σχετικά μεγάλη προσβολή 8,2%.Την άνοιξη του 1983 κατ' αρχάς αφαιρέθηκε και καταστράφηκε ο φυσικός κηφηνογόνος και στη συνέχεια στους μήνες Απρίλιο, Μάϊο, Ιούνιο αφαιρούνταν μετά από 20-25 ημέρες οι κηφηνοκηρήθρες που κτίσθηκαν ή οι κτισμένες οι οποίες και ξανατοποθετούνταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και την άνοιξη του 1984. Στο χρονικό διάστημα που κάλυπτε την άνοιξη και μέρος του θέρους του 1983 και 1984 χρησιμοποιήθηκαν από τα μελισσοσμήνη και συνεπώς λειτούργησαν σαν παγίδες, σε μερικά 1, σ* άλλα 1,5 ή 2 ή 3 και σε ορισμένα 4 κηφηνοκηρήθρες.Στις 31.7.84 η προσβολή στις μέλισσες κυμαίνονταν από 0-7% ενώ στον εργατικό γόνο από 0-17%. Από τις ενδείξεις αυτές διαφαίνεται ότι από τα 10 μελισσοσμήνη που χρησιμοποιήθηκαν στην ερευνητική αυτή εργασία και πού άρχισε τον χειμώνα του 1981-82, τα 6, δηλαδή το 60%, ύστερα από 2V2 σχεδόν χρόνια από την καταπολέμηση παρουσίαζαν ακόμη μια πολύ χαμηλή προσβολή έτσι ώστε αυτά να είναι παραγωγικά ακόμη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στο ένα χρειάσθηκε να γίνει καταπολέμηση το χειμώνα 1983-84, δηλαδή μετά από 2 χρόνια, και στα υπόλοιπα 3 το χειμώνα 1984-85, δηλαδή μετά από 3 χρόνια.Αντίθετα, τα δέκα μελισσοσμήνη που χρησιμοποιήθηκαν σαν μάρτυρας και στα οποία δεν έγινε καμιά θεραπευτική αγωγή, η προσβολή τους από το άκαρι τον Αύγουστο του 1983 έφθασε στα όρια της καταστροφής.Από τα ερευνητικά δεδομένα αυτής της εργασίας διαφαίνεται ότι μπορεί να γίνει έλεγχος της Βαρροϊκής ακαρίασης με τη χρησιμοποίηση του κηφηνογόνου σε μελισσοσμήνη με μικρή αρχική προσβολή.
(EL)
The use of drone brood to control the Varroa disease (Varroa jacobsoni Ouds) was tested in twenty bee colonies (ten as control) which had a very low Varroa mite infestation. The experiment started in winter 1981-82. Early in spring 1983 the brood was removed from ten hives and later during April, May and June it was replaced by drone combs (trap combs) which were also removed when drone cells were capped. The same treatment was repeated during spring 1984. In July 31, 1984, the adult bee infestation was 0 to 7%, while the worker brood’s infestation was 0 to 17%. The data show that, after two and half years without any acaricidal treatment, six out of the ten bee colonies continued to have a very low mite infestation, while three showed high infestation and had to be treated with acaricide. One of the three colonies was treated by acaricide in the winter 1983-84, that is two years from the beginning of this experiment. On the contrary, in the ten control colonies (with the same low infestation in spring 1982) the mite infestation reached catastrophic levels by August 1983.
(EN)
