Ιστορικό βάρους και διαχείριση παχυσαρκίας

 
This item is provided by the institution :

Repository :
Library and Information Center ESTIA
see the original item page
in the repository's web site and access all digital files if the item*
share




2013 (EN)

Ιστορικό βάρους και διαχείριση παχυσαρκίας

Γκζα, Αναστασία

Εισαγωγή: Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας προϋποθέτει τόσο την απώλεια βάρους, όσο και τη διατήρηση της απώλειας, στόχος ιδιαίτερα δύσκολος όπως αναδεικνύεται από την τρέχουσα βιβλιογραφία. Οι περισσότεροι ερευνητές, επιχειρώντας την ανίχνευση των παραγόντων που σχετίζονται με την επιτυχή διατήρηση της απώλειας βάρους μακροχρόνια, εξετάζουν μόνο την ομάδα των επιτυχόντων και όχι τους επανακτήσαντες την απώλεια βάρους. Η αυξημένη φυσική δραστηριότητα, ο περιορισμός του προσλαμβανόμενου λίπους και η συστηματική αυτο-παρακολούθηση του βάρους, συνιστούν συμπεριφορές που έχουν αναδειχθεί επανειλημμένως, ως κοινές μεταξύ των επιτυχόντων στη διατήρηση της απώλειας βάρους. Από την άλλη μεριά, το ιστορικό βάρους ενός υπέρβαρου ή παχύσαρκου ατόμου και πώς αυτό μπορεί να επηρεάζει την προσπάθεια για διατήρηση της απώλειας βάρους, δεν έχει διερευνηθεί επαρκώς.Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση των στοιχείων του ιστορικού βάρους υπέρβαρων και παχύσαρκων ατόμων, που μπορεί να σχετίζονται με την επιτυχή διατήρηση μέρους της απώλειας βάρους. Μεθοδολογία: Η παρούσα μελέτη αποτέλεσε τμήμα της συγχρονικής έρευνας MedWeight που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, σε άνδρες και γυναίκες ηλικίας 18-65 ετών, με αντικείμενο διερεύνησης τους παράγοντες που σχετίζονται με την επιτυχή διατήρηση της απώλειας βάρους. Στην παρούσα μελέτη συμμετείχαν 177 εθελοντές (77 άνδρες, 100 γυναίκες), που είχαν υπάρξει τουλάχιστον μία φορά στο παρελθόν, υπέρβαροι ή παχύσαρκοι και κατόρθωσαν σκόπιμη απώλεια βάρους. Οι εθελοντές κατατάχθηκαν σε 2 ομάδες, διατηρούντες (Δ) ή επανακτήσαντες (Ε), με κριτήριο εάν κατά την εισαγωγή τους στη μελέτη, διατηρούσαν για τουλάχιστον ένα χρόνο, απώλεια βάρους ίση τουλάχιστον με το 10% του αρχικού τους βάρους. Η συλλογή των δεδομένων έγινε μέσω του ιστοτόπου της μελέτης, όπου οι εθελοντές συμπλήρωσαν, μεταξύ άλλων, ένα ερωτηματολόγιο με αντικείμενο το ιστορικό βάρους τους. Μεταξύ των υπό μελέτη μεταβλητών του ερωτηματολογίου ήταν η μέγιστη απώλεια βάρους, οι μέθοδοι απώλειας βάρους, η ανακύκλωση βάρους, η συχνότητα ενασχόλησης με δίαιτες και η αυτο-παρακολούθηση του βάρους.