Διερεύνηση της επίδρασης των ορμονών σε φλεγμονώδεις μεσολαβητές: συσχέτιση με διατροφικούς παράγοντες σε φαινομενικά υγιή πληθυσμό
Πατηνιώτη, Ιωάννα
Το ενδοκρινικό σύστημα αποτελεί το κατεξοχήν επικοινωνιακό σύστημα του οργανισμού με κύριο αντιπρόσωπό του τις ορμόνες. Η σημασία της αλληλεπίδρασης και της λειτουργίας, ως μία μονάδα, των διαφόρων συστημάτων του οργανισμού, και κυρίως του ενδοκρινικού με το ανοσοποιητικό σύστημα, μελετάται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Ο PAF είναι ένας πανίσχυρος ενεργοποιητής και μεσολαβητής πολλών λειτουργιών τόσο σε κυτταρικό όσο και σε επίπεδο ιστών και οργάνων και καθώς αποτελεί έναν επάξιο αντιπρόσωπο του ανοσοποιητικού συστήματος, μέσα από το πρίσμα του μπορεί να διερευνηθεί αυτή η σχέση. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης αφορά κατά κύριο λόγο την διερεύνηση της αλληλεπίδρασης των ορμονών και συγκεκριμένα της ινσουλίνης, της κορτιζόλης και της αδιπονεκτίνης, με όλο το πλαίσιο του μεταβολισμού του PAF ( μορφές PAF, ένζυμα μεταβολισμού του και μεταβολικά πρότυπα ) σε φαινομενικά υγιή πληθυσμό. Επιπρόσθετα, μελετήθηκε και η σχέση των διατροφικών συνηθειών του ίδιου πληθυσμού με τα επίπεδα των συγκεκριμένων ορμονών. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συσχέτιση της αδιπονεκτίνης με το καταβολικό ένζυμο του PAF ( PAF-ΑΗ ), του δείκτη ινσυλινοαντίστασης ( HOMA IR ) με το βιοσυνθετικό ένζυμο του PAF, την PAF-CPT, της κορτιζόλης και της αδιπονεκτίνης με συγκεκριμένα μεταβολικά πρότυπα του PAF και τέλος οι συσχετίσεις των διατροφικών συνηθειών εκφρασμένες είτε ως μεμονωμένα τρόφιμα ή ομάδες τροφίμων ή μακροθρεπτικά συστατικά είτε ως διατροφικά πρότυπα με τα επίπεδα των τριών αυτών ορμονών. Επιπλέον σημαντικό εύρημα αποτελεί η αρνητική συσχέτιση τόσο της ινσουλίνης, όσο και του HOMA IR με όλους τους μετρούμενους δείκτες αντιοξειδωτικής ικανότητας της δίαιτας για το γυναικείο φύλο, η έλλειψη συσχέτισης της πρωινής κορτιζόλης με το άγχος και οι διαφορές των ευρημάτων μεταξύ των δύο φύλων. Φαίνεται λοιπόν ότι υπάρχει αλληλεπίδραση και συνεργασία του ορμονικού συστήματος και του μεταβολικού πλαισίου του PAF, γεγονός που έχει επιβεβαιωθεί και από άλλες παρόμοιες μελέτες στο παρελθόν. Επίσης φαίνεται ότι οι διατροφικές συνήθειες ίσως παίζουν τον δικό τους ρόλο και κυρίως όσον αφορά την ινσουλίνη. Η εύρεση της επίδρασης των ορμονών στον PAF και τα ένζυμά του προσθέτει ένα επιπλέον πλεονέκτημα στην προσπάθεια διερεύνησης αυτής της σχέσης, που κρύβει ολόκληρο βιοχημικό – παθοφυσιολογικό μηχανισμό απάντησης του οργανισμού στην προσπάθεια διατήρησης της ομοιοστασίας του και αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς η αντίστοιχη βιβλιογραφία είναι μικρή και παλαιή. Επιπρόσθετα, είναι η πρώτη φορά που διερευνάται αυτή η σχέση ως συγχρονική μελέτη.
.jpg){kind=logo}
