Φυσική κατάσταση, σωματικό βάρος και καρδιομεταβολικοί παράγοντες κινδύνου στην παιδική ηλικία
Μαλανδράκη, Αιμιλία
Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξεταστούν οι διαφορές σε καρδιομεταβολικούς παράγοντες κινδύνου έχοντας κατηγοριοποιήσει τα παιδιά σε ομάδες διαφορετικών επιπέδων φυσικής κατάστασης (Φ.Κ.) και δείκτη μάζας σώματος(Δ.Μ.Σ).Μεθοδολογία: Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 2490 παιδιών σχολικής ηλικίας από 9 έως 13 ετών εξετάστηκε από τον Μάιο του 2007 έως τον Ιούνιο του 2009 .Τα δεδομένα που συλλέχτηκαν ήταν ανθρωπομετρικοί δείκτες, δείκτες σύστασης σώματος, φυσικής δραστηριότητας, φυσικής κατάστασης (Φ.Κ). Παράλληλα πραγματοποιήθηκε συλλογή αίματος από το οποίο προσδιορίστηκαν τα επίπεδα βιοχημικών δεικτών, ενώ τέλος πραγματοποιήθηκε μέτρηση της αρτηριακής πίεσης.Αποτελέσματα: Στο σύνολο του δείγματος το 29.9% των παιδιών κατηγοριοποιήθηκαν ως υπέρβαρα και το 11.8% ως παχύσαρκα. Και στα 2 φύλα τα επίπεδα HDL-χοληστερόλης βρέθηκαν να είναι υψηλότερα στα παιδιά με ‘’χαμηλότερο ΔΜΣ και χαμηλότερο επίπεδο Φ.Κ.’’ (p=0.007 για τα κορίτσια και p=0.001 για τα αγόρια) σε σύγκριση με τα παιδιά με ‘’υψηλότερο Δ.Μ.Σ και υψηλότερο επίπεδο Φ.Κ.’’. Επιπλέον τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια με ‘’υψηλότερο Δ.Μ.Σ και υψηλότερο επίπεδο Φ.Κ’’ βρέθηκαν να έχουν υψηλότερα τιμές τους κλάσματος Ολικής / HDL-χοληστερόλης (p<0.05), ινσουλίνης (p<0.001), HOMA-IR (p<0.001) και Διαστολικής Αρτηριακής Πίεσης (Δ.Α.Π). (p<0.05) σε σύγκριση με τους συνομήλικους του ιδίου φύλου με ‘’χαμηλότερο ΔΜΣ και χαμηλότερο επίπεδο Φ.Κ.’’. Επιπρόσθετα μόνο τα κορίτσια με ‘’υψηλότερο Δ.Μ.Σ και υψηλότερο επίπεδο Φ.Κ.’’ βρέθηκαν να έχουν υψηλότερες τιμές τριγλυκεριδίων (TAG) (p<0.001) σε σύγκριση με τα κορίτσια με ’χαμηλότερο ΔΜΣ και χαμηλότερο επίπεδο Φ.Κ.’’. Αναφορικά με τα ποσοστά των παιδιών με επίπεδα TAG και κλάσματος Ολικής/HDL-χοληστερόλης πάνω από τα προτεινόμενα όρια (δηλ. >100 mg/dL και >4.5 αντίστοιχα) αυτά βρέθηκαν να είναι υψηλότερα στα κορίτσια με ‘’υψηλότερο Δ.Μ.Σ και υψηλότερο επίπεδο Φ.Κ.’’ σε σχέση με τα κορίτσια με ‘’χαμηλότερο ΔΜΣ και χαμηλότερο επίπεδο Φ.Κ.’’ (12,0% έναντι 3,0% p<0.001 και 2,8% έναντι 0,9% p=0.04 αντίστοιχα). Ομοίως ο επιπολασμός της υπέρτασης (29,7% έναντι 9.9% p<0.001 για αγόρια και 33.6% έναντι 19.7% p=0.013 για τα κορίτσια) και της ινσουλινοαντίστασης (ΗΟΜΑ-IR<3.16) (13,5% έναντι 3.2% p=0.001 για αγόρια και 31.5% έναντι 6.1% p<0.001 για τα κορίτσια) βρέθηκε να είναι υψηλότερος τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια με ‘’υψηλότερο Δ.Μ.Σ και υψηλότερο επίπεδο Φ.Κ.’’ σε σχέση με τους συνομήλικους τους με ‘’χαμηλότερο ΔΜΣ και χαμηλότερο επίπεδο Φ.Κ.’’ Συμπεράσματα: Η παρούσα έρευνα έδειξε ότι τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια με ‘’χαμηλότερο ΔΜΣ και χαμηλότερο επίπεδο Φ.Κ.’’ έχουν καλύτερο λιπιδαιμικό και γλυκαιμικό προφίλ καθώς και μικρότερα ποσοστά υπέρτασης σε σύγκριση με τα παιδιά με ‘’υψηλότερο Δ.Μ.Σ και υψηλότερο επίπεδο Φ.Κ.’’. Τα ευρήματα αυτά πιθανότατα υποδεικνύουν μια περισσότερο ευεργετική δράση της διατήρησης ενός φυσιολογικότερου σωματικού βάρους έναντι μιας αυξημένης φυσικής κατάστασης στα παιδιά αυτής της ηλικίας ομάδας. Παρόλαυτα περισσότερη έρευνα απαιτείται για την διερεύνηση αυτού του φαινομένου και την εξαγωγή πιο ασφαλών συμπερασμάτων.
.jpg){kind=logo}
