Μέχρι το έτος 2030, ο αριθμός των ηλικιωμένων ατόμων που θα πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 υπολογίζεται ότι θα είναι 130 εκατομμύρια παγκοσμίως. Η ανάγκη, λοιπόν, για εύρεση νέων θεραπευτικών μεθόδων είναι επιτακτική.Πολλά είναι εκείνα τα γονίδια που έχουν συσχετιστεί με την εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2. Στην παρούσα μελέτη, ερευνήθηκε ο ρόλος του πολυμορφισμού rs174550 (Τ>C) του γονιδίου FADS1 στα επίπεδα γλυκόζης πλάσματος νηστείας, σε συνδυασμό με την πρόσληψη ψευδαργύρου σε 713 μη διαβητικά ηλικιωμένα άτομα της Αττικής. Οι παράγοντες που συνυπολογίστηκαν είναι το φύλο, η ηλικία, ο Δείκτης Μάζας Σώματος, η ημερήσια προσλαμβανόμενη ενέργεια.Το Τ αλληλόμορφο φάνηκε να προκαλεί αύξηση των επιπέδων γλυκόζης νηστείας (0,3848, p=0,2332), ενώ η πρόσληψη ψευδαργύρου βρέθηκε ότι επιδρά αρνητικά σε αυτά, αλλά όχι στατιστικά σημαντικά (- 0,6884, p=0,1472). Το Τ αλληλόμορφο όμως αλληλεπιδρά με τον ψευδάργυρο και η αλληλεπίδραση αυτή προκαλεί μείωση των επιπέδων γλυκόζης και συνεπώς καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο (-0,3243, p=0,01283). Βρέθηκε, επίσης, θετική συσχέτιση μεταξύ της πρόσληψης ψευδαργύρου και των επιπέδων γλυκόζης στα άτομα με γονότυπο CC (0,325, p=0,015), καθώς και μεταξύ του ΒΜΙ και των επιπέδων γλυκόζης στους γονότυπους TT, TC (p=0,006 και p=0,002 αντίστοιχα). Στα άτομα με γονότυπο ΤΤ και TC δε βρέθηκε στατιστικά σημαντική επίδραση της πρόσληψης Zn στα επίπεδα γλυκόζης (-0,009, p=0,866).Άτομα, λοιπόν, με γονότυπο CC δεν ωφελούνται από την πρόσληψη ψευδαργύρου όσον αφορά στα επίπεδα γλυκόζης. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν έρευνες για τη συγκεκριμένη αλληλεπίδραση που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μέτρο σύγκρισης για τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής.
.jpg){kind=logo}
