H επίδραση της ήπιας αφυδάτωσης στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος κατά τη διάρκεια παρατεταμένης άσκησης
Στάης, Γεώργιος
Η σχέση της αφυδάτωσης με την θερμορύθμιση αποτελεί αντικείμενο μελέτης εδώ και χρόνια ανάμεσα σε εργοφυσιολόγους προπονητές και αθλητές. Η αυξημένη λόγω άσκησης μεταβολική ενέργεια, απομακρύνεται από το εσωτερικο του σώματος προς το περιβάλλον, μέσω στεγνής περιαγωγής και εφίδρωσης. Απαραίτητη διαδικασία για τις δύο αυτές οδούς εκτόνωσης, είναι η μεταφορά ζεστής ποσότητας αίματος από το εσωτερικό προς το δέρμα με σκοπό την τελική ανταλλαγή με το περιβάλλον. Ερευνητικά έχει φανεί ότι τόσο η αιματική περιφερειακή ροή όσο και η εφίδρωση, υπόκεινται σε θερμικό αλλά και κεντρικό έλεγχο. Όσον αφορά τη πρώτη περίπτωση ρύθμισης, η θερμοκρασία δέρματος και εγκεφάλου άγουν σήματα προς τον υποθάλαμική μοίρα, μεταβάλλοντας τη δερματική αιματική ροή μέσω αγγειορύθμισης αλλά και επιδρώντας ταυτόχρονα στο κέντρο ελέγχου της εφίδρωσης. Παρράληλα οι βασικές αυτές μεταβλητές του μηχανισμού θερμορύθμισης, δέχονται κεντρικό έλεγχο από αλλαγές στον όγκο και τη ωσμωτικότητα πλάσματος . Η άσκηση σε ζεστό περιβάλλον είναι μία κατάσταση που ευνοεί την εμφάνιση αφυδάτωσης, η οπόια με τη σειρά της θα προκαλέσει μείωση των υγρών του σώματος (όγκος πλάσματος) και υπερτονικότητα στο πλάσμα. Η παρούσα έρευνα μελετάει το κατά πόσο η ηπια μορφής αφυδάτωση(≤ 2% Σ.Β.), είναι σε θέση να διαταράξει τους μηχανισμούς θερμορύθμισης, αυξάνοντας τελικά την εσωτερική θερμοκρασία. Για το σκοπό αυτό 10 υγιείς εθελοντές εκτέλεσαν πρωτόκολο έντονης αερόβιας άσκησης (3x5χλμ.ευθεία + 3χ5 χλμ. ανηφόρα) σε θερμό περιβάλλον (31.6οC), υπό συνθήκες συνταγογραφούμενης και ελέυθερης κατανάλωσης ύδατος. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι η ομάδα με την ελέυθερη κατανάλωση αυξησε σημαντικά τα επίπεδα αφυδάτωσης (0.4±0.3 vs 1.8±0.7%) σε σχέση με τη συνατγογραφούμενη, καθώς επίσης και την εσωτερική θερμοκρασία στο τέλος της άσκησης (38.7±0.4 vs 38.4±0.4οC) λόγω πιθανών διαταρραχών στους μηχανισμούς θερμορύθμισης. Περεταίρω ανάλυση έδειξε ότι η ωσμωτικότητα και ο όγκος πλάσματος παρουσίασαν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες αποτελλώντας πιθανώς τους βασικότερους μηχανισμούς μείωσης της ικανότητας εκτόνωσης. Συμπερασματικά προκύπτει ότι ακόμα και ήπια μορφής αφυδάτωσης, μπορεί να αυξήσει την θερμοκρασία πυρήνα οδηγώντας τη σε επικύνδινα για την απόδοση θερμικά όρια.
.jpg){kind=logo}
