Στην παρούσα πτυχιακή μελέτη έγινε ανασκόπηση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας καιέρευνας σχετικά με την αντιοξειδωτική ικανότητα του ανθρώπινου πλάσματος. Τοενδιαφέρον επικεντρώθηκε σε δυο ηλικιακές ομάδες, τους ηλικιωμένους και τους εφήβους.Για τους τελευταίους, όμως, βρέθηκαν πολύ περιορισμένα δεδομένα. Επίσης, ιδιαίτερηέμφαση δόθηκε στις πολυφαινόλες, κυρίως τα φαινολικά συστατικά του ελαιολάδου. Ακόμα,στα κείμενα έγινε μια σύντομη αναφορά στις μεθόδους μέτρησης της αντιοξειδωτικήςικανότητας του πλάσματος. Τέλος, έγινε ανασκόπηση των πρόσφατων επιδημιολογικώνδεδομένων που υπάρχουν σχετικά με την κατανάλωση τροφών πλούσιων σε αντιοξειδωτικάκαι την υγεία. Από τη συγκεκριμένη μελέτη προέκυψαν τα εξής συμπεράσματα: Ηαντιοξειδωτική ικανότητα του πλάσματος είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασηςδιαφόρων ενδογενών (ένζυμα και άλλοι παράγοντες) και διατροφικών παραγόντων. Οιπαράγοντες αυτοί εμπλέκονται σε συστήματα που προλαμβάνουν ή αντιμετωπίζουν τηνοξειδωτική καταστροφή που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες και άλλα ενεργά μόρια. Τα μόριααυτά σχηματίζονται μέσω διαφόρων διεργασιών από το Ο2 και το Ν2. Όσον αφορά στηναπορρόφηση των διαιτητικών αντιοξειδωτικών, από την οποία εξαρτάται, έως ένα βαθμό, ηαντιοξειδωτική τους δύναμη, αυτή είναι σχεδόν πλήρης για όλα, με εξαίρεση τιςπολυφαινόλες. Οι τελευταίες εμφανίζουν φτωχή βιοδιαθεσιμότητα. Ωστόσο, ηαντιοξειδωτική δράση τους είναι πολύ ισχυρή. Η συνολική αντιοξειδωτική ικανότητα τουπλάσματος επηρεάζεται, επίσης, από την ηλικία. Βρέθηκε ότι αυτή είναι πολύ αυξημένη κατάτην πρώιμη παιδική ηλικία, αυξημένη σε υγιείς εφήβους, ενώ σημαντικά μειωμένη κατά τηγήρανση. Τέλος, τα ευρήματα των επιδημιολογικών ερευνών που μελετήθηκαν αποδεικνύουντη σημαντική συμβολή των αντιοξειδωτικών στην πρόληψη του καρκίνου, της στεφανιαίαςνόσου και στην προστασία από τις επιπτώσεις της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.
.jpg){kind=logo}