Αποτελέσματα: Από το σύνολο των εθελοντών της μελέτης, οι 128 ήταν διατηρούντες και οι 49 ήταν επανακτήσαντες. Ο μέγιστος ΔΜΣ των εθελοντών και των 2 ομάδων, τους κατέτασσε στο επίπεδο της παχυσαρκίας (Δ:32,5±7,2, Ε:31,4±3,9 kg/m2, p=0,986), ενώ κατά την ένταξή τους στη μελέτη, οι διατηρούντες ήταν υπέρβαροι και οι επανακτήσαντες ήταν παχύσαρκοι (Δ: 25,3±4,2, Ε: 30,3±3,9 kg/m2, p<0,001). Η μέγιστη απώλεια βάρους που σημείωσαν οι εθελοντές κατά τη διαδικασία απώλειας βάρους διέφερε στατιστικά σημαντικά μεταξύ των δύο ομάδων (Δ: 25,4±14,2, Ε: 14,4±4,7 kg, p<0,001). Όσον αφορά την κύρια μέθοδο απώλειας βάρους, οι διατηρούντες σε ποσοστό 49,6%, έχασαν βάρος βασιζόμενοι σε ατομική προσπάθεια, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των επανακτήσαντων ήταν 26,5%. Το 33,9% των διατηρούντων απευθύνθηκαν σε διαιτολόγο, ενώ για τους επανακτήσαντες το αντίστοιχο ποσοστό ανήλθε σε 42,9%. Η διαφορά των ομάδων ως προς την μέθοδο απώλειας βάρους που επέλεξαν, βρέθηκε στατιστικά σημαντική (p=0,015). Αντιθέτως, οι δύο ομάδες δε φάνηκε να διαφέρουν ως προς τη συχνότητα της ενασχόλησής τους με δίαιτες (σπάνια: Δ: 39,7%, Ε: 40,8%, μερικές φορές: Δ: 28,1%, Ε: 28,6%, συχνά: Δ: 32,2%, Ε: 30,6%, p=0,979). Σχετικά με την ανακύκλωση βάρους, δε βρέθηκε διαφορά των δύο ομάδων εθελοντών ως προς την ποσότητα βάρους που ανακυκλώνεται (ετησίως: Δ: 24,0±36,8, Ε: 22,4±22,7 kg, p=0,878, συνολικά στη ζωή τους: Δ: 176,4±199,7, Ε: 144,8±89,2 kg, p=0,289). Όσον αφορά τη συχνότητα ανακύκλωσης, εξετάστηκε πόσο συχνά ανακυκλώνονται συγκεκριμένες ποσότητες βάρους. Η μοναδική κατηγορία βάρους για την οποία οι 2 ομάδες είχαν στατιστικά σημαντική διαφορά, ήταν τα ≥26kg (φορές ανακύκλωσης στη ζωή τους: Δ: 1,1±2,7, Ε: 0,2±0,7 φορές, p=0,001). Η σχέση αυτή παρέμεινε ακόμη και μετά την προσθήκη διαφόρων συγχυτικών παραγόντων, ενώ η στατιστική σημαντικότητα χάθηκε όταν έγινε έλεγχος για τη μέγιστη απώλεια βάρους των εθελοντών (p=0,659). Τέλος, αναδείχθηκε η τάση των διατηρούντων να ανακυκλώνουν συχνά πολλά κιλά και η τάση των επανακτήσαντων να ανακυκλώνουν συχνά λίγα κιλά.Συζήτηση: Η παρούσα μελέτη υποδεικνύει πως η παχυσαρκία δεν προδικάζει την αποτυχία στη διατήρηση της απώλειας βάρους. Επίσης υποδεικνύει, ότι υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που ενδέχεται να ευνοούν την επιτυχή διατήρηση της απώλειας βάρους σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα. Αυτούς αποτελούν η μεγάλου μεγέθους απώλεια βάρους, η στήριξη στην ατομική προσπάθεια για την απώλεια του βάρους και η συστηματική αυτο-παρακολούθηση του σωματικού βάρους. Από την άλλη μεριά, η συχνή ενασχόληση με δίαιτες και η ανακύκλωση βάρους δεν φαίνεται να αποτελούν συμπεριφορές που σχετίζονται με αποτυχία στην απώλεια βάρους.

graduate_thesis
Πτυχιακή Εργασία (EL)
Graduate Thesis (EN)

Παχυσαρκία
Διαχείριση βάρους
Σωματικό βάρος
Απώλεια βάρους


2013-10-11


Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Όχι Παράγωγα Έργα 4.0



*Institutions are responsible for keeping their URLs functional (digital file, item page in repository site)