Μηχανισμοί αυτοφαγίας που ενεργοποιούνται λόγω έλλειψης διατροφικών παραγόντων
Γάτσιου, Αικατερίνη
Η αυτοφαγία είναι η διαδικασία κατά την οποία συστατικά του ίδιου του κυττάρου αποδομούνται στο λυσόσωμα. Η μακροαυτοφαγία που είναι η πιο γνωστή μορφή αυτοφαγίας περιλαμβάνει την απομόνωση κυτταροπλασματικού υλικού σε κυστίδια διπλής μεμβράνης, τα αυτοφαγοσώματα, τα οποία συντήκονται με το λυσόσωμα για να ακολουθήσει η αποδόμηση του φορτίου τους. Τα συστατικά που προκύπτουν επιστρέφουν στο κυτοσόλιο για να χρησιμοποιηθούν σε διάφορες πορείες. Σε κανονικές συνθήκες διεξάγεται σε ένα βασικό ρυθμό για να απομακρύνει μακρόβιες ή/και ελαττωματικές πρωτεΐνες και οργανίδια. Σε στρεσογόνες συνθήκες, όπως η έλλειψη θρεπτικών συστατικών ή αυξητικών παραγόντων, οξειδωτικό στρες κ.α. προάγεται ως κυτταροπροστατευτικός μηχανισμός που αποσκοπεί στην επιβίωση του κυττάρου. Η αυτοφαγία ρυθμίζεται από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των θρεπτικών συστατικών, μέσω ποικίλων οδών μεταγωγής μηνύματος. Και η αυτοφαγία όμως ρυθμίζει το μεταβολισμό, ενώ συμμετέχει σε διάφορες φυσιολογικές λειτουργίες όπως η ρύθμιση της όρεξης, η διαφοροποίηση των κυττάρων, η έκκριση ινσουλίνης. Η μη φυσιολογική ροή της αυτοφαγίας σχετίζεται με παθολογικές καταστάσεις, όπως νευροεκφυλιστικές ασθένειες, σακχαρώδη διαβήτη και παχυσαρκία. Δεδομένου ότι τα θρεπτικά συστατικά ρυθμίζουν την αυτοφαγία, υπάρχει προοπτική για τη διαμόρφωση διατροφικών σχημάτων με σκοπό την κατεύθυνση της πορείας στα πλαίσια της εφαρμογής της αυτοφαγίας σε στρατηγικές αντιμετώπισης των διάφορων ασθενειών.
.jpg){kind=logo}
